Zarządzenie wyborów sołtysa /także odmowa zarządzenia wyborów/, należące do właściwości rady gminy na zasadzie przepisów statutu gminy, jest czynnością z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżone do sądu administracyjnego na zasadzie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Uchwała zarządu gminy, wiążąco wskazująca przedsiębiorstwu komunalnemu zarządzającemu budynkami stanowiącymi własność gminy osobę, z którą należy zawrzeć umowę najmu komunalnego lokalu użytkowego dotyczy "sprawy z zakresu administracji publicznej" w rozumieniu art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Samo naruszenie uchwałą organu gminy

1. Uchwała dotycząca przeprowadzenia przetargu co do warunków zawarcia umowy najmu lokalu użytkowego mieści się w granicach sprawy z zakresu administracji publicznej /art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Rozpoznanie przez radę gminy odwołania od uchwały zarządu gminy i podjęcie przez nią uchwały "utrzymującej w mocy" uchwałę zarządu gminy

Przepis art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa ma służyć wyeliminowaniu z obrotu prawnego wadliwych rozstrzygnięć nie tylko z powodu, że naruszają one w sposób oczywisty regulację zawartą w przepisie powołanym jako podstawa prawna tych rozstrzygnięć, lecz także dlatego, że nie dają się pogodzić z systemem obowiązujących norm.

Życie i zdrowie człowieka mogą być zagrożone - w rozumieniu art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1919 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie tylko działaniami bezpośrednimi, ale również pośrednio, przez stworzenie realnego niebezpieczeństwa katastrof i wypadków bądź narażenie poszczególnego człowieka na uszkodzenie ciała, trwałe kalectwo lub śmierć.

Uchwała Rady Gminy o likwidacji Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego lub o jego przekształceniu ma charakter czynności cywilnoprawnej, wyłączonej z kognicji sądu administracyjnego.

1. W świetle obowiązującego prawa /art. 123 par. 2 Kpa/, nie można wydać w sprawie postanowienia przesądzającego o treści jej przyszłego załatwienia. 2. Nie można na użytek rozpatrywanej sprawy "wprowadzać", nieznanej Kodeksowi postępowania administracyjnego, instytucji prawnej - "zawieszenia materialnego. Kodeks bowiem zna tylko "zawieszenie procesowe", mające charakter wyjątku od zasady ciągłości

Jeżeli umowa spółki nie wyłącza wstąpienia do spółki spadkobierców na miejsce zmarłego wspólnika /art. 183 Kh/, to wstępują oni do spółki z mocy samego prawa spadkowego i wykonując swoje prawa w spółce /art. 184 Kh/, nabywają przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kpa w sprawach wynikających ze stosunków administracyjnoprawnych.

Sprzedaż rzeczy ruchomej, jako nie należąca do spraw majątkowych przekraczających zakres zwykłego zarządu, nie może być zależna od uchwały rady gminy regulującej istotne elementy konkretnej umowy.

1. Warunek określony w art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ należy uznać za spełniony nie tylko wtedy, gdy uchwała została podjęta przed wniesieniem skargi, ale także wtedy, gdy podjęta została wprawdzie po wniesieniu skargi, lecz przed upływem 30-dniowego terminu do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego i przesłana została sądowi administracyjnemu

Zarówno potwierdzenie uprawnienia, jak i odmowa potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu dla celów meldunkowych nie wymaga formy decyzji. Zajęcie stanowiska w tym przedmiocie może nastąpić co najwyżej w formie postanowienia, o którym mowa w art. 106 par. 5 Kpa. Natomiast rozstrzygnięcie o dokonaniu zameldowania lub jego odmowie, jeżeli zgłoszone dane budzą wątpliwości, podejmuje właściwy organ

Utrzymując w mocy decyzje w trybie postępowania odwoławczego /art. 138 Kpa/ w sytuacji, gdy decyzje organu celnego i instancji dotknięte były wadą nieważności, prezes Głównego Urzędu Ceł sam rażąco narusza prawo, co powoduje, że jego decyzja jest nieważna z mocy art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Uzasadnia to stwierdzenie przez sąd administracyjny nieważności zaskarżonej decyzji oraz utrzymanych nią w mocy

1. Wojewoda jako organ administracji rządowej nie może sprawować nadzoru nad orzecznictwem organów gmin w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, jeśli nie wynika to wprost z przepisów prawa. 2. Rozpoznawanie odwołań od decyzji w sprawach nie należących obecnie do zadań zleconych organom gmin, a dotychczas należących do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej

1. Na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 43 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rada gminy może ustalać zasady określania stawek czynszu dzierżawnego za grunty komunalne