1. Szereg nakazów wydawanych w trybie art. 51 czy art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczących wykonania określonych robót budowlanych lub usunięcia nieprawidłowości obejmuje prace nie ujęte w art. 29 i art. 30 Prawa budowlanego, a więc wymagające pozwolenia na budowę lub zgłoszenia. Wydane nakazy powodują brak konieczności uzyskania takich pozwoleń

Rozstrzygnięcie sporu między stronami co do tego czy doszło do naruszenia posiadania poszczególnych przewodów kominowych i wentylacyjnych oraz, jak i przez którego ze współwłaścicieli wspólnej ściany budynków przewody te mają być użytkowane nie należy do kompetencji organów administracji architektoniczno-budowlanej. Spór taki podlega bowiem rozstrzygnięciu w postępowaniu cywilnym. Ewentualne zastrzeżenia

1. Stwierdzenie stanu zagrożenia życia i zdrowia ludzi, czy też stanu zagrożenia środowiska w rozumieniu art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie może być efektem dowolnej oceny organu administracji publicznej. 2. Błędne jest przyjęcie, iż z samej treści par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 1998 r. w sprawie

Według rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 marca 1999 r. w sprawie zakresu trybu i zasad uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej /Dz.U. nr 22 poz. 206/ uzgodnienia wymagają projekty budowlane budynków użyteczności publicznej oraz zamieszkania zbiorowego lub ich części w których mogą przebywać ludzie w grupach o liczebności powyżej 50 osób

Kierownicy produkcji /filmów, programów telewizyjnych/ nie są współtwórcami w rozumieniu art. 69 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz.U. nr 24 poz. 83 ze zm./. Kierownik produkcji zawiaduje produkcją utworu - finansami, sprawami kadrowymi. W związku z tym nie ma prawa do korzystania z 50 procent zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów.

Dochód z tytułu likwidacji funduszu inwestycyjnego specjalistycznego otwartego terminowego jest opodatkowany na zasadach ogólnych, a nie jako dochód z tytułu udziału w zysku osoby prawnej. Taki wniosek wynika z art. 12 ust. 1 pkt 4a w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./.

Skoro zgodnie z przepisem art. 335 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odwołanie wniesione przez stronę podlega rozpatrzeniu na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz Kodeksu postępowania administracyjnego, to zasadne jest stwierdzenie, że przepisy te mają zastosowanie w

1. Akty wydawane w oparciu o blankietowe upoważnienie wynikające z art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ stanowią zazwyczaj przepisy zbliżone do aktów wewnętrznych kierownictwa /art. 93 Konstytucji/ i tylko wtedy gdy zawierają wszystkie istotne cechy prawa miejscowego mogą być uważane za akty prawa miejscowego. 2. Uchwała Rady Miejskiej

Organ administracji publicznej zobowiązany jest do uwierzytelnienia lub wydania z akt sprawy potwierdzonych odpisów, jeżeli wniosek składa strona mająca ważny interes w ich uzyskaniu. Zanim organ odmówi wydania dokumentów, powinien sprawdzić uprawnienie wnioskującego.

1. Interes organizacji społecznej "w cudzej sprawie" ma z natury rangę niższą niż interes strony, dlatego udzielanie ochrony prawnej organizacji społecznej w postaci dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu nie wynika bezpośrednio z mocy ustawy jak to ma miejsce w stosunku do strony, lecz pozostawione jest rozstrzygnięciu organu prowadzącego postępowanie przy czym organizacja społeczna musi wykazać

Nabywca spadku od spadkobiercy poprzedniego właściciela nieruchomości, któremu odmówiono przyznania własności czasowej do gruntu na podstawie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej przyznania własności czasowej

Najemca, który na podstawie umowy najmu zawartej z nowym właścicielem wywłaszczonej nieruchomości, tj. Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego, używa lokal /budynek/ znajdujący się na tej nieruchomości, ma przymiot strony w postępowaniu administracyjnym o zwrot wywłaszczonej nieruchomości /art. 28 Kpa w związku z art. 138 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami

W przypadku ustalenia przez organ administracji braku przymiotu strony podmiotu wnoszącego zadanie stwierdzenia nieważności i w konsekwencji wydania decyzji odmawiającej wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności, nie ma podstaw do uwzględnienia skargi, choćby podmiot wnoszący przytoczone wyżej żądanie wskazywał na istnienie przyczyn nieważności wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa.

Pojęcie nieruchomości sąsiedniej, na której realizowana jest inwestycja może obejmować nie tylko nieruchomość graniczącą fizycznie z nieruchomością, której interes prawny właściciela został naruszony, ale również inne nieruchomości. Takie pojmowanie pojęcia nieruchomości sąsiedniej jest powszechnie przyjęte na tle przepisów Kodeksu cywilnego, zawierających regulacje dotyczące tzw. prawa sąsiedzkiego

Organem właściwym do decydowania o udostępnieniu danych z wojewódzkiej ewidencji pojazdów osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym na ich wniosek do dnia 31 grudnia 2003 r. jest wojewoda. Udostępnienie stosownych danych powinno nastąpić w drodze czynności materialno-technicznej. Odmowa udostępnienia powinna zaś zapaść w formie decyzji administracyjnej.

Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ organ skarbowy /podatkowy/ stwierdzając, że w należności z tytułu sprzedaży, którą od kontrahenta ma otrzymać podatnik mieści się nieustalony przez niego należny podatek od towarów i usług, po określeniu jego wielkości - dla celów ustalenia przychodu w podatku

1. Twierdzenie, że wszelkie rozstrzygnięcia wydawane w procesach decyzyjnych, poprzedzających rozpoczęcie robót przy realizacji określonej inwestycji, stanowią jedną sprawę, jest oceną "sprawy" w znaczeniu potocznym, a nie w rozumieniu Kpa. 2. Uchylanie się przez organ odwoławczy od rozpoznania odwołania od decyzji I instancji motywowane względami, które nie mają związku z możliwością wydania decyzji

1. Systematyka przepisu art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "f" i "g" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, a w szczególności kolejność liter "f" oraz "g", nie uzasadnia przekonania, że warunkiem tworzenia i przystąpienia do spółki jest wcześniejsze określenie zasad wnoszenia udziałów i akcji. 2. W ocenie sądu przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy

Wymóg niezwłocznego ogłaszania przez wojewodę aktów prawa miejscowego /i innych uchwał czy zarządzeń wydawanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego podlegających publikacji/ odnosi się do aktów - uchwał i zarządzeń - skontrolowanych w trybie nadzoru.

Nie można pojęcia "nabycie w drodze spadku", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ ograniczać do nabycia własności rzeczy i praw majątkowych, z którymi ustawodawca łączy powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Nabycie przedmiotów należących do spadku przez jednego

Wniesienie, odwołania od decyzji organu I instancji przez dwie lub więcej stron postępowania administracyjnego nakłada na organ odwoławczy obowiązek ich łącznego rozpatrzenia w jednym terminie. W wypadku gdy organ II instancji wyda decyzję utrzymującą w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, mimo nie rozpatrzenia wszystkich wniesionych odwołań, to orzeczenie to kończy postępowanie odwoławcze. W takiej

Strona żądając doręczenia uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy ma obowiązek wykazać w tym swój ważny interes, a organ rozpatrując takie żądanie dokonuje własnej oceny, czy w danej sprawie ze względu na okoliczność prowadzonego postępowania lub ze względu na potrzeby strony istnieje uzasadniony ważny interes strony.