Wyrok NSA z dnia 23 marca 2023 r., sygn. I OSK 140/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: NSA Piotr Niczyporuk NSA Zygmunt Zgierski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 2007/19 w sprawie ze skargi Gminy W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 sierpnia 2020 r. oddalił skargę Gminy W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lipca 2019 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła skarżąca Gmina. Zaskarżyła to rozstrzygnięcie w całości, wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie:
1) art. 34 i art. 34a ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. z 2014 r. poz. 1160, z późn. zm.), dalej: ustawa komercjalizacyjna, w zw. z art. 5 ust. 1 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32 poz. 191, z późn. zm.), dalej: ustawa komunalizacyjna, przez błędną wykładnię polegająca na pominięciu przesłanek stanowiących podstawę badania w toku postępowania uwłaszczeniowego nabycia spornego gruntu z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę W.;
2) art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa, w zw. z art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: kpa, przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że skarżąca nie jest stroną postępowania uwłaszczeniowego dotyczącego nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], oznaczonej w operacie ewidencji gruntów w obrębie [...], [...], na [...] jako działka nr [...] o pow. 1,1714 ha, w następstwie wadliwego uznania, że art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej nie stanowi źródła interesu prawnego skarżącej w przedmiotowym postępowaniu w sytuacji, gdy na mocy tego przepisu skarżąca, do chwili prawomocnego zakończenia postępowania uwłaszczeniowego wykazuje interes prawny w uzyskaniu prawa własności do gruntu spornej nieruchomości, a tym samym przysługuje jej przymiot strony niniejszego postępowania;
3) art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 oraz art. 80 kpa przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie, mimo że zebrany przez organ materiał dowodowy okazał się niewystarczający i budzący wątpliwości, które przy uzupełnieniu materiału dowodowego, mogły przechylić szalę na korzyść skarżącej;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
