Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 1997 r., sygn. I SA/Po 722/97
Nienaganny wygląd jest obowiązkiem każdego, kto prowadzi działalność gospodarczą, wymagającą kontaktów z kontrahentami, ale nie oznacza to, wliczenie zakupu odzieży, bielizny i obuwia podatnika do kosztów uzyskania przychodu. Podatnik nie występuje w mundurze lub innym ściśle określonym stroju a zatem od jego stopy życiowej, czyli od wysokości dochodu zależy czy będzie ubierał się "nienagannie" i jaką część dochodu własnego przeznaczy na ten cel.
oddala skargę w przedmiocie określenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych.
UZASADNIENIE
Mgr inż. budownictwa Bogusław S. prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na wycenie nieruchomości, nadzorach budowlanych, projektowaniu i kosztorysowaniu oraz doradztwie budowlanym. Działalność ta prowadzona jest w biurze usytuowanym w budynku mieszkalnym podatnika.
W wyniku kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w C. w 1996 r. i po zapoznaniu się z podatkową księgą przychodów i rozchodów za rok 1995 Urząd Skarbowy, decyzją z dnia 7 lutego 1997 r. stwierdził, że Bogusław S. i Jego małżonka Jolanta N. - nauczycielka, rozliczali się wspólnie z dochodów osiągniętych w 1995 roku i złożyli PIT-31, w którym łączny dochód określili na kwotę 7.902,90 zł. Kontrolujący zakwestionowali prowadzenie księgi przychodów i rozchodów - przez ujęcie jako wydatków kwoty 347,23 zł z tytułu opłaty rachunków telefonicznych w tym 80,- zł, jako abonament za telefon prywatny, znajdujący się w miejscu zamieszkania podatników. Zdaniem kontrolujących, koszty używania telefonu stanowią koszt uzyskania przychodu tylko wówczas, gdy telefon zarejestrowany jest na firmę i znajdował się w jej pomieszczeniu. Zakwestionowano nadto wydatki na zakup spodni, półbutów, kurtki męskiej, swetra, podkoszulki i skarpet męskich oraz marynarki i spodni za łączną kwotę 355,77 zł. Pod poz. 5 księgi przychodów i rozchodów podatnik wpisał, jako wydatki z maja 1995 r., na podstawie rachunku - faktury VAT, wystawionej przez Ośrodek Międzycechowy Sp. z o.o. w M. za nocleg i wyżywienie 4 osób w dniach 1-2 maja 1995 r., przebywających w tym Ośrodku.
Podatnik wliczył w koszty uzyskania przychodów także zakup zegara, stołu "CARO", sofy-kanapy, ściemniacza i choinki w łącznej kwocie 1.648,43 zł. Podatnik prowadził działalność gospodarczą w jednym pokoju, przejściowym do pokoju "gościnnego" i ten pokój wprowadzony był przez podatnika do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, jako lokal biurowy. Zakupione meble znajdowały się w pokoju gościnnym, nie włączonym do pomieszczenia przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
