Opłata za zajęcie pasa drogowego i odsetek za nieterminowe regulowanie należności - stanowisko Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach z dnia 20 marca 2024 r., sygn. WI.54.12.2024
Wnioskiem przesłanym do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach 21 lutego 2024 r. zwrócił się Pan o udzielenie odpowiedzi na pytania dotyczące naliczania opłaty za zajecie pasa drogowego oraz odsetek za nieterminowe jej regulowanie.
W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Regionalna Izba Obrachunkowa w Kielcach przedstawia następujące stanowisko w sprawie.
Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 320) zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg, wymaga zezwolenia zarządcy drogi, wydanego w drodze decyzji administracyjnej. Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę, ustaloną przez właściwego zarządcę (art. 40 ust. 3 i ust. 11 ww. ustawy). Decyzja wydawana na wniosek, kierowana jest do konkretnego wnioskodawcy i kształtuje jego sytuację od momentu wydania, określając skutki prawne w niej wskazane do czasu wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego. Decyzja ma charakter czasowy i w sytuacji zmiany właściciela urządzeń lub obiektów umieszczonych w pasie drogowym przed upływem okresu ważności decyzji sprzedający nieruchomość powinien poinformować o tym fakcie organ wydający decyzję. Nowy właściciel powinien natomiast zwrócić się o zezwolenie na zajęcie pasa drogowego pod rygorem nałożenia na niego kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia (art. 40 ust. 12 pkt 1 omawianej ustawy). Zarządca drogi po uzyskaniu informacji o zbyciu nieruchomości powinien stwierdzić wygaśnięcie decyzji o wydaniu zezwolenia na pierwotnego właściciela na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż organ administracji publicznej stwierdza wygaśnięcie decyzji jeżeli stała się bezprzedmiotowa. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem administracyjnoprawnym bezprzedmiotowość wiąże się z istnieniem stosunku administracyjnoprawnego, a więc z istnieniem jego przedmiotu, podmiotów oraz obowiązków i uprawnień stron. Zatem zbycie nieruchomości związanej z wydaną decyzją powoduje utratę elementu podmiotowości uprzednio wydanej decyzji. Decyzja o wygaśnięciu ma charakter aktu deklaratoryjnego i wywołuje skutki prawne ex tunc czyli od dnia, w którym powstała przesłanka wygaśnięcia decyzji, a więc od dnia nabycia nieruchomości przez nowego właściciela. Okres przejściowy między wygaśnięciem decyzji pierwotnej, a wydaniem decyzji dla nowego właściciela nieruchomości wypełnia znamiona deliktu administracyjnego, o którym mowa w art. 40 ust. 12 pkt 1 ustawy o drogach publicznych. Wyjątek od zasady, iż nowy właściciel powinien zwrócić się o zezwolenie na zajęcie pasa drogowego przewidują przepisy art. 40 ust. 15a - 15e omawianej ustawy, stanowiące że organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w art. 40 ust. 1, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, przenosi tę decyzję na rzecz innego podmiotu, który wyraża zgodę na przejęcie wszystkich warunków określonych w decyzji. W przypadku przeniesienia decyzji, obowiązek uiszczenia opłaty za zajęcie pasa drogowego, w zakresie, w jakim nie została uiszczona, ciąży na podmiocie, na który została przeniesiona decyzja.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
