Jeżeli bank zwolnił po 1 stycznia 1992 r. swoich pracowników z części długu wynikającego z umowy kredytu, to pracownicy banku uzyskali przychód w wysokości różnicy pomiędzy sumą, jaką mieli zwrócić zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej, a sumą, jaką zapłacą po zmianie wysokości oprocentowania. Ten przychód mieści się w definicji zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku

l. Organ administracji może sprostować oczywistą omyłkę w wydanej przez siebie decyzji w każdym czasie, w tym również po upływie 30 dni od dnia wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a nawet po przekazaniu skargi do tego Sądu. 2. Naczelny Sąd Administracyjny, badając zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, jest obowiązany ocenić ją z uwzględnieniem sprostowania dokonanego przez organ

Zgoda na pozostawienie w służbie w rozumieniu art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/, ze swej istoty, musi być wyrażona przed wydaniem decyzji o zwolnieniu ze służby a w każdym razie w czasie zanim decyzja ta stała się ostateczna.

1. Zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej, a w konsekwencji ustalenie nieprawidłowej wysokości cła, może być uznane, jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji. 2. Fakt, iż w wyniku stwierdzenia nieważności decyzji osoba, będąca adresatem decyzji, ponosi szkodę materialną, nie stanowi okoliczności wyłączającej możliwość stwierdzenia

Naliczanie odsetek od zaciągniętych kredytów mieszkaniowych, jak i od innych środków finansowych przekazanych na spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe, nie następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 par. 1 Kpa/.

Nie jest do pogodzenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego /art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/ uznanie, że rażąco narusza prawo jedynie zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść Skarbu Państwa, natomiast nie narusza rażąco prawa zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść strony.

Zastosowanie do podstawy wymiaru cła stawek określonych w taryfie celnej, ale z pominięciem konsekwencji związanych z brakiem "klauzuli najwyższego uprzywilejowania", stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

W sprawach o odwołanie wojewody, o wydanie mu świadectwa pracy oraz opinii /art. 97 i 98 Kp/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Określone w art. 138 par. 1 i 2 Kpa rodzaje rozstrzygnięć są bezwzględnie wiążące dla organu odwoławczego w tym znaczeniu, że decyzja, która nie mieści się w ramach tego przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa.

Skarga na postanowienie Wojewody w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawo do wniesienia zażalenia ma postanowienie o zawieszenie postępowania egzekucyjnego powinno przysługiwać osobie, która posiadała przymiot strony w postępowaniu orzekającym.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ dopuszczają odliczenie. od podstawy opodatkowania tym podatkiem m.in. wydatków na zakup lokalu mieszkalnego, ale tylko od osób, które ten lokal wybudowały w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust 1 pkt 5 lit. "d" ustawy/.

Oddelegowanie funkcjonariusza Służby Więziennej do ściśle określonego i czasowego pełnienia służby w innej jednostce /art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej - t.j. Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną zaskarżalną do sądu administracyjnego lecz poleceniem służbowym - przeto skarga jako niedopuszczalna na zasadzie art. 204 par. 1 Kpa ulega

Decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji w czasie, gdy obowiązywały już zmienione przepisy prawa materialnego, wprowadzające nowe przesłanki rozstrzygnięcia sprawy, byłaby decyzją wadliwą w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

W świetle treści art. 61 Kpa datą wszczęcia postępowania w sprawie o nadanie stopnia naukowego jest dzień podjęcia przez radę wydziału uczelni /szkoły wyższej/ uchwały otwierającej przewód o nadanie stopnia naukowego.

Postępowanie w sprawach zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej /ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej - Dz.U. nr 88 poz. 400/ jest dwuinstancyjne.

Delegowanie funkcjonariusza mianowanego do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej na czas ściśle oznaczony, dopuszczony przez ustawę /art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej - Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./, nie zmienia statusu funkcjonariusza, wynikającego z aktu mianowania go na określone stanowisko i miejsce służbowe, lecz dotyczy jego służbowych obowiązków

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie przewiduje możliwości ograniczenia bądź zaniechania poborów zaliczek w ciągu roku podatkowego od podatników innych niż wymienieni w art. 44 ust. 1, a tym samym nie pozwala zaniechać poboru zaliczek (...) chociażby przysługiwały podatnikowi odliczenia z art. 26.

Do sądu administracyjnego mogą być zaskarżone tylko te postanowienia organu odwoławczego, które są wymienione w art. 196 par. 3 Kpa. Wśród wymienionych w tym przepisie postanowień nie ma postanowień wydawanych przez Konserwatora Zabytków w oparciu o art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./.

Jeżeli akt prawny zawiera elementy określone w art. 107 par. 1 Kpa, akt ten jest decyzją administracyjną a nie opinią, bez względu na to, czy został wydany przez organ administracyjny uprawniony do takiego rozstrzygnięcia i czy został wydany w sprawie, której załatwienia przepisy nie przewidują w formie decyzji.

1. Pismo stwierdzające wygaśnięcie stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. Stosownie do art. 39 w związku z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ spory o roszczenia urzędników państwowych na tle wygaśnięcia stosunku pracy rozpatrywane są w trybie określonym w kodeksie

Ustalenie, że osobą zwracającą się do organu administracji państwowej o wydanie zaświadczenia jest stroną w sensie art. 28 Kpa, a rola wspomnianego organu nie polega jedynie na potwierdzeniu istniejącego stanu, lecz na władczym i jednostronnym rozstrzygnięciu o przedmiocie żądania wskazywać będzie na to, że wydany w tym przedmiocie akt stanowi decyzję administracyjną.

Przez "stanowisko odpowiadające funkcji radcy prawnego" w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ należy rozumieć takie stanowisko, z zajmowaniem którego wiąże się wykonywanie zadań wymienionych w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

1. Ustalanie dodatkowych dni wolnych od pracy jest skracaniem wymiaru czasu pracy, należy do materii ustawowej i nie mieści się w art. 40 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, mówiącym o wydawaniu przepisów gminnych w zakresie organizacji urzędów i instytucji gminnych. 2. Administracja samorządowa jest jednym z rodzajów administracji publicznej

1. Ocena zamiaru podatnika nie mieści się w konstrukcji par. 7 ust. 3 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. 1990 nr 35 poz. 203 ze zm./. Przepisy te określają przesłanki utraty zwolnienia nie pozostawiając miejsca na