Osoba, która nie jest podatnikiem podatku obrotowego, nie może w trybie art. 175 Kpa domagać się uznania nieistnienia obowiązku podatkowego w podatku obrotowym i zwrotu pobranej kwoty.

1. Przy ocenie zgodności z prawem decyzji wydanej w trybie art. 157 par. 2 Kpa w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej pod rządami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym /Dz.U. nr 36 poz. 341 ze zm./ - niezbędne jest badanie zgodności wydania tej decyzji z przepisami cytowanego rozporządzenia. 2. Określenie użytków rolnych zawarte

Akty założenia, przekształcenia lub likwidacji szkół i tym podobnych placówek publicznych nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, lecz aktami organizacyjnymi o charakterze ogólnym.

Nie można posługiwać się nazwą "stały stosunek zlecenia" dla obejścia przepisów ściśle określających, kto może zajmować się zawodowo zastępstwem stron przed Sądem. Stały stosunek zlecenia musi dotyczyć zarządu całym majątkiem lub interesami strony, z którego to zarządu może dopiero wypływać określona sprawa wymagająca reprezentowania strony przed sądem /art. 87 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa/.

Nie można posługiwać się nazwą "stały stosunek zlecenia" dla obejścia przepisów ściśle określających, kto może zajmować się zawodowo zastępstwem stron przed sądem. Stały stosunek zlecenia musi dotyczyć zarządu całym majątkiem lub interesami strony, z którego to zarządu może dopiero wypłynąć określona konkretna sprawa wymagająca reprezentowania strony przed sądem /art. 87 par. 1 Kpc w zw. z art. 211

Nie jest obligatoryjna rozprawa administracyjna w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o wywłaszczeniu tylko dlatego, że postępowanie to dotyczy wywłaszczenia.

W świetle art. 5 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego /Dz.U. nr 66 poz. 287/ przewodniczący komitetu kościelnego nie jest organem parafii i nie jest upoważniony do występowania w imieniu parafii.

Nie jest oczywistą omyłką w rozumieniu art. 113 par. 1 Kpa oparcie rozstrzygnięcia na dokumencie, którego wadliwość była najzupełniej oczywista. Jeżeli dane zawarte w takim dokumencie mogły mieć wpływ na treść wydanej decyzji, to następstwa takiej wadliwości mogą być usunięte w innym trybie /np. wznowienie postępowania/.

Skoro urządzenia zbiorowego zaopatrzenia w wodę stanowią własność gminy, właściwą do ustalenia opłat za wodę jest rada gminy, gdyż sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę są jej zadaniami własnymi.

1. W zaświadczeniu wydanym na podstawie art. 217 par. 2 Kpa, nie można rozstrzygać o sprzecznych interesach stron. Zaświadczenie takie jest w istocie decyzją o jakiej mowa w art. 104 Kpa. 2. Właściwym do rozstrzygania sporu dotyczącego tytułu własności Państwa do gruntu przewidzianego w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ jest sąd powszechny

1. Przepisy art. 38 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ nie mają zastosowania do funkcjonariuszy, o których mowa w art. 149 ust. 2 tej ustawy w związku z art. 131 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180/. 2. Bezprzedmiotowe jest powoływanie się na art. 43 ust. 1 ustawy o Policji /art. 31 ust. 1 ustawy

1. Nie zachodzi potrzeba wzywania przez prokuratora organu samorządu terytorialnego do usunięcia naruszenia przed zaskarżeniem uchwały do sądu administracyjnego, jak wymaga tego przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym. Prokurator jest legitymowany do zaskarżania uchwały rady gminy, nie będącej uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy

1. W przypadku gdy transakcja dotyczy ogromnego majątku likwidowanego Państwowego Gospodarstwa Rolnego zastosowanie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ w kwestii wartości i celu transakcji w stosunku do założeń i celów

1. Odpowiedź organu administracji państwowej na skargę /art. 200 Kpa/ nie może "uzupełniać" zaskarżonej decyzji przez zamieszczenie w niej rozważań i ocen, które zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa powinno zawierać jej uzasadnienie faktyczne i prawne. 2. Ustalenie bez wyraźnej podstawy ustawowej, że pewne fakty mogą być udowodnione jedynie za pomocą ściśle określonych dowodów, jest sprzeczne z art. 75 Kpa

1. Z samej przynależności gruntu /lub innej rzeczy/ do mienia komunalnego nie wynikają w sprawie dotyczącej tego gruntu dla jakiejkolwiek organizacji społecznej działającej na terenie gminy interesy prawne lub obowiązki w rozumieniu art. 28 Kpa. 2. Choćby nawet zakres celów statutowych uzasadniał uwzględnienie żądania organizacji społecznej w sprawie wszczęcia postępowania administracyjnego lub dopuszczenia

Dopuszczalna jest skarga złożona w trybie art. 216 Kpa na niewydanie postanowienia określonego w art. 196 par. 3 Kpa.

Wymierzenie kary porządkowej mianowanemu pracownikowi kolejowemu na podstawie par. 31 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 5l poz. 327 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną.

Artykuł 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowi, że możliwość zaskarżenia uchwały organu gminy przez wojewodę jest ograniczona tylko do spraw z zakresu administracji publicznej, jak to ustala art. 101 tej ustawy.

1. Podstawą prawną do wydania przez organ administracji państwowej /samorządowej/ decyzji administracyjnych mogą stanowić jedynie przepisy prawa powszechnie obowiązującego a więc aktu ustawodawczego /ustawy lub dekretu z mocą ustawy/ albo aktu wykonawczego wydanego na podstawie i w granicach wyraźnego upoważnienia zawartego w akcie ustawodawczym. 2. Samoistne uchwały Rady Ministrów są aktami prawotwórczymi

Organ administracji, który rozpatruje zażalenie na postanowienie o zawieszeniu postępowania w sprawie nie podlegającej rozstrzygnięciu w formie decyzji administracyjnej, może orzec zgodnie z art. 138 par. 1 pkt 2 w związku z art. 144 Kpa to jest uchylić wadliwe postanowienie i umorzyć postępowanie pierwszej instancji jako bezprzedmiotowe.

Dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego w rozumieniu art. 7 Kpa obejmuje również ustalenie przez organ administracji treści rzeczywistego żądania strony, zwłaszcza w sytuacji, gdy strona w trybie skargi określonej w art. 235 Kpa kwestionuje prawidłowość decyzji ostatecznej.

Oba rodzaje sporów o właściwość przewidziane w art. 216b Kpa - w brzmieniu określonym przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 24 maja 1990 r o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ - łączą się bezwzględnie tylko ze sprawami, do których mają zastosowanie przepisy tego kodeksu.

Jeżeli obowiązujące przepisy nie przewidują kompetencji organów do wydania decyzji administracyjnej, przeto skarga na bezczynność tych organów nie przysługuje.

Art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie terytorialnym przewidujący, iż do zadań zarządu gminy należy gospodarowanie mieniem gminy - nie daje podstaw do wzruszenia ostatecznych decyzji administracyjnych zapadłych w przedmiocie sprzedaży lokali mieszkalnych. Możliwość wzruszenia, zmiany lub weryfikacji decyzji ostatecznych wydanych w przedmiocie sprzedaży lokali przewidziana jest w rozdziale 12 i art