W razie stwierdzenia przez sąd administracyjny, iż określony przepis rozporządzenia jest niezgodny z ustawą i nie może być zastosowany nie można stwierdzić, że decyzja wydana na podstawie takiego przepisu rozporządzenia jest wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, co w przypadku kontroli takiej decyzji przez sąd administracyjny nie uzasadnia

W wypadku stwierdzenia, że sprawca wyrabiał, przetwarzał, gromadził, posiadał, posługiwał się lub handlował przedmiotami wymienionymi przed spójnikiem „lub” użytym w treści art. 171 § 1 k.k., to ustalanie potencjalnych możliwości sprowadzenia „niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach” nie jest konieczne. Ustawodawca przyjął bowiem domniemanie, że przedmioty

Przysługujące radzie gminy kompetencje w zakresie przepisów porządkowych nie mogą być wykorzystywane do bieżącego zarządzania na danym obszarze, ale wyłącznie w celu przeciwdziałania realnym zagrożeniom dla wartości określonych w art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.

1. Błędna wykładnia zachodzi wówczas, gdy orzeczenie było wynikiem mylnego rozumienia treści normy prawnej. Niewłaściwe zastosowanie przepisu, gdy nieprawidłowo odniesiono tę normę do ustalonego stanu faktycznego. 2. Podatniczka nabyła w spadku prawo do rekompensaty mające określoną wartość majątkową. Okoliczność, że prawo to zostało zrealizowane (poprzez wypłatę rekompensaty) niemal dwa lata po powstaniu

Nie pozostaje w bezczynności w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ organ administracji publicznej wyższej instancji, który wydał stronie kopię sporządzoną z kopii decyzji organu I instancji, jeżeli tylko taką kopią dysponował, pomimo iż strona domagała się na podstawie art. 73 par. 2 Kpa wydania