1. Podmioty, zgłaszając do ewidencji działalność gospodarczą, podają szeroki zakres działalności, którą chcą prowadzić. Organy podatkowe, rozważając tak istotną kwestię, jaką jest ustalenie istnienia obowiązku podatkowego w podatku VAT, winny badać stan faktyczny, a więc ustalić zakres faktycznie prowadzonej działalności podatnika. 2. Skoro działalność gospodarcza skarżącej od chwili jej rozpoczęcia

Jakkolwiek ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ przewidywała jedynie odliczenie spłaconego kredytu bez odsetek, to, stosując przepis art. 54 ust. 3 w powiązaniu z art. 26 ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, należało przyjąć do odliczenia spłatę kredytu wraz z odsetkami w roku podatkowym

1. Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. 2. Obywatel polski, dokonujący zgłoszenia pojazdu nabytego od cudzoziemca do odprawy celnej, staje się stroną postępowania z uwagi na własny interes prawny, wynikający z uiszczenia cła.

1. Adnotacja, że skarżący stawił się i poproszony o zapoznanie się z jego treścią, odmówił przeczytania i podpisania protokołu, podpisana przez dwóch pracowników urzędu skarbowego spełnia wymóg z art. 10 par. 1 Kpa. 2. Zgodnie z art. 73 par. 1 Kpa w każdym stadium postępowania organ administracji państwowej obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i

Regułą obowiązującą w procedurze administracyjnej, różną od obowiązującej w sprawach cywilnych /art. 6 Kc/, jest to, że ciężar udowodnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie spoczywa na organie administracyjnym. Wiąże się to z istotą postępowania administracyjnego, na etapie którego organ administracyjny nie jest stroną, lecz organem władczym. Reguła ta jednak nie może obowiązywać bez

Skoro skarżący dowiedzieli się o błędnym samoobliczeniu zobowiązania w podatku dochodowym, to w ich własnym interesie było /dla uniknięcia dalszej zwłoki i związanych z nią odsetek/ dokonanie korekty w zeznaniu podatkowym i uiszczenie należności na rzecz właściwego urzędu skarbowego. Obowiązek prawidłowego obliczenia podatku i jego zapłaty spoczywa na podatnikach. Organ podatkowy ma na sprawdzenie

1. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ, co zobowiązuje Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych do zwrócenia się do stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności

Brak w aktach potwierdzenia, że doręczyciel pocztowy pozostawił na drzwiach mieszkania adresata lub w skrzynce pocztowej informację o złożeniu decyzji w urzędzie pocztowym pocztowo-telekomunikacyjnym na okres siedmiu dni, bowiem "potwierdzenie odbioru" nie zostało przez niego w sposób wyczerpujący i wystarczający do uznania "awiza" za skuteczne, wypełnione. W tym stanie rzeczy brak było podstaw do

W razie gdy decyzja "zaliczkowa" nie uprawomocniła się przed końcem roku podatkowego, postępowanie administracyjne w tej sprawie powinno zostać umorzone, bowiem po zakończeniu roku przedmiotem postępowania wymiarowego może być już tylko określenie zobowiązania podatkowego za rok podatkowy /obecnie zaległości podatkowej lub nadpłaty - por. art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja

W egzekucji administracyjnej brak prawnych przeszkód, aby jeden tytuł wykonawczy obejmował dwie decyzje. Art. 26 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 38 poz. 161 ze zm./ wskazuje jedynie, że wierzyciel, jeśli jest jednocześnie organem egzekucyjnym, przystępuje z urzędu do egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego przez siebie wystawionego

W przypadku obliczenia dochodu, od którego następuje odliczenie darowizn /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ustawodawca wyraźnie wykluczył możliwość sumowania dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym i dochodów uzyskiwanych ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zwolnionych

1. Organy prowadzące postępowanie, przywiązując zasadnicze znaczenie do poprawności formalnej dowodu, zamiast do wyjaśnienia, czy koszt został poniesiony i czy miał na względzie uzyskanie przychodu naruszają przepisy postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, art. 75 par. 1, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 3 Kpa, nie wyjaśniając i nie rozważając w dostatecznym stopniu okoliczności

Zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, stosowaną w myśl art. 6 i art. 7 przepisów konstytucyjnych obowiązujących w 1994 r., wątpliwości dotyczące wykładni przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika.

Znany jest powszechnie fakt, iż z dniem 5 lipca 1993 r. wprowadzony został podatek od towarów i usług, a podatek obrotowy przestał funkcjonować. Zatem przyjęcie przez organ podatkowy I instancji deklaracji w dniu 1 lipca 1993 r.w postaci formularza nakładu urzędowego "deklaracja w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego w podatku obrotowym za okres od 5.07.1993 r. do 31.12.1993 r." uprawnia do przyjęcia

1. Organy podatkowe dokonały prawidłowej interpretacji art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uwzględniając definicję prawa budowlanego dla określenia wymogów, jakim powinien odpowiadać budynek mieszkalny, aby wydatek poczyniony na jego wybudowanie mógł być odliczony od dochodu. 2. Skoro w ustawie o podatku dochodowym

Istota poniesionych przez skarżącą w 1992 r. wydatków inwestycyjnych nie polegała na wytworzeniu czy też nabyciu środka trwałego /tj. budynku mieszkalnego, w którym część lokali przeznaczona jest do prowadzenia w nich działalności gospodarczej lub jest przedmiotem najmu/. Rodzaj poniesionych przez skarżącego nakładów dowodzi, że poniosła ona w roku podatkowym wydatki na ulepszenie, modernizację i adaptację

Nabycie niezabudowanej nieruchomości w trybie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie będącej gruntem leśnym, położonej na terenach miejskich przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe i wybudowanie na takiej działce mieszkań dla pracowników nadleśnictwa nie zmienia charakteru działki i nie czyni jej

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu określić wartość niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania. Ograniczenie się do niejasnego zresztą wyliczenia marży handlowej nie może być uznane za określenie wartości niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania.

Skorzystanie przez małżonków z uprawnienia z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wywołuje skutki, które może odwrócić wyłącznie ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i to tylko z tej przyczyny, iż nie spełniali oni przepisanych warunków do łącznego opodatkowania. Konsekwencją

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony

Z dyspozycji art. 75 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego nie można wysnuć wniosku, że organ powinien dopuścić i przeprowadzić każdy dowód. Z gramatycznego brzmienia tego przepisu wynika natomiast, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Skoro zatem istotne okoliczności zostały wyjaśnione w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego, to brak

1. Powołanie w art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ art. 57 tego prawa należy rozumieć w ten sposób, że do użytkowania obiektu budowlanego można przystąpić po zawiadomieniu właściwego organu złożonym w wymaganej formie /art. 57/. Dołączenie do zawiadomienia o zakończeniu budowy dokumentów wymienionych w art. 57 jest wymogiem ustawowym dla tego zawiadomienia

Zamontowanie w sklepie sufitu podwieszanego wraz z zainstalowanym w nim oświetleniem halogenowym nie stanowi zwykłego remontu tegoż pomieszczenia, a jest ulepszeniem lokalu, gdyż tego rodzaju sufit i oświetlenie niewątpliwie podnoszą stan techniczny i użytkowy sklepu. Zgodnie zatem z regulacją art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U

Przepisy ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ odmiennie w stosunku do poprzedniego uregulowania /Dział IV Kpa/ dopuszczają możliwość skargi na kasatoryjne decyzje organów odwoławczych. W takim przypadku przedmiotem kontroli i oceny Sądu jest to, czy organ wydający taką decyzję nie przekroczył swoich uprawnień określonych w art. 138 par. 2 Kpa