Przychody z tytułu zachowku nie podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn. Opodatkowane są podatkiem dochodowym, a zachowek nie został enumeratywnie wymieniony wśród źródeł przychodu określonych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Zaliczyć go zatem należy do przychodów z tzw. innych źródeł /art. 10 ust

Art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. w zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/ gwarantuje zachowanie praw nabytych przez podatników, także gdy chodzi o ulgi podatkowe przewidziane w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, albowiem

W obrocie prawnym nie powinny pozostawać tylko te części decyzji, które są wadliwe.

Fundacja "Niemiecko-Polskie Pojednanie" ustanowiona na podstawie ustawy z dnia 6 września 1984 r. o fundacjach /t.j. Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/ nie wykonuje funkcji z zakresu administracji publicznej, co oznacza, że jej rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznania lub odmowy świadczeń na rzecz poszkodowanych przez okupanta hitlerowskiego nie są, z braku umocowania ustawowego, decyzjami administracyjnymi

Art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wyraźnie nawiązuje do treści zawartej w art. 50 prawa budowlanego i w sposób nie budzący wątpliwości przesądza, że wydawane na jego podstawie decyzje zapadają w tym samym postępowaniu, w którym czynności związane z wydaniem postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych stanowią jego /t.j. postępowania/ początkowy

Na gruncie postępowania administracyjnego ma w pełni zastosowanie zasada, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Wyciąganie jednak dla strony negatywnych skutków, w razie nieprzedstawienia przez stronę określonych dowodów, jest możliwe po uprzednim zakreśleniu stronie terminu do dostarczenia tych dowodów.

Za wykonanie decyzji należy uznać tylko stan dokładnie zgodny z treścią decyzji, a nie działania, które strona zobowiązana uzna za stosowne wykonać przy uwzględnieniu własnego interesu faktycznego.

Za rażące naruszenie prawa stanowiące w myśl art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej uznać można tylko takie naruszenie prawa, które jest oczywiste i które wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności.

Art. 40 par. 2 Kpa nakazuje aby w sytuacji, gdy strona ustanowiła pełnomocnictwo pisma doręczać temu pełnomocnikowi. W przypadku niedopełnienia braków pisma przez pełnomocnika w terminie należy stronie zakreślić stosowny termin do podpisania odwołania. Dopiero brak wykonania tego obowiązku przez stronę może stanowić podstawę do stwierdzenia niedopuszczalności odwołania w trybie art. 134 Kpa.

Art. 27 zdanie ostatnie ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ dotyczy wyłącznie zarachowania wpłat na poczet zaległości podatkowych, czyli określa sposób działania organu podatkowego. Odpowiednika powołanego przepisu nie można dopatrzyć się ani w art. 29 tej ustawy, ani też nie można wyprowadzić z ogólnych zasad procedury administracyjnej

Nie można przyjąć, że dana okoliczność była nie znana organowi, który wydał decyzję /art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa/, jeśli wynikała ona z materiałów będących w dyspozycji tego organu. Fakt, iż urzędnik nie dostrzegł tej okoliczności na skutek przeoczenia czy też niedokładnego przeczytania akt, nie może uzasadnić wznowienia postępowania.

Po nowelizacji art. 33 i art. 60 pkt 8b ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ dokonanej przez art. 2 pkt 33 i 48 lit. "f" ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 75 poz. 471/ wpisanie na listę aplikantów radcowskich uzależnione jest od wyniku konkursu przeprowadzonego

Decyzja o dopuszczalnej emisji hałasu może być zmieniona tylko za zgodą strony /stron/, i to nie tylko tej strony, z której działalnością wiąże się emisja hałasu, ale również tych stron, na których nieruchomości szkodliwie oddziałuje ten hałas, pod warunkiem ponadto, iż przepis szczególny nie sprzeciwia się zmianie, jak też przemawia za nią interes społeczny lub słuszny interes strony.

Niedopuszczalne jest wydanie na podstawie art. 159 par. 1 Kpa postanowienia o wstrzymaniu decyzji o pozwoleniu na rozbudowę obiektu w postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nieważności tej decyzji wobec uznania przez organ orzekający, iż kwestionowana decyzja jest sprzeczna z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jeśli w obrocie prawnym pozostaje ostateczna decyzja o ustaleniu

1. Wprawdzie art. 62 Kpa mówi tylko o możliwości prowadzenia jednego postępowania dotyczącego więcej niż jednej strony, jeśli spełnione są warunki w nim określone, ale tym bardziej można i należy prowadzić jedno postępowanie dotyczące tej samej strony, jeżeli te warunki również są spełnione. 2. Termin jednego miesiąca, o jakim mowa w art. 145a par. 2 Kpa, należy liczyć od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału

1. Samochód, który nie był dopuszczony do ruchu nie mógł służyć do użytku i nie podlega zwolnieniu od cła. 2. Przy wznowieniu postępowania w okolicznościach wskazanych w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa nie jest istotne czy ujawnione nowe okoliczności nie były znane organowi prowadzącemu pierwotne postępowanie w wyniku zaniedbań czy innych powodów.

Zmiana stanu prawnego nie jest "nową okolicznością" w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, która mogłaby uzasadniać wznowienie postępowania.

1/ Z treści reguły 2/a/ Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej wynika, że ma ona zastosowanie do wyrobu niekompletnego, pod warunkiem że posiada on zasadniczy charakter wyrobu kompletnego. 2/ Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej stanowi wyjątek od zasady stabilizacji decyzji i wymaga bezspornego ustalenia, że wydana decyzja jest dotknięta jedną z wad określonych

Przepis art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ nakłada na aktualnego właściciela obowiązek ustanowienia prawa do gruntu, z którego można się zwolnić tylko wskazując, że aktualne przeznaczenie gruntu nie da się pogodzić z dalszym korzystaniem z tego gruntu przez poprzedniego właściciela.

Jakkolwiek ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ z mocy art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, to przewidziane w niej zasady ustalania dochodu miały w 1995 r. zastosowanie przy obliczeniu dochodu osoby fizycznej z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, choćby zyski te były wynikiem działalności

Zgodnie z art. 75 par. 1 Kpa za dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Oznacza to, że w powołanym przepisie ustanowiono otwarty system środków dowodowych, a jakiekolwiek ograniczenie ustalonego w tym przepisie zakresu środków dowodowych może wynikać tylko z ustawy.

Ze względu na nieodwracalne skutki prawne nie można unieważnić decyzji o sprzedaży mieszkań w zreprywatyzowanych budynkach. Można jedynie stwierdzić, że wydano je z rażącym naruszeniem prawa, co upoważnia byłych właścicieli do domagania się odszkodowania od skarbu państwa.

Ze względu na nieodwracalne skutki prawne nie można unieważnić decyzji o sprzedaży mieszkań w zreprywatyzowanych budynkach. Można jedynie stwierdzić, że wydano je z rażącym naruszeniem prawa, co upoważnia byłych właścicieli do domagania się odszkodowania od skarbu państwa.

1. Na gruncie Kodeksu postępowania administracyjnego brak jest podstaw do wydawania odrębnej decyzji orzekającej, czy konkretna osoba jest, czy nie jest stroną postępowania. Ustalenie, czy żądanie pochodzi od strony, następuje w decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty lub w orzeczeniu w inny sposób kończącym sprawę np. w przedmiocie niedopuszczalności odwołania wobec wniesienia go przez osobę