Przez postępowanie sądowe (art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k.) rozumieć należy przeprowadzenie rozprawy głównej i wydanie końcowego orzeczenia przy zachowaniu wszelkich warunków ustawowych, a zatem tok czynności procesowych od momentu określonego w art. 381 k.p.k. do momentu określonego w art. 418 k.p.k.

Obraza prawa materialnego ma miejsce w wypadku naruszenia przepisu o charakterze stanowczym, zawierającym niezrealizowany w zaskarżonym orzeczeniu nakaz lub pominięty zakaz. Takiego charakteru nie ma (...) przepis art. 53 k.k., formułujący dyrektywy sędziowskiego wymiaru kary. Praktyczne konsekwencje art. 58 § 1 k.k. sprowadzają się do tego, że w każdym uzasadnieniu wyroku, w którym wymierzono bezwzględną

Skoro (...) z treści powołanego we wniosku o wznowienie postępowania wyroku Trybunału Konstytucyjnego, opublikowanego w Dzienniku Ustaw z 2006 r. Nr 15, poz. 118, wynika, że wejdzie on w życie z dniem 30 stycznia 2007 r. i tym samym dopiero z tą datą nastąpi utrata mocy obowiązującej przepisu art. 535 § 2 k.p.k., to brak było podstaw do powoływania się na tę okoliczność jako przesłankę uzasadniającą

Ustawowe pojęcie orzekania „co do kasacji” dotyczy nie tylko decyzji rozstrzygających wprost w kwestii dopuszczalności skargi, ale również i tych rozstrzygnięć, które pozostają w ścisłym związku z wydaniem zarządzenia w przedmiocie jej dopuszczalności. Do takich decyzji należy m. in. rozstrzygnięcie w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem celem wniesienia

1. Orzeczenie (Naczelnego Sądu Lekarskiego) w najmniejszym stopniu nie zakwestionowało wiadomości specjalnych (art. 193 § 1 k.p.k.) posiadanych przez A. K. z zakresu medycyny sądowej. Był on jedynie „specjalistą pierwszego stopnia”, co w świetle regulacji dotyczących zawodu lekarza nie uprawniało go do posługiwania się tytułem „specjalisty”. 2. O nowym fakcie bądź dowodzie wskazującym na to, że doszło

Niedopuszczalne jest wykorzystywanie w postępowaniu karnym jakichkolwiek dowodów nieznanych stronom tego postępowania, obrońcom i pełnomocnikom, nawet jeśli nie będą one stanowiły podstawy ustaleń faktycznych.

1. Dowód z zeznań funkcjonariusza policji przeprowadzony na okoliczność wypowiedzi osoby rozpytywanej nie może zastąpić dowodu z wyjaśnień oskarżonego, czy z zeznań świadka. Na podstawie tego dowodu nie wolno też czynić ustaleń faktycznych sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego lub z zeznaniami świadka, wobec których dokonano czynności rozpytania, gdyż byłoby to usankcjonowanie nieformalnie przeprowadzonego

W postępowaniu o wpis prawa własności na rzecz nabywcy dopuszczalne jest ustalenie, że współwłaścicielem nieruchomości był także wymieniony w umowie jako sprzedający małżonek wpisanego właściciela, jeżeli figurujący w dziale II księgi wieczystej wpis dotyczy prawa do gospodarstwa rolnego nabytego w drodze przekazania następcy, a do wniosku o wpis został dołączony odpis aktu małżeństwa oraz oświadczenie

Zmiana opisu czynu polegająca na przyjęciu, że oskarżony działał na szkodę nie tylko Rejonu Gazowniczego, lecz także na szkodę (banku X) oraz (banku Y), nie prowadzi do uznania, że wydano orzeczenie surowsze, skoro w obu wyrokach ustalono, że oskarżony uczestniczył w nielegalnym przekazaniu pieniędzy na jego konto w kwocie 178.350 zł i z owoców przestępstwa skorzystał z kwoty 100 tys. zł. Sąd odwoławczy

(...) kasację od wyroku sądu odwoławczego może wnieść tylko ta strona, która uprzednio zaskarżyła orzeczenie sądu pierwszej instancji. W wypadku niezaskarżenia tego orzeczenia apelacją strona może wnieść kasację tylko wtedy, gdy sąd apelacyjny (rozpoznając środek odwoławczy innego podmiotu) zmienił wyrok sądu pierwszej instancji w sposób dla tej strony niekorzystny. (...) strona ta może wnieść kasację

Nie ma (...) potrzeby czynienia szerszych rozważań w kwestii naruszenia w zaskarżonym zarządzeniu reguły wyrażonej w art. 5 § 2 k.p.k., choć jest oczywiste, że wątpliwość, jaka pojawiła się w związku z niemożnością odczytania daty stempla na liście poleconym, została wytłumaczona na niekorzyść skazanego, którego dotyczył środek zaskarżenia wnoszony przy pomocy przesyłki pocztowej.

