Wyłączenie pracownika lub odmowa jego wyłączenia od udziału w postępowaniu administracyjnym na podstawie art. 24 par. 3 Kpa powinny nastąpić w formie postanowienia.

W trybie art. 154 Kpa nie można orzekać o uchyleniu lub zmianie takiej decyzji, która stwierdza nieważność innej decyzji.

Nierozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania w terminie określonym w art. 35 Kpa jest równoznaczne z niewydaniem decyzji w rozumieniu art. 216 par. 1 Kpa.

Gdy sposób rozwiązania stosunku pracy stanowi przedmiot sporu pomiędzy stronami postępowania, wówczas organ przed którym toczy się sprawa o ustalenie wysokości czynszu najmu powinien - w myśl art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie administracyjne zakreślając stronie, która wywodzi dla siebie korzystne skutki z rozstrzygnięcia tego zagadnienia, termin do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego

1. Osoba umieszczona na rocznej, ostatecznej liście przydziału mieszkań oczekuje na powstanie faktycznej możliwości wydania decyzji o przydziale stosownego lokalu lub pomieszczenia zastępczego i nie może w trybie skargi na "milczenie władzy" wnoszonej do sądu administracyjnego skutecznie żądać zobowiązania organu lokalowego do podjęcia takiej decyzji przed upływem roku, na który opiewa owa lista. Natomiast

Nie można kwestionować samej zasady tajemnicy lekarskiej, ale nie można się na nią powoływać w celu uniemożliwienia podjęcia właściwej decyzji administracyjnej i kontroli sądowej.

Przepis art. 198 Kpa nie daje prokuratorowi uprawnień do wniesienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na decyzję wydaną przez organ I instancji, która nie stała się decyzją ostateczną.

Organ administracji państwowej nie może wymagać od podmiotu prawnego stosowania norm prawnych, z którymi podmiot ten nie miał możliwości zapoznania się przy zachowaniu należytej staranności.

Gdy organ administracji I instancji nałoży w decyzji o wstrzymaniu robót budowlanych na inwestora obowiązki oraz ustali wymagania przewidziane w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, postępowanie administracyjne w zakresie objętym tą decyzją nie staje się bezprzedmiotowe jedynie z powodu zakończenia przez inwestora samowolnie prowadzonych

Wydanie na podstawie art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ decyzji zezwalającej na założenie i przeprowadzenie na nieruchomości linii energetycznej oraz innych urządzeń i przewodów wymienionych w tym przepisie, bez uprzedniego ustalenia miejsca przebiegu tej linii w decyzji o ustaleni lokalizacji inwestycji powoduje

Czynność przekazania nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi do sprzedaży nie jest decyzją administracyjną.

Ani sąd administracyjny, ani organ administracji nie są związane oceną prawną /art. 209 Kpa/, jeżeli zaszła zmiana okoliczności faktycznych, przy których sąd poprzednio wyraził tę ocenę prawną.

Uchwała okręgowej rady adwokackiej w przedmiocie wyrażenia zgody na przeniesienie przez adwokata siedziby do okręgu innej izby ma charakter decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 w zw. z par. 2 pkt 2 Kpa.

Błędy popełnione przy wymiarze podatku bądź też przy rozstrzyganiu zagadnień wstępnych, istotnych dla przyszłego wymiaru /ustalenie kwoty wynagrodzeń wolnych od podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń/ mogą być korygowane w przewidzianym dla tamtych rozstrzygnięć postępowaniu administracyjnym.

Dopóki właściwy sąd nie orzeknie rozwiązania związku małżeńskiego przez rozwód, warunek wspólnego gospodarstwa domowego wymieniony w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, należy interpretować w kontekście art. 23 i art. 27 Krio niezależnie od tego, czy w czasie orzekania o przydziale lokalu małżonkowie zamieszkiwali razem, czy oddzielnie

Jeśli rozstrzygnięcie sprawy polega na dokonaniu przez organ administracji w ramach uznania wyboru jednego spośród kilku kandydatów na nabywców tych samych gruntów, to kontrola legalności takiej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny polega na zbadaniu, czy uznanie to nie ma charakteru dowolności i czy dokonany wybór nie narusza interesu społecznego - ogólnogospodarczego - art. 7 Kpa.

Dopiero wyczerpanie wszystkich ujawnionych w toku postępowania możliwości dowodowych, dotyczących istotnych okoliczności faktycznych, umożliwia spełnienie wymogu rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz dokonania wszechstronnej oceny tego materiału zgodnie z wymogami art. 80 Kpa, w tym oceny, czy występujące w tym materiale rozbieżności podważają wiarygodność dowodów wskazanych przez stronę.

Użyte w art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ sformułowanie dotyczące budynków i budowli służących wypoczynkowi oznacza wypoczynek zbiorowy nieograniczonej liczby osób i kwalifikuje te obiekty do kategorii obiektów użyteczności publicznej, a nie odnosi się do indywidualnych domów letniskowych.

1. Wolny lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność Państwa może być sprzedany osobie fizycznej tylko wówczas, gdy zostanie objęty wykazem, o którym mowa w par. 20 i 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych

1. W świetle art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze - /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ za szkodę górniczą nie mogą zostać uznane zarówno dalsze - pośrednie następstwa robót górniczych, jak i pozostający wprawdzie w związku przyczynowym z robotami górniczymi uszczerbek majątkowy, nie polegający jednakże na szkodzie w nieruchomości oraz w urządzeniach, o których mowa w tym przepisie.

Decyzja wydana na podstawie art. 155 Kpa wzrusza decyzję ostateczną, która zakończyła daną sprawę. Po uchyleniu taką korygującą decyzją innej ostatecznej decyzji lub zmieniając ją, organ dokonujący weryfikacji, ma obowiązek stosować przepisy normujące załatwienie sprawy co do jej istoty obowiązujące w dniu tej weryfikacji, chyba że przepisy szczególne stanowią odmiennie.

1. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ brak jest rozwiązań prawnych, pozwalających na rozstrzygnięcie w trybie administracyjnym o sposobie wykonania zobowiązań, wynikających z umów cywilnych, dotyczących kosztów budowy, modernizacji i utrzymania dróg publicznych. Podjęte w takim zakresie decyzje administracyjne dotknięte są wadą nieważności, jako wydane

Skoro od 1 stycznia 1988 r. ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie przewiduje wydawania decyzji administracyjnych w sprawach mieszkań zakładowych, przeto decyzje w tych sprawach wydane po dniu 31 grudnia 1987 r. wydane zostały bez podstawy prawnej, co uzasadnia stwierdzenie ich nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par