Wobec braku usprawiedliwionych podstaw kasacji NSA na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Mianowanie pracownika samorządowego jest czynnością prawną z zakresu prawa pracy, do której nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jeżeli administracyjny organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji stwierdzającą nieważność określonej decyzji z powodu naruszenia art. 156 § 1 k.p.a., albo stwierdzającą w myśl art. 158 § 2 k.p.a., że została ona wydana z naruszeniem przepisu art. 156 § 2 k.p.a., to decyzję o odszkodowaniu, o której stanowi art. 160 k.p.a. wydaje organ odwoławczy.

Przyjęcie przez organy podatkowe, że wskazana przez skarżącą przyczyna ustanowienia renty na rzecz swojej bratanicy /umożliwienie jej ukończenia studiów w sytuacji, gdy skarżąca jest dobrze sytuowaną samotną osobą, a rodzina bratanicy znajduje się w zdecydowanie gorszej sytuacji/ byłaby uzasadniona, gdyby uprawniona znajdowała się w niedostatku i mogła w związku z tym ubiegać się o świadczenia z pomocy

Paragraf 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych /Dz.U. nr 36 poz. 160/, według którego członkowie kolegiów orzekających są w rozstrzyganiu spraw niezawiśli i podlegają tylko ustawom, wykracza poza upoważnienie zawarte w art. 115 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 19 października

1. Właściwościom renty jako świadczenia okresowego nie przeczy ustalona umownie jej płatność raz w roku, w kolejnych następujących po sobie latach podatkowych, jeśli takie warunki płatności uzasadnione są przyczyną ustanowienia renty. 2. Przyjęcie przez organy podatkowe, że wskazana przez skarżącą przyczyna ustanowienia renty na rzecz swojej bratanicy /umożliwienie jej ukończenia studiów w sytuacji

Brak niedostatku po stronie beneficjenta umowy renty nie decyduje o braku causae leżącej u podstaw zawarcia umowy i w świetle art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie może decydować o pozbawieniu zobowiązanego prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych o kwotę ustanowionej

Ostateczna decyzja, wydana na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 u.p.w., jest wiążąca dla sądu powszechnego i może być wyeliminowana jako podstawa wpisu gminy w księdze wieczystej tylko w sposób przewidziany w art. 16 k.p.a.

Jeśli firma zapłaciła podatek dochodowy w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to nie może potrącić sobie tego wydatku od CIT, który musi odprowadzić w Polsce. Nie ma przy tym znaczenia, czy wydatek ów nazwie podatkiem, opłatą czy jakkolwiek inaczej.

1. Artykuły 7 i 107 § 1 i 3 k.p.a. nie mają charakteru materialnego - stanowią element procedury obowiązującej przed organami administracyjnymi, a mianowicie określają zasadę praworządności i wskazują elementy formalne decyzji. Przepisy te więc nie mieszczą się w podstawie, o której mowa w art. 174 pkt 1 p.s.a. Gdyby natomiast zarzut naruszenia powyższych przepisów rozpatrywać w ramach podstawy wymienionej

1. Aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodu, nie wystarczy nadzieja, że taki przychód zostanie kiedyś osiągnięty. Każdy podatnik powinien bowiem racjonalnie planować swoje inwestycje. 2. Dokonanie przez stronę odmiennej od przyjętej przez Sąd oceny dowodów i wysnucie innych niż Sąd wniosków co do stanu faktycznego, wobec niepowołania przez nią przepisów postępowania naruszonych przez Sąd