Z przepisu art. 40 § 3 k.p.k. wynika, że sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego w trybie skargi kasacyjnej, nie może orzekać co do tej skargi. W pojęciu orzekania „co do kasacji” mieszczą się tak decyzje, które wprost rozstrzygają kwestię dopuszczalności kasacji, jak i takie, które pozostają w ścisłym związku z zagadnieniem dopuszczalności skargi. Wśród takich właśnie rozstrzygnięć

1. Ustalenie istnienia sprzeczności interesów oskarżonych nieprzyznających się do popełnienia czynu oraz niepomawiających się wzajemnie, musi być wynikiem - szczegółowych i opartych w realiach sprawy - rozważań sądu uwzględniających, m.in. zakres istniejących sprzeczności w wyjaśnieniach oskarżonych, sposób i fazę postępowania w której doszło do ich powstania, okoliczności do których sprzeczności te

1. Przestępstwo groźby karalnej skierowane jest przeciwko wolności człowieka w sferze psychicznej, tj. poczucia bezpieczeństwa, rozumianego jako wolność od strachu i obawy o naruszenie innych jego - lub osób mu najbliższych - dóbr. Bez wątpienia wolność od uczucia strachu, zagrożenia nie jest dobrem mierzalnym w sensie fizycznym, zatem ocena szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu w sferze psychicznej, zachowaniem

W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, że nowe fakty i dowody stanowią podstawę wznowienia postępowania, gdy uzasadniają wysokie prawdopodobieństwo uniewinnienia skazanego po wznowieniu postępowania sądowego, albo skazania go za przestępstwo, zagrożone karę łagodniejszą niż to za które go skazano. Chodzi więc o to, aby nowe fakty lub dowody wskazywały na poważne prawdopodobieństwo błędności

Prawomocność postanowienia o oddaleniu wniosku o wznowienie postępowania nie wyłącza możliwości wystąpienia tej samej strony z kolejnym wnioskiem o wznowienie postępowania w tej samej sprawie. Ponowny wniosek o wznowienie postępowania co do tego samego skazanego i w tej samej sprawie musi jednakże opierać się na innych faktach lub dowodach nie znanych przedtem sądowi wskazujących na to, że skazany

W układzie procesowym, w którym sąd uprawniony do wydania wyroku łącznego rozważał możliwość orzeczenia kary łącznej za przestępstwa popełnione w warunkach temporalnych, określonych w art. 85 k.k. (a więc pozwalających na wymierzenie kary łącznej) i połączył -węzłem kary łącznej -kary wymierzone za niektóre z tych przestępstw, zaś odmówił połączenia kar wymierzonych za inne przestępstwa pozostające

Niedopuszczalna jest rejestracja stowarzyszenia o nazwie „Związek Jedności Narodowości Śląskiej - Stowarzyszenie Osób Deklarujących Przynależność do Narodowości Śląskiej' (art. 14 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm. w związku z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz

1. Ocena uchybienia polegającego na nie ustosunkowaniu się przez sąd orzekający do zgłoszonego wniosku dowodowego poprzez wydanie odpowiedniego postanowienia, i istotności jego wpływu na treść orzeczenia, niezależnie od powyższego, wymaga stwierdzenia, czy jego następstwem było pominięcie okoliczności, której dotyczył wadliwie potraktowany wniosek. 2. Ciężar dowodu w znaczeniu formalnym, sprowadzający

Opinia biegłego podlega swobodnej ocenie sądu tak samo jak każdy inny dowód, zgodnie z wymogami określonymi w art. 7 k.p.k. Ocena ta dotyczyć może każdego aspektu wydanej opinii, co oznacza, że nie musi się ograniczać wyłącznie do analizy logicznej poprawności wnioskowania biegłych, lecz także powinna dotyczyć merytorycznej prawidłowości zastosowanych w niej twierdzeń.

1. Przekazywanie wypowiedzi innych osób, rozgłaszanie zarzutów podniesionych przez inną osobę bądź osoby stanowi także karalne zniesławienie. Oczywiście nie dojdzie do niego wówczas, gdy osoba przytaczająca cudzą niezniesławiającą wypowiedź wyraźnie i jednoznacznie dystansuje się od jej treści lub przytacza ją jedynie po to, aby następnie wykazać jej błędność bądź nonsensowność. 2. Sformułowany w art