Przepis art. 174 Kpa ma charakter lex specialis w stosunku do przepisów generalnie regulujących zasady postępowania administracyjnego. Jeżeli zostaną spełnione przesłanki, przewidziane art. 174 Kpa, musi, a nie może być on zastosowany przez organ odwoławczy, co tym samym wyklucza stosowanie w sprawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 139 Kpa. Ratio legis art. 174 Kpa jest ochrona interesów Skarbu

Ujawnienie wydatków dających prawo do ulgi mieszkaniowej po złożeniu zeznania podatkowego za rok, w którym zostały one poniesione rodzi negatywne skutki w postaci utraty prawa do odliczeń nie zeznanych podatków. Bez tych konsekwencji definitywne rozliczenie podatku dochodowego /a wcześniej wyrównawczego/ w skali roku byłoby praktycznie niemożliwe.

Odstąpienie przez bank od naliczenia odsetek od udzielonego przez siebie kredytu jest przesłanką świadczącą o tym, że "(...) nie wykazuje dochodu w takiej wysokości, jakiej należałoby oczekiwać (...)", o czym stanowi art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Odsetki nie naliczone należy zaliczyć do przychodów dla potrzeb

1. Dowody zgromadzone przez Podatkową Komisję Odwoławczą mogą być oceniane w granicach swobodnej oceny dowodów i nie uchybia to przepisom procedury administracyjnej. 2. Przeprowadzenie postępowania w sprawie karnej skarbowej i jego rozstrzygnięcie nie może zastąpić wszczęcia i przeprowadzenia właściwego postępowania podatkowego, w celu określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Postępowania karnego

Prawidłowo i rzetelnie sporządzane dowody księgowe posiadają szczególną rangę dowodową, na podstawie art. 169 par. 1 Kpa. Dokumenty sporządzone wadliwie takiej rangi nie posiadają, powinny być jednak - przy braku dowodów księgowych - ocenione tak, jak każdy dowód w postępowaniu podatkowym, nie będący dowodem księgowym. Organy podatkowe - odrzucając jako dowody w postępowaniu "Rozliczenia finansowe

Charakter wydatków na reklamę i koszty reprezentacji winien być związany z prowadzoną działalnością, a użyte środki winny wpływać na zwiększenie przychodów. Reguła ta odnosi się też do wydatków stanowiących koszty reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny, dla których ustalona została w ustawie wysokość do 0,25 procent przychodu. Wprowadzenie przez ustawodawcę tego limitu nie oznacza

Poprzestanie przez organy podatkowe na stwierdzeniu nierzetelności księgi podatkowej i nie rozważenie innych metod, nie ustosunkowanie się do żądań podatnika o zastosowanie tych metod i przyjęcie szacunkowej metody ustalenia podatku nie pozwala Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu dokonać oceny, czy zastosowanie innych metod byłoby wskazane i możliwe, gdyż to organy podatkowe winny tę sprawę ustalić

1. Wobec braku expressis verbis definicji stypendium naukowego, o naukowym charakterze stypendium winien każdorazowo decydować cel i rodzaj działalności stypendysty, nie zaś formalna nazwa stypendium /art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Ciężar dowodu na okoliczność, że w konkretnym przypadku stypendium

1. Rozstrzygnięcie materialnoprawnej przesłanki, jaką jest utrata ryczałtowej formy opodatkowania, należy do organu podatkowego, a nie do sądu administracyjnego. Dokonana w wyroku tego sądu ocena legalności decyzji nie stanowi rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Nie do pogodzenia z zasadami wynikającymi w szczególności z art. 7 i 8 Kpa byłoby stosowanie

Odliczeniu od przychodów podlegają te koszty, które były poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był wielkością wyjściową dla obliczenia podatku. Chodzi tu o konkretne przychody osiągnięte w danym roku podatkowym, a nie o bliżej nieokreślone przychody, które będą osiągnięte w niewiadomym okresie. W każdej działalności gospodarczej występują, obok kosztów uzyskania przychodów