Utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji oznacza w szczególności utrzymanie w mocy jej podstawowego, koniecznego elementu, jakim jest rozstrzygnięcie. W rozstrzygnięciu /osnowie/ decyzji zostaje bowiem wyrażona wola organu administracji załatwiającego sprawę w tej formie. O ile może być wydana decyzja bez uzasadnienia /np. decyzja uwzględniająca żądanie strony/, to nie można wydać decyzji bez rozstrzygnięcia

1. W myśl art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99/ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o zmianie ustawy o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 44 poz. 204/ Główny Urząd Kontroli Prasy i Widowisk lub Główny Urząd Ceł może wyrazić zgodę innym instytucjom niż biblioteki określone w art. 16 ust. 3 tej ustawy oraz osobom, na

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza jedynie, że w ocenie Sądu zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu zobowiązującym Sąd do jej uchylenia bądź stwierdzenia nieważności, nie wyłącza natomiast możliwości skorzystania przez organ administracji, który wydał decyzję, bądź przez organ wyższego stopnia, zmiany tej decyzji w trybie art. 154 lub art. 155 Kpa, jeżeli zachodzą

Organ odwoławczy winien ustosunkować się do wszystkich podniesionych w odwołaniu zarzutów zgodnie z wymogami określonymi w art. 107 par. 3 Kpa przez wskazanie faktów, które uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł, oraz przyczyn, dla których odmówił innym dowodom wiarygodności i mocy dowodowej a także przyczyn, dla których wnioskowanych dowodów nie przeprowadził i dlaczego nie uznał zasadności

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ podstawę opodatkowania stanowi wartość lokalu mieszkalnego lub prawa własności do budynku mieszkalnego, będącego przedmiotem spadku albo umowy darowizny, i od wartości prawa dziedziczonego bądź darowanego wyłącza się kwotę 900.000 zł niezależnie od ilości /liczby/ spadkobierców

Zasada sformułowana w art. 6 Kpa, że organy administracji państwowej działają na podstawie przepisów prawa odnosi się również do ścisłego przestrzegania terminów wyznaczonych do załatwienia spraw, określonych w art. 35 i art. 36 Kpa. Obowiązek załatwienia sprawy bez zbędnej zwłoki /art. 35 par. 1 Kpa/ pozostaje także w bezpośrednim związku z dyrektywami zawartymi w art. 7 i art. 8 Kpa, że organy administracji

Wycofanie ze sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi /"skreślenie" jej z wykazu/ jest odpowiednikiem /korelatem/ uprawnienia naczelnika gminy do przeznaczenia gruntów do sprzedaży osobom fizycznym. Z tego względu stanowisko w przedmiocie wycofania określonej działki ze sporządzonego wcześniej "wykazu" również nie jest decyzją administracyjną i w konsekwencji nie podlega sądowej kontroli

1. Wymienienie przez organ w uzasadnieniu decyzji tylko numeracji artykułów /paragrafów, ustępów/ przepisów prawnych przyjętych za jej podstawę prawną nie spełnia warunku przytoczenia przepisów prawa, o jakim mówi art. 107 par. 3 Kpa.2. Mimo orzeczonego rozwodu i określenia przez sąd sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego, rozwiedzeni małżonkowie, zajmujący nadal ten lokal, są jego współnajemcami

1. Decyzją administracyjną nie jest protokół o ustaleniu szkody, ale rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 104 par. 1 Kpa o ustaleniu wysokości odszkodowania lub odmowie przyznania odszkodowania za szkodę łowiecką. 2. Organ I instancji jest zobowiązany do wydania decyzji zarówno pozytywnej, a więc ustalającej wysokość odszkodowania jak też negatywnej, to jest odmawiającej takiego ustalenia z powodu braku

Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie daje organom administracji państwowej właściwym do spraw geodezji i gospodarki gruntami żadnych kompetencji w zakresie obiektów budowlanych. Przepis art. 39 ust. 1 tej ustawy może dotyczyć jedynie nakazania przywrócenia gruntu do produkcji rolnej tylko w przypadku, gdy nie ma na nim obiektu budowlanego w rozumieniu

Podstawowym warunkiem dopuszczalności zmiany lub uchylenia decyzji ostatecznej jest zgoda strony, która nabyła prawo, wobec czego granicę dozwolonych zmian w decyzji wydanej na podstawie art. 155 Kpa wyznacza treść wyrażonej zgody.

