Brak w art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa wyraźnej normy dopuszczającej uchylenie decyzji dotychczasowej w części nie oznacza, zdaniem składu orzekającego w sprawie, że taka możliwość jest wykluczone. Za przyjęciem takiej wykładni przemawia to, że w obrocie prawnym nie powinny pozostawać tylko te części decyzji, które są wadliwe.

Użyty w art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ zwrot "zakładu (...) lub jego części", bez bliższego określenia, nie dawał podstaw do ograniczenia jego stosowania do fizycznie wydzielonej części zakładu, z wyłączeniem z zakresu tego przepisu ułamkowej części zakładu.

Organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności w każdym przypadku nie załatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa, jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych, a mających na celu usunięcie przeszkody do wydania decyzji.

W ustawie o podatku dochodowym przyjmuje się zasadę, zgodnie z którą określone przychody powinny być uznane za należne, zaś koszty za poniesione dopiero wówczas, gdy tego rodzaju zdarzenie faktyczne lub prawne wystąpi w rzeczywistości.

Kwestie związane ze zwolnieniem ze służby policjantów zostały uregulowane wyłącznie w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ i przepisy Kodeksu pracy nie mają nawet pomocniczego zastosowania.

1. Ponieważ w postępowaniu administracyjnym również obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne, do podatnika należy wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym nakładem /kosztem/, a uzyskanym przychodem. 2. Organ prowadzący postępowanie musi dążyć do ustalenia prawdy materialnej i według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego

Osoba nie dopuszczona do udziału w postępowaniu, a przekonana o tym, że ma interes prawny w sprawie, wynikający z przepisów prawa materialnego, w razie wydania rozstrzygnięć /postanowień, na które służy zażalenie lub decyzji administracyjnych/ bez jej udziału, może żądać wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa.

Zmiana warunków pracy pracownika zatrudnionego na innej podstawie niż umowa o pracę, w trybie określonym w art. 23[1] par. 5 Kp, może również obejmować zmianę miejsca pracy.

Stwierdzenie przez organ odwoławczy, iż wnoszący odwołanie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa następuje w drodze decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Wojewoda, jako organ wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 1 Kpa jest właściwy do rozpatrzenia odwołania od decyzji w sprawie pomocy społecznej nie uchybia przepisom Konstytucji RP, ani też postanowieniom Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. Konstytucja w art. 16 i art. 166 przyzwala, w razie uzasadnionych potrzeb państwa, na zlecenie ustawą jednostkom samorządu terytorialnego zadań wykonywanych

Wniosek strony i jego uzasadnienie nie są wiążące dla organu, który musi z urzędu zbadać, czy zaskarżona decyzja nie jest dotknięta chociażby jedną z wad określonych w art. 156 par. 1 Kpa.

Bezprzedmiotowość postępowania pojawia się wówczas, gdy w toku postępowania administracyjnego stwierdzi się w oczywisty sposób brak prawnych i faktycznych podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Z zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 Kpa wynikają dla organu administracji państwowej między innymi obowiązki określenia z urzędu, jakie dowody są niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy, oraz przeprowadzenie z urzędu wskazanych w sprawie dowodów.

1. Wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową wyliczoną wyczerpująco w przepisach prawa procesowego. 2. Opłaty licencyjne są elementem wartości celnej towaru wówczas, gdy: - istnieje

Warunkiem skuteczności odwołania oświadczenia o wystąpienie ze służby w Policji jest wymóg ustawowy, by doszło ono jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.

umorzyć postępowanie w przedmiocie wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.

1. Decyzja kasacyjna powodująca przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji nie może być podjęta w sytuacjach innych niż te, które zostały określone w art. 138 par. 2 Kpa. Kompetencje kasacyjne organu odwoławczego są wyjątkiem od zasady merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez ten organ. Tak więc niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca art. 138 par. 2 Kpa. Konieczność

O braku podstawy prawnej można mówić tylko wówczas, gdy nie istnieje przepis prawa pozwalający regulować daną materię w drodze decyzji administracyjnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Bieg przedawnienia /art. 30 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zostanie przerwany przez samo doręczenie tytułu wykonawczego, które stanowi czynność egzekucyjną w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.

Z zasady zawartej w art. 7 Kpa wynika obowiązek organu orzekającego wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa.

Skoro skarżący uchybił ustawowemu terminowi do złożenia odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej, to przyjąć należy, że organ drugiej instancji prawidłowo postąpił, że odwołanie pozostawił bez rozpatrzenia.

W razie powstania negatywnego sporu o właściwość /art. 22 Kpa/ żadnemu z organów będących stroną tego sporu nie można skutecznie zarzucić bezczynności w załatwieniu sprawy na zasadzie art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, w związku z którą ten spór o właściwość powstał, a skarga wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego w takich

Kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa w tym zakresie, przy czym organ dokonujący oceny powinien przyjąć obiektywny miernik staranności jakiej można wymagać od strony