W świetle przepisu art. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej /Dz.U. nr 81 poz. 351 ze zm./ zobowiązanym do zabezpieczenia obiektów przed zagrożeniem pożarowym są osoby fizyczne, prawne, organizacje lub instytucje je użytkujące oraz, że osoby te wraz z właścicielami, zarządcami i użytkownikami ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów przeciwpożarowych. Skoro więc właścicielem

1. W zabudowie szeregowej, niezależnie od różnych jej odmian, w ścianach bocznych budynków, nie powinno być otworów okiennych, otworów drzwiowych, balkonów ani loggii, aby nie naruszać prywatności i intymności zamieszkania sąsiada, nie mówiąc już o względach ochrony pożarowej. 2. Z faktu, że na pewnym odcinku dwa budynki sąsiednie stykają się w granicy ścianami, czyli tworzą zabudowę w układzie szeregowym

1. Kwestia wyegzekwowania służebności należy do inwestora, który dysponuje środkami prawnymi aby zmusić właściciela nieruchomości obciążonej do wykonania prawa przysługującego właścicielowi nieruchomości władnącej. 2. Obawy właścicieli nieruchomości sąsiednich, iż przy wykonywaniu prawa służebności naruszone zostaną ich prawa, nie mogą być rozpoznawane w postępowaniu o zatwierdzenie projektu budowlanego

Nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) wykonywanie w czasie zwolnienia chorobowego pracy, która nie jest sprzeczna z zaleceniami lekarskimi. Wykonywanie pracy (prowadzenie innej działalności) w czasie zwolnienia lekarskiego może być kwalifikowane jako naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych jedynie wówczas, gdy pracownik swoim zachowaniem

Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie w przedmiocie wyłączenia pracownika lub organu /art. 24 i art. 25 Kpa/ oraz wyznaczenia innego pracownika lub organu /art. 26 Kpa/ jest niedopuszczalna.

Uchylenie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę w trybie art. 155 Kpa w sytuacji gdy na podstawie art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ została ona przeniesiona na rzecz innej osoby może nastąpić tylko za zgodą tej osoby.

Zakres ochrony interesów osób trzecich w postępowaniu o zmianę decyzji o pozwoleniu na budowę nie może być rozumiany szerzej niż w postępowaniu o pozwoleniu na budowę, bo nie ma ku temu racjonalnych podstaw. Oczywiście interes ten może konkretyzować się w kwestiach innych niż w postępowaniu pierwotnym, ale zawsze związanych z proponowanymi rozwiązaniami projektowymi i budową, a nie samą wolą inwestora

Termin określony w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest terminem do załatwienia sprawy, a nie do sporządzenia decyzji, co należy interpretować, że decyzja zostaje wydana, a sprzeciw zgłoszony z dniem doręczenia decyzji stronie.

Zgromadzenie wspólników może ustalać wynagrodzenie członków zarządu spółki. Natomiast członek zarządu nie może dokonywać czynności prawnych "z samym sobą", a skutkiem naruszenia tej reguły jest nieważność dokonywanej czynności prawnej. Ponieważ jedynie ważna czynność prawna w rozumieniu art. 58 Kc może stanowić podstawę prawną uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu i zaksięgowania w tym charakterze

W zakresie zamiany rzeczy i praw majątkowych ustawodawca nie ograniczył praw majątkowych; brak tutaj wyodrębnienia pojęcia przychodów z kapitałów pieniężnych, jak to zostało uregulowane w przepisie art. 17 ust. 6, czy też wydatków na objęcie udziałów w spółce albo akcji oraz innych papierów wartościowych. Uzyskana nadwyżka, pomniejszona o koszty zamiany, stanowi przychód z zamiany rzeczy i praw majątkowych

1. Decyzja administracyjna, będąca podstawą wpisu do księgi wieczystej, może podlegać kontroli sądu w ramach art. 46 Prawa o księgach wieczystych (obecnie art. 626 § 2 k.p.c.) tylko wtedy, gdy została wydana przez organ oczywiście niewłaściwy, bez jakiejkolwiek podstawy prawnej albo z oczywistym naruszeniem administracyjnego prawa materialnego i przepisów k.p.a. Przy uwzględnieniu, że dopuszczenie

Postępowanie administracyjne przedmiotem, którego jest wydanie orzeczenia w przedmiocie odszkodowania jest postępowaniem odrębnym od postępowania, którego przedmiotem jest rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

Roboty polegające na montażu nadajnika i anten telefonii komórkowej w wieży kościelnej powodują zmianę dotychczasowego sposobu wykorzystania terenu. W konsekwencji realizacja tego rodzaju inwestycji wymaga w pierwszej kolejności ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu a jej brak stanowi niedopuszczalność wydania decyzji o pozwoleniu na usytuowanie tego rodzaju urządzeń.

W postępowaniu egzekucyjnym w administracji w celu przymuszenia do spełnienia przez zobowiązanego obowiązku przewidziane jest nakładanie grzywny, przy czym grzywna ta może być nakładana kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie, a jeśli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów Prawa budowlanego grzywna jest jednorazowa /art. 119 par. 1 i art. 121 par. 1

W zażaleniu na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania nakazu inspektora pracy pracodawca nie może kwestionować zasadności wydania tego nakazu.

Brak podstaw prawnych, aby upływu terminu określonego w art. 146 par. 1 Kpa nie uwzględniać dlatego, że organ administracyjny był bezczynny. Jedyną formą zadośćuczynienia dla strony, która poniosła w takiej sytuacji szkodę, jest możliwość żądania odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 153 par. 1 Kpa/.

Przepisy tej ustawy przewidują bowiem możliwość zalegalizowania robót budowlanych rozpoczętych bez wymaganego pozwolenia na budowę. Do takiej legalizacji może dojść m.in. poprzez udzielenie pozwolenia na wznowienie robót budowlanych. Sytuację taką przewiduje wprost art. 51 ust. 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, który stosuje się, jak wynika z art

1. Nie można za drogę w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ uznać nieruchomości, która nie stanowi własności Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. 2. Nie można za inne miejsce publiczne w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm.

Zawinienie pełnomocnika /strony/ w uchybieniu terminu, stanowi spełnienie negatywnej przesłanki, przewidzianej art. 58 par. 1 Kpa i wyłączającej dopuszczalność przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia skargi. Prowadzi to do oddalenia wniosku o przywrócenie powyższego terminu.