Formy sprawowania nadzoru przez organy stopnia wojewódzkiego nad działalnością organów stopnia podstawowego w zakresie decyzji administracyjnych ograniczają się do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji, stosownie do przepisów o postępowaniu administracyjnym. Przepisy te natomiast nie przewidują wydania przez organ stopnia wojewódzkiego organowi stopnia podstawowego poleceń służbowych

"Inne naruszenia przepisów postępowania administracyjnego", dające sądowi podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji /art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa/, powodują uwzględnienie skargi tylko wówczas jeśli "miały istotny wpływ na wynik sprawy". Chodzi o taka sytuację, w której gdyby nie naruszono tych przepisów proceduralnych w sprawie najprawdopodobniej zapadłaby decyzja innej treści.

Przez nową okoliczność istotną dla sprawy /art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa/, należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy.

Zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organu odwoławczego, na tle tego samego stanu faktycznego w tej samej sprawie bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany powodują, że może nastąpić uzasadnione podważenie zaufania obywateli do organów Państwa oraz wpływa ujemnie na świadomość i kulturę prawną obywateli /art. 8 Kpa/.

Brak możliwości ustalenia miejsca pobytu /art. 15 ust. 2 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ zachodzi nie tylko wówczas, gdy nie udaje się nawiązać kontaktu z osobą, której dotyczy postępowanie administracyjne o wymeldowanie, lecz także wówczas, gdy osoba ta odmawia wskazania miejsca swego pobytu.

Wpisanie do księgi podatkowej błędnie wyliczonej na specyfikacji kwoty nie może przesądzać o tym, że księga podatkowa prowadzona była nierzetelnie w rozumieniu art. 169 par. 1 Kpa, jeżeli postępowanie wykaże, iż popełnienie zwykłego błędu rachunkowego było prawdopodobne i stanowiło odosobniony przypadek. Niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy zapis w księdze podatkowej może tylko świadczyć o nierzetelności

Stwierdzenie nieważności decyzji w sytuacji gdy istniały podstawy do wznowienia postępowania w sprawie, a przy tym nie wykazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przyczyn nieważności stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mających istotny wpływ na wynik sprawy.

W postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru o stwierdzenie nieważności decyzji organ ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 par. 1 Kpa, to znaczy nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, jak w postępowaniu odwoławczym.

Odbywanie kary pozbawienia wolności przez osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie o cofnięcie przydziału lokalu, nie zwalnia organu prowadzącego to postępowanie od obowiązku stosowania podstawowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o udziale strony, w tym przepisów o rozprawie.

1. Skoro strony postępowania administracyjnego są zainteresowane rozstrzygnięciem sprawy co do jej istoty - otrzymanie decyzji o wymeldowaniu, bądź decyzji o odmowie wymeldowania - to umorzenie postępowania wszczętego wskutek podania jednej ze stron, oznacza uchylenie się organu administracji państwowej od rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty, z naruszeniem zasady określonej w art. 104 par. 2 Kpa

Załatwienie sprawy administracyjnej przez wydanie decyzji opartej na błędnie ustalonym stanie faktycznym jest sprzeczne z obowiązującą w postępowaniu administracyjnym zasadą prawdy obiektywnej, naruszając w ten sposób przepisy postępowania administracyjnego, przede wszystkim art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego, ale także inne przepisy tego Kodeksu normujące sposób dochodzenia do ustalenia

Zaostrzenie kryteriów uwzględniania działalności kombatanckiej po 1974 roku nie jest sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ i art. 75 - art. 87 Kpa określającymi sposób dokumentowania okoliczności faktycznych sprawy. Jest to konieczne również dlatego, że określenia "służba w jednostce wydzielonej do walk z reakcyjnym podziemiem