1. Jeżeli dla zmiany sposobu użytkowania niezbędne jest wykonanie robót budowlanych, oprócz pozwolenia z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ inwestor zobowiązany jest do uzyskania pozwolenia na budowę stosownie do treści par. 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie warunków
Jeżeli skarżący złożył zawiadomienie o zakończeniu budowy w sposób przewidziany prawem i zgodnie ze swoim obowiązkiem, obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie mógł powstać jedynie wtedy, gdy właściwy organ administracyjny zgłosił w terminie 14 dni od doręczenia tego zawiadomienia, sprzeciw w związku ze stwierdzeniem, iż zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany, został wykonany z naruszeniem
1. Na gruncie art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2000 r. - prawo do ulgi inwestycyjnej z tytułu budowy budynku nie jest uzależnione od posiadania prawa własności gruntu, na którym wznoszony jest budynek podatnika. 2. Prawo podatkowe stanowi autonomiczną gałąź prawa
Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia
Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia
Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia
Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia
1. Transakcja polegająca na przeniesieniu własności budynku w zamian za świadczenie pieniężne /pożyczkę/ jest równoznaczne z wydaniem rzeczy w zamian za to świadczenie i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. 2. Zgodnie z art. 138 par. 2 Kpa organ odwoławczy, powinien dokonać kasacji decyzji organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia po stwierdzeniu istnienia
Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia
Obowiązek zbadania, czy i jakie interesy osób trzecich zostaną ewentualnie naruszone w procesie inwestycyjnym należy do organu decyzyjnego na etapie prac projektowych. Organ powinien ten interes określić pamiętając, ze chodzi o interes uzasadniony o charakterze prawnym a nie faktycznym. Tak wyraźnie wyartykułowany interes osób trzecich jest tylko jednym z kryteriów, jakie bierze się pod uwagę przy
Skoro inwestor nie przedłożył inwentaryzacji geodezyjnej powykonawczej to dowolne jest stwierdzenie organu, że sporny obiekt został wybudowany zgodnie z pozwoleniem na budowę.
W sytuacji, gdy dwa podmioty legitymowały się tytułem prawnym - umową najmu miejsca na zamontowanie tablic reklamowych i umowy te w części dotyczyły tego samego obszaru, obowiązkiem organów orzekających w sprawie było wyjaśnienie, czy inwestor istotnie spełnia warunek, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/. Zaniedbanie
1. Sam przejazd lub plac postojowy same w sobie są obiektami budowlanymi /budowlami/, a charakter urządzenia budowlanego zyskują przez funkcjonalne związanie z innymi obiektami budowlanymi. 2. Zbiorcze pojęcie prowadzenie robót budowlanych obejmuje : budowę, montaż, rozbiórkę i remonty obiektów budowlanych. Uzasadniony jest zatem pogląd, że art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
Umowy określone przez strony jako "najem", "dzierżawa" lub nazwą o podobnym charakterze, w tym także terminem "leasing", powinny być w pierwszej kolejności ocenione pod względem zgodności ich nazwy z treścią. W tej fazie badania organy podatkowe mogą brać pod uwagę wszelkie kryteria, a w szczególności zamiar stron i cel umowy /art. 65 par. 2 Kc/. Rezultatem wspomnianych czynności może być między innymi
Konstytucyjna zasada subsydiarności /pomocniczości/ organów gminy względem wspólnoty, pojedynczych obywateli i ich organizacji pozarządowych została dla obszaru pomocy społecznej skonkretyzowana przez art. 12a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ i par. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 czerwca 2000 r. w sprawie szczegółowych
Nie odbieranie pism z urzędu pocztowego świadczy o nie zachowaniu szczególnej staranności przy dokonywaniu określonych czynności na etapie wniesienia skargi na decyzję do sądu administracyjnego.
Utrata ważności postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych po upływie dwumiesięcznego terminu od doręczenia stronie postanowienia nie zamyka drogi do wydania ponownego postanowienia w tym trybie, skoro wcześniejsze postanowienie wygasło.
Jeżeli samowola budowlana dotyczy obiektu wybudowanego to właściwe jest użycie zwrotu rozbiórka. Natomiast jeżeli samowola budowlana dotyczy posadowienia gotowego obiektu typu barakowóz czy kontener dopuszczalne jest użycie w decyzji zwrotu "nakazuje usunięcie".
Z zestawienia przepisów art. 29 ust. 2 pkt 7 i art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wynika, że remont drogi nie wymaga pozwolenia na budowę lecz zgłoszenia właściwemu organowi.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dopuszcza w art. 33 ust. 1 - na wniosek inwestora, aby zakresem pozwolenia na budowę objęta została tylko wydzielona część zamierzenia inwestycyjnego, jakkolwiek w takim wypadku inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania terenu dla całego zamierzenia budowlanego.
Obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może być podstawą do wniesienia sprzeciwu, o jakim mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Brak do dnia 24 grudnia 1997 r. uregulowania prawnego, z którego wprost wynikałby zakaz wydania pozwolenia na budowę w sytuacji, gdy na danym terenie znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono o nakazie rozbiórki, nie oznaczał możliwości wydawania przez uprawniony organ rozstrzygnięć na podstawie art. 28 ust. 1 i 2, art. 32-36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U
Zgłoszenie, o którym mowa w art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowi o zakończeniu budowy i użytkowaniu obiektu budowlanego a przez obiekt budowlany należy - zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. "a" Prawa budowlanego rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami. Nie jest zatem możliwe wniesienie sprzeciwu co do przystąpienia do użytkowania samego budynku