Otrzymanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z pracy wymaga udowodnienia, że opieka nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia kontynuację zatrudnienia.

Władztwo planistyczne gminy, określone w art. 1 ust. 2 pkt 7 oraz ust. 3 u.p.z.p., obejmuje kompetencję do samodzielnego określania przeznaczenia terenów i sposobów ich zagospodarowania, zawsze w kontekście równowagi między interesem publicznym a interesami prywatnymi. Ograniczenia prawa własności, wprowadzane przez plan miejscowy, muszą być zatem uzasadnione analizami ekonomicznymi, środowiskowymi

W sytuacji zbiegu praw do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, prawo do wybranego świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje od momentu uchylenia decyzji przyznającej prawo do zasiłku dla opiekuna, a nie od daty złożenia wniosku o świadczenie pielęgnacyjne.

Nakaz rozbiórki może być nałożony na następcę prawnego inwestora samowoli budowlanej, nawet jeżeli nie jest on obecnym właścicielem nieruchomości, na której znajduje się obiekt, pod warunkiem że nie istnieją przeszkody faktyczne uniemożliwiające skarżącemu wykonanie tego obowiązku.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga nie tylko posiadania przez osobę wymagającą opieki orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, ale również istnienia bezpośredniego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia (lub jego niepodejmowaniem) a koniecznością sprawowania stałej lub długotrwałej opieki

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny ma prawo wyboru między świadczeniem pielęgnacyjnym a innym świadczeniem emerytalno-rentowym, które posiada, pod warunkiem złożenia oświadczenia o rezygnacji z prawa do renty.

W przypadku stwierdzenia przez sąd administracyjny przewlekłości prowadzenia postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej może zostać zobowiązany do zapłaty sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia dla strony, niezależnie od fakultatywnego charakteru tego środka, biorąc pod uwagę indywidualne okoliczności sprawy oraz trudności związane z brakiem rozstrzygnięcia w sprawie zezwolenia

Przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, zwłaszcza w sprawach dotyczących zezwoleń na pobyt, stanowi naruszenie prawa, które zasługuje na odpowiednią sankcję, w tym zasądzenie sumy pieniężnej jako rekompensaty dla strony skarżącej, mając na względzie negatywne konsekwencje takiej bezczynności dla życia i statusu prawnego cudzoziemca.

Sąd, w przypadku stwierdzenia, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (tj. połowy dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego

Ocena dowodów, w tym ekspertyz, należy do organów administracyjnych, jednakże jeśli organ odwoławczy kwestionuje ekspertyzę, na której oparł się organ pierwszej instancji, powinien dokonać oceny bazując na własnej, należycie uzasadnionej i opartej na wiadomościach specjalistycznych ekspertyzie. Brak takiej analizy i nieuwzględnienie specjalistycznej wiedzy w zakresie ocenianym przez ekspertyzę jest

W postępowaniu dotyczącym oceny zgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z prawem własności, legalność ograniczeń nakładanych na właścicieli nieruchomości ocenia się przez pryzmat zasady proporcjonalności i adekwatności do osiąganych celów publicznych, przy jednoczesnym zachowaniu ochrony praw jednostki.