1. W świetle art. 200 par. 2 Kpa brak jest możliwości kasacyjnego uchylenia decyzji i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, którego wynik nie jest znany, co pozostawałoby w sprzeczności z zasadą uznania skargi za słuszną. 2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa zawsze przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a więc również w razie

Decyzje dotyczące usunięcia nieprawidłowości w rocznym bilansie przedsiębiorstwa /par. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 1982 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw i innych państwowych jednostek organizacyjnych - Dz.U. nr 25 poz. 180/ nie są decyzjami objętymi art. 196 par. 2 pkt 4 i 11 Kpa, a możliwości ich zaskarżenia do sądu administracyjnego nie przewidują

Obowiązek przeprowadzenia całego postępowania co do wszystkich istotnych okoliczności spoczywa na organie i nie może być przerzucony na stronę. Ciężar dowodu na mocy art. 77 par. 1 Kpa obciąża organ administracyjny. Jeżeli strona przedstawi niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić.

1. Od dnia 1 lipca 1982 r. egzekwowanie obowiązku rolniczego użytkowania gruntów może następować wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, zwłaszcza jej art. 40-46.2. Wszelkie środki administracyjne, w tym także przejęcie na własność Państwa gruntów leżących odłogiem mimo nałożonych opłat pieniężnych, dotyczą tylko tych

1. Kara dyscyplinarna wydalenia z pracy pracownika urzędu państwowego nie powoduje sama przez się rozwiązania stosunku pracy, lecz stanowi podstawę do podjęcia w tym przedmiocie decyzji przez organ będący pracodawcą /kierownika urzędu/. 2. Od decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy przysługuje pracownikowi odwołanie do kierownika urzędu nadrzędnego, a na decyzję tego organu - skarga do Naczelnego Sądu

1. Przedstawienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego akt sprawy bez protokołów rozpraw, które odbyły się przed podatkową komisją odwoławczą, i dołączenie tych protokołów dopiero na żądanie sądu, stwarza wątpliwości co do przestrzegania w postępowaniu administracyjnym zasad wyrażonych w art. 7, art. 8, art. 10 Kpa. 2. Nieprawidłowa jest praktyka łączenia w jednym protokole z posiedzenia podatkowej

Informacje zamieszczone w prasie nie mogą stanowić materiału dowodowego, wiążącej wykładni przepisów prawa, decydujących o rozstrzygnięciu sprawy, jeżeli organ administracji nie posiada równocześnie aktu albo dokumentu wydanego we właściwej formie, zgodnego z tą informacją prasową.

Od decyzji orzekającej o przysługującym od organu administracji państwowej odszkodowaniu /art. 160 par. 1 i par. 4 Kpa/ nie służy stronie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarówno w przypadku wydania decyzji odmawiającej przyznania odszkodowania, jak i przyznania przez organ administracji państwowej odszkodowania - zdaniem strony - zbyt niskiego, strona w terminie trzydziestu dni od dnia

Decyzja Rady Państwa odmawiająca zezwolenia na zmianę obywatelstwa, jako akt organu władzy, przed którym nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Jeżeli strona nie cofnęła odwołania /art. 137 Kpa/, co byłoby równoznaczne z wystąpieniem o umorzenie postępowania odwoławczego /art. 105 par. 2 Kpa/, brak jest podstaw do umorzenia tego postępowania jako bezprzedmiotowego tylko z tego powodu, że strona wykonała decyzję nieostateczną.

Od decyzji odmawiającej przyznania odszkodowania przysługującego od organu administracji państwowej, jak również od decyzji przyznającej odszkodowanie - zdaniem strony - zbyt niskie, nie służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, lecz powództwo do sądu powszechnego /art. 160 par. 4 i 5 Kpa/.

