Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 1995 r., sygn. III SA 314/95
Nie może zwiększyć sumy kosztów uzyskania, podlegającej odliczeniu od przychodu kwota wypłacona przez podatnika małżonkowi, niezależnie od tego, czy poniesiony koszt w pełni odpowiada wartości wykonanej przez niego pracy.
oddala skargę.
UZASADNIENIE
W dniach 8.8.-12.8.94 r. pracownicy Urzędu Skarbowego w W. przeprowadzili kontrolę podatkową działalności gospodarczej wykonywanej przez E. Z. pod firmą "E.". W trakcie jej trwania, postanowieniem z 10.8.1994 r. (...), wydanym na podstawie art. 61 par. 1 Kpa, Urząd Skarbowy z urzędu wszczął postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia zobowiązań podatkowych podatniczki za 1993 r. Następnie, decyzją z 10.10.1994 r. wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, określił wysokość podatku dochodowego za ten rok na 35 mln zł, podczas gdy podatek wynikający z deklaracji wynosił 11.738.000 zł. W toku kontroli ustalono bowiem, że prowadzona księga przychodów i rozchodów była nierzetelna. Nierzetelność polegała na niezaewidencjonowaniu przychodów ze sprzedaży na sumę 8.758.539 zł, zaniżeniu przychodu o 4.319.725 zł na skutek błędnego zaewidencjonowania rachunku oraz zawyżeniu wartości zakupu towarów handlowych o 6.987.100 zł. Ponadto księgę uznano za wadliwą na skutek zawyżenia kosztów działalności o sumę 55.999.768 zł; zaewidencjonowano wydatki, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych/, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Były to wynagrodzenia w kwocie 40 mln zł wypłacone przez podatniczkę mężowi, zwrotna kaucja gwarancyjna związana z umową leasingu operacyjnego w kwocie 15,2 mln zł i prowizja od kredytu inwestycyjnego w kwocie 512.600 zł spłacona w dniu przyjęcia do użytkowania środka trwałego. Prowizja ta powinna zwiększać wartość początkową środka trwałego. Błędnie zaksięgowano: opłaty za telefon - 438.000 zł zamiast 348.000 zł, wynagrodzenia wypłacone we wrześniu i październiku, wartość własnych towarów przeznaczonych na cele reprezentacji i reklamy /łącznie z podatkiem VAT/.
Od decyzji tej podatniczka wniosła odwołanie wywodząc, że wynagrodzenie wypłacone mężowi było wynagrodzeniem ze stosunku pracy. Prawo pracy nie przewiduje ograniczeń w zatrudnieniu osób spokrewnionych lub małżonków. Nie można stawiać znaku równości między wartością pracy męża, a wypłaconym mu wynagrodzeniem tak jak to zrobił Urząd Skarbowy. Urząd nie zakwestionował zeznania podatkowego złożonego przez męża, na okoliczność wynagrodzeń uzyskanych w zakładzie żony. Gdyby tak się stało małżonkowie mieliby jeszcze czas na złożenie wspólnego zeznania o dochodzie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
