Gminna biblioteka publiczna winna działać jako samorządowa jednostka organizacyjna, funkcjonująca w formie instytucji kultury, finansowana z budżetu gminy jedynie za pomocą dotacji.

1. Skarga, o której mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ przysługuje także na zarządzenie komisarza rządowego powołanego na podstawie art. 97 ust. 3 tej ustawy, w sytuacji gdy doszło do zawieszenia organów gminy i ustanowienia zarządu komisarycznego. 2. Wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, określone

W stanie prawnym obowiązującym w 1999 r. spółka akcyjna mogła obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które dotyczyły wyposażenia jej w kapitał akcyjny lub późniejszego podwyższenia kapitału /par. 3 ust. 2 pkt 1 lit. "b" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ zaliczającego do zadań własnych gminy sprawy dotyczące ochrony środowiska i ochrony zdrowia mieszkańców nie można wyprowadzać uprawnienia gminy do uczestniczenia w postępowaniu w indywidualnej sprawie nawet jeśli postępowanie to jest związane z ochroną środowiska.

Błędne pouczenie przez organ egzekucyjny nie może kształtować właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o wyłączenie wierzytelności spod egzekucji /art. 40 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, a w konsekwencji nie może prowadzić do merytorycznego rozpoznania skargi przez ten Sąd.

Lokalem będącym w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 ze zm.) jest lokal, co do którego decyzja o jego przydziale lub o jego opróżnieniu należy do kompetencji jednostek podległych temu organowi.

Niedopuszczalność odwołania wyklucza badanie kwestii zachowania terminu do jego wniesienia a także czyni bezprzedmiotowym postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Dopuszczalność stwierdzenia nieważności decyzji, kontrolowanej uprzednio przez sąd administracyjny, będzie istniała wtedy, gdy podstawa stwierdzenia nieważności ujawniona zostanie po wydaniu wyroku oddalającego skargę /np. przesłanka określona w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/, a zatem gdy była ona nieznana w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Z zawisłością sprawy przed organem odwoławczym mamy do czynienia od momentu wniesienia odwołania do momentu wydania decyzji ostatecznej - w tym okresie organ I instancji nie może stwierdzić bezprzedmiotowości swojej decyzji. Natomiast po wydaniu decyzji ostatecznej, stan zawisłości sprawy ustaje i nie ma żadnych przeszkód formalnych do wydania decyzji w trybie art. 162 par. 1 Kpa, jeżeli są tylko przesłanki

W razie sporu pomiędzy zainteresowanymi osobami, czy obiekt budowlany został zaprojektowany w sposób zapewniający formę architektoniczną dostosowaną do krajobrazu i otaczającej zabudowy, organ administracyjny może sięgnąć po dowód z opinii biegłych.

1. Kwestie orzekania o charakterze terenu, na którym znajduje się obiekt w którym ma nastąpić zameldowanie oraz o charakterze obiektu - altany i możliwości wykorzystywania jej na pobyt stały lub czasowy ludzi należą do innych organów w administracji publicznej i są rozpatrywane w innym trybie. 2. Nie jest rzeczą organu właściwego w sprawach ewidencji ludności dokonywanie oceny, czy określony obiekt

W przepisach prawa administracyjnego brak jest podstaw prawnych do żądania od organów nadzoru budowlanego ustalenia, że uszkodzenia budynków pozostają w związku przyczynowym z natężeniem ruchu ciężkich pojazdów mechanicznych. Roszczenia w tych sprawach mogą być dochodzone w drodze powództwa cywilnego przed sądami powszechnymi.

Wydana na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa decyzja uchylająca /kasacyjna/ związana być musi z rozstrzygnięciem następczym polegającym - w zależności od ustaleń - albo na odmiennym orzeczeniu, co do istoty sprawy /przy respektowaniu określonego w art. 139 Kpa zakazu reformationis in peius/, albo na umorzeniu postępowania pierwszej instancji.

W postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie przy dokonywaniu ustaleń, czy istnieją przesłanki do uznania aresztowania za niewątpliwie niesłuszne, nie wolno różnicować wyroków uniewinniających, będących podstawą dochodzenia roszczenia. Ze względu na zasadę domniemania niewinności, prawomocność orzeczenia i odpowiedzialność Skarbu Państwa na zasadzie ryzyka

1. Jeżeli sąd, naruszając reguły określone w art. 414 § 1 k.p.k., wyda wyrok umarzający postępowanie z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 k.p.k., zamiast wymaganego wówczas wyroku uniewinniającego, to ograniczenie strony we wnoszeniu kasacji na niekorzyść oskarżonego od wyroku umarzającego, przewidziane w art. 523 § 3 k.p.k., nie ma zastosowania, gdyż ten ostatni przepis dotyczy jedynie

O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu.

Działalność statutowa Ośrodków Ruchu Drogowego jest działalnością oświatową w rozumieniu przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Egzamin jest sprawdzianem wiedzy oraz umiejętności kierowców /kandydatów na kierowców/ i stanowi etap kończący proces szkolenia. Jest to niezbędny etap działalności oświatowej