1. Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek strony o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia do Sądu Najwyższego na podstawie art. 3941 § 2 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym przed 7 listopada 2019 r.). W ramach zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej (art. 3941 § 1 k.p.c.) z powodu przekroczenia terminu do jej

Przedsiębiorstwo państwowe, które nabyło z mocy prawa, na podstawie nowelizacji z dnia 20 grudnia 1990 r. ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, własność urządzeń przesyłowych posadowionych na nieruchomości Skarbu Państwa, może być uznane za posiadacza w dobrej wierze służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu.

W postępowaniu wieczystoksięgowym sąd bada ważność i skuteczność materialnoprawną czynności prawnej stanowiącej podstawę wpisu w związku z obowiązkiem przeciwdziałania dokonywaniu wpisów niezgodnych z rzeczywistym stanem prawnym, wynikającym ze zdarzeń lub czynności prawnych, które nie budzą wątpliwości; sąd nie jest bowiem wyłącznie "organem rejestrowym". Art. 6288 § 2 k.p.c. nie wyłącza możliwości

Dokonując wykładni art. 10 ust. 4 pkt 7 ustawy o broni i amunicji, należy odczytywać go łącznie z art. 10 ust. 4 pkt 2 lit. c i e, art. 29 ust. 2 w zw. art. 10 ust. 5 pkt 1 ustawy o broni i amunicji, a to prowadzi do wniosku, iż pistolet maszynowy o kalibrze od 6 mm do 12 mm i karabinek samoczynny o kalibrze od 5,45 mm do 7,62 mm, jako broń palna samoczynna, zdolna do rażenia celów na odległość zaliczana

Przepis art. 46 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych nie oznacza, że lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej jest dopuszczalna w każdym wybranym przez inwestora miejscu, bez względu na treść planu, gdyż ustawodawca wprost nakazuje także respektowanie wprowadzanych w planie zakazów lub ograniczeń.

Do komornika sądowego, którego status wynika z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.) ma zastosowanie art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2, a nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.).

Użyty w art. 15 ust. 1j pkt 3 u.p.d.o.p zwrot "faktycznie poniesionych (...) wydatków" należy interpretować ściśle. Sformułowanie to oznacza, że wydatek został już dokonany.

Ustawodawca wiąże obowiązek płatnika z dokonaną przez niego wypłatą należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a nie z faktem ponoszenia ekonomicznego ciężaru. Pod pojęciem "wypłaty" dla potrzeb określenia obowiązku płatnika podatku u źródła należy rozumieć faktyczne przekazanie środków pieniężnych należnych za wykonanie usługi, czy nabyte towary podmiotowi osiągającemu przychody

Jeżeli wystąpiły obiektywne, niezależne od organów podatkowych okoliczności, które były podstawą uchylenia decyzji wymiarowej, to nie można uznać, że w takim przypadku organ podatkowy przyczynił się do uchylenia takiej decyzji i w konsekwencji do powstania nadpłaty. Przesłanką taką nie może być upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, gdyż okoliczność ta wynika z przepisów prawa podatkowego

O potrzebie zewnętrznej weryfikacji operatu, o jakiej mowa w art. 157 ust. 1 u.g.n., decyduje nie żądanie strony, lecz powstanie po stronie organu uzasadnionych wątpliwości, co do prawidłowości jego sporządzenia.

Przez „zabudowę zagrodową”, o której mowa w art. 61 ust. 4 u.p.z.p., należy rozumieć funkcjonalnie zorganizowane w ramach jednego podwórka zabudowania o charakterze gospodarczym (produkcyjnym) oraz mieszkaniowym służące prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

O zaliczeniu okresu pracy ubezpieczonego przed dniem 1 stycznia 1999 r. do pracy w szczególnych warunkach powinien decydować rodzaj wykonywanej pracy (w szczególności rodzaj czynności i warunki ich wykonywania), a nie nazwa zajmowanego przez niego stanowiska. W tym celu konieczne może okazać się badanie zakresu obowiązków faktycznie wykonywanych przez ubezpieczonego, niezależnie od nazwy stanowisk