Zmiana decyzji ostatecznej w trybie art. 154 par. 1 Kpa nie może prowadzić do wydania decyzji sprzecznej z prawem. Słuszny interes strony w rozumieniu art. 154 par. 1 Kpa musi być bowiem rozumiany jako interes znajdujący oparcie w obowiązujących przepisach prawa.

Zajęcie przez organ gminy stanowiska w formie postanowienia stanowiącego porozumienie w rozumieniu art. 40 ust. 3c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ o treści odpowiedniej dla decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, do wydania której ustawą upoważniony jest organ gminy, na terenie której znajdować się ma większa

Nie w każdej sytuacji straty w środkach obrotowych powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów. Straty muszą być zawsze rzeczywiste i prawidłowo udokumentowane.

Na etapie postępowania o udzielenie pozwolenia na użytkowanie w oparciu o art. 55 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm. tj. po nałożeniu przez nadzór budowlany obowiązku dokonania określonych czynności w trybie procedury legalizacyjnej/, organ architektoniczno-budowlany może dokonać jedynie sprawdzenia zgodności wykonanych robót z dokumentacją

Do obiektów budowlanych lub ich części, których nakazano rozbiórkę, a które nie są budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, przy nakładaniu grzywny w celu przymuszenia nie można stosować przepisu art. 121 par. 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./. Ustalając

Żaden przepis prawa nie zakazuje wprost używania przez pracowników w pracy wrotek lub innego podobnego sprzętu służącego szybkiemu przemieszczaniu się. Dopuszczalność wyposażenia pracowników w tego typu sprzęt może być jednak oceniana z punktu widzenia ciążącego na pracodawcy generalnego obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Autodrom lub inaczej określając plac manewrowy jest konstrukcyjnie i funkcjonalnie zbliżony do drogi, w związku z tym jest to budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową, przez co mieści się w pojęciu obiektu budowlanego i dlatego do jej wykonania potrzebne jest uzyskanie pozwolenia na budowę.

1. Unormowanie art. 233 Kpa, mimo zamieszczenia w Dziale VIII Kpa, dotyczącym skarg i wniosków dotyczy kwestii procesowych i wskazuje na możliwość wszczęcia przez organ postępowania z urzędu, gdy skarga /zawiadomienie/ pochodzi od osoby trzeciej nie będącej stroną. Użycie w dyspozycji słowa "może" wyraźnie stanowi, iż nie mamy do czynienia z obowiązkiem organu, czy też z wszczęciem postępowania w rozumieniu

Organ administracji publicznej stosując art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ ma obowiązek ustalić właściciela lub zarządcę nieruchomości, na którego nakłada określone obowiązki.

Sędzia, który wydał postanowienie kończące postępowanie w sprawie, a następnie, w wyniku uwzględnienia - w trybie art. 463 § 1 k.p.k. - zażalenia wniesionego na to postanowienie, uchylił je, nie jest wyłączony od dalszego udziału w sprawie na podstawie art. 40 § 1 pkt 7 k.p.k. z mocy prawa.

Przewidziany w art. 160 par. 5 Kpa trzyletni termin przedawnienia roszczeń o odszkodowanie jest terminem należącym do prawa cywilnego jako przepisów prawa materialnego, nie zaś do prawa procesowego /formalnego/. W razie uchybienia tego terminu nie ma zastosowania przepis art. 58 Kpa.

Kwestia własności nieruchomości ma istotne znaczenie przy decyzji o pozwoleniu na budowę, nie ma natomiast prawnego znaczenia przy doprowadzeniu wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem i uzyskania pozwolenia na ich wznowienie. Wykorzystywanie dla celów budowlanych cudzej nieruchomości może rodzić tylko roszczenia właściciela do inwestora o charakterze cywilnoprawnym, które mogą być dochodzone

Nie kwestionując faktu, że generalnie zakwestionowane koszty /dotyczące usług konsultingowych/ mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, to należy podnieść, że to podatnik, który z tego faktu wywodzi swoje uprawnienia winien wykazać ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zwrot "w celu" użyty w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Spór o przebieg granicy pomiędzy skarżącym a inwestorem, toczący się między nimi od paru lat nie może być przeszkodą prawną do zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę, skoro w jego wyniku nie doszło do podważenia w żaden sposób dotychczasowego przebiegu spornej granicy wynikającego z aktualnej mapy zasadniczej.

Zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi, w rozumieniu art. 238 par. 1 Kpa, nie można uznać za inny akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa i to niezależnie od formy, w jakiej zostało wydane. Zawiadomienie takie nie dotyczy bowiem przyznania ani stwierdzenia, czy też uznania uprawnienia

1. Stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę nie powoduje wprost nakazu rozbiórki zrealizowanego na jej podstawie obiektu. 2. Nie jest możliwe wydanie decyzji stwierdzającej nieważność tylko w zakresie, w jakim inwestor nie uzyskał przed jej wydaniem prawa do dysponowania terenem na cele budowlane.

Dla zbadania określonego przepisem art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k. warunku dopuszczalności kasacji wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. nie jest wystarczające to, że taką podstawę prawną zarzutu wskazano w skardze, lecz konieczne jest stwierdzenie, iż treść postawionego zarzutu odpowiada podniesionemu naruszeniu prawa.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie przyjmuje się, że zaniedbanie pracownika odpowiedzialnego za sprawy wpływającej korespondencji, obciążają osobę prawną (pracodawcę) zatrudniającą tego pracownika.

Na postanowienie pozytywne o dopuszczeniu organizacji społecznej do udziału w postępowaniu na prawach strony zażalenie nie służy, gdyż nie zostało ono przewidziane w art. 31 par. 2 Kpa, a na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie tylko wówczas gdy Kodeks tak stanowi /art. 141 Kpa/.

Skoro podwyższenie poziomu terenu działki nie może być uznane za obiekt budowlany, ani także za roboty budowlane, nie ma podstaw do działania przez organy nadzoru budowlanego.

Upływ terminu wskazanego w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie będzie stanowił upoważnienia do realizacji inwestycji także wówczas, gdy przed upływem tego terminu właściwy organ uzewnętrzni wobec strony konieczność uzupełnienia zgłoszenia w granicach określonych w ust. 1a powołanego artykułu.

Skierowanie decyzji do rodzica zastępczego, który w świetle przepisów art. 98 par. 1, art. 101 par. 1 i art. 112[1] ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie jest ustawowym przedstawicielem małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej, jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie oraz dotknięte jest wadą wskazaną