1. Wycofanie nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi ze sprzedaży /"skreślenie" jej z wykazu/ jest odpowiednikiem /korelatem/ uprawnienia naczelnika gminy do przeznaczania gruntów do sprzedaży osobom fizycznym. Z tego względu stanowisko w przedmiocie wycofania określonej działki ze sporządzonego wcześniej "wykazu" również nie jest decyzją administracyjną i w konsekwencji nie podlega sądowej kontroli

Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje skarg na decyzje organów administracji państwowej, co do ich celowości, słuszności lub sprawiedliwości, lecz tylko i wyłącznie bada te decyzje pod względem legalności czy dana decyzja jest zgodna z prawem. W myśl art. 196 par. 1 Kpa decyzja organu administracji państwowej może być zaskarżona do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem.

Żądanie powtórzenia w postępowaniu podatkowym wszystkich uprzednio przeprowadzonych dowodów byłoby niecelowe, naruszające zasadę szybkości i prostoty postępowania wyrażonej w art. 12 par. 1 Kpa. Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera przepisu bezpośrednio upoważniającego organ do wykorzystania jako dowodu protokołu przesłuchania świadka, sporządzonego w odrębnym postępowaniu, to jednak takie

Wzruszenie ostatecznej decyzji administracyjnej organu pierwszej instancji w trybie odwoławczym, nadto bez uprzedniego wniesienia odwołania przez stronę postępowania, stanowi rażące naruszenie przepisów art. 138 i art. 16 par. 1 Kpa i skutkuje stwierdzenie nieważności takiej wadliwej decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Przyczyna określona w art. 145 par. 1 Kpa należy do grupy przyczyn które istniały przed wydaniem decyzji, a mianowicie ujawnienie nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nie znanych organowi, który wydał decyzję. Jeżeli organ administracji państwowej wznowił postępowanie na podstawie okoliczności mu znanych w dniu wydania decyzji bądź też okoliczności

Organ administracji państwowej nie może pozbawić strony udziału w postępowaniu administracyjnym, na przykład z uzasadnieniem, że jej udział w przeprowadzeniu dowodu nie jest konieczny.

1. Decyzja administracyjna załatwia sprawę indywidualną. Oznacza to, że organ załatwiający sprawę ma obowiązek rozpatrzeć wszystkie okoliczności dotyczące tej sprawy, a w uzasadnieniu faktycznym decyzji odmownej wskazać fakty, które uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł, przyczyny z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. W uzasadnieniu prawnym organ powinien

Jeżeli organ, który wydał decyzję zaskarżoną odwołaniem, uzna, że odwołanie tylko w części zasługuje na uwzględnienie, nie może zmienić lub uchylić swej decyzji na podstawie art. 132 Kpa, lecz jest obowiązany odwołanie wraz z aktami sprawy przesłać organowi odwoławczemu.

Polski Kodeks postępowania administracyjnego odrzucając zasadę "ignorantia iuris nocet", nakazuje pouczać stronę o przysługujących jej prawach, a zatem niedopełnienie przez organ obowiązku pouczenia strony, należy traktować jako takie naruszenie prawa, które miało wpływ na wynik sprawy.

1. Paragraf 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1982 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do ustalania niektórych cen urzędowych i marż handlowych urzędowych oraz określania zasad ustalania cen regulowanych /Dz.U. nr 18 poz. 134 ze zm./ nie mógł stanowić podstawy do określenia zasad pobierania opłat za świadczenia udzielane przez uspołecznione zakłady pomocy

Podpisanie decyzji administracyjnej bez podania imienia, nazwiska i stanowiska służbowego, z którego wynikałoby upoważnienie do jej wydania, przesądza o istotnej wadzie tej decyzji.

Jeżeli nieprzedstawienie potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu nastąpiło w okolicznościach, kiedy z naruszeniem obowiązków wynikających z art. 9 Kpa organ administracji nie poinformował strony jak ma postępować i błędnie załatwił pismo skierowane do niego przez zarządcę budynku to uchybienia te miały istotny wpływ na wynik sprawy.