Wyrok SN z dnia 23 lutego 2022 r., sygn. III PSKP 81/21
1. Pracownik może wystąpić z roszczeniem o odszkodowanie z powodu utraconego lub zaniżonego świadczenia z ubezpieczenia społecznego z reguły od dnia, w którym świadczenie to byłoby spełnione, gdyby organ rentowy dysponował dokumentacją niezbędną do przyznania świadczenia lub jego prawidłowego wyliczenia. Poszkodowany musi mieć bowiem świadomość szkody w ogóle, bez konieczności jej precyzyjnego obliczania.
2. Termin spełnienia odszkodowania z art. 471 k.c. w związku z art. 455 k.c. nie jest zależny od przeżyć psychicznych wierzyciela.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jolanta Frańczak
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z powództwa W. Ś. przeciwko P. spółce akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę odszkodowania, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 lutego 2022 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 29 października 2020 r., sygn. akt VIII Pa (…) VIII Pz (…),
I. oddala skargę kasacyjną;
II. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 29 października 2020 r., po rozpoznaniu sprawy powoda W. Ś. przeciwko P. S.A. w W., oddalił apelację powoda, wniesioną od wyroku Sądu Rejonowego w W. (Sąd ten oddalił powództwo).
W sprawie ustalono, że powód od dnia 1 czerwca 1968 r. do dnia 31 grudnia 1975 r. był zatrudniony w P. w W.. W okresie od dnia 1 stycznia 1976 r. do dnia 31 marca 1982 r. pracował w Kombinacie Geologicznym „Z.”, powstałym z przekształcenia P.. Następnie w okresie od dnia 1 kwietnia 1982 r. do dnia 30 czerwca 1982 r. (powinno być 1992 r.) powód był zatrudniony w P. w W., a następnie w wyniku dalszego przekształcania przedsiębiorstwa od dnia 1 lipca 1992 r. do dnia 31 grudnia 1996 r. w P. S.A. w W.
W dniu 14 grudnia 1996 r. pracodawca przesłał do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w imieniu powoda wniosek o emeryturę. W załączonym kwestionariuszu wskazał, że w okresach: od dnia 29.11.1976 r. do dnia 21.08.1977 r. i od dnia 13.12.1985 r. do dnia 4.07.1988 r. powód przebywał na urlopach bezpłatnych. W świadectwie pracy wskazano, że powód w tych okresach pracował na kontraktach w Libii i Algierii. W zaświadczeniu z dnia 12 listopada 1996 r. podane zostało wynagrodzenie zastępcze W. H..
Decyzją z dnia 20 listopada 1996 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał powodowi prawo do wcześniejszej emerytury. Określając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru sięgnął do z 7 lat kalendarzowych, to jest okresu od stycznia 1981 r. do grudnia 1987 r. Powód został pouczony o możliwości odwołania się od przedmiotowej decyzji do Sądu Okręgowego w W.. Nie skorzystał z tej możliwości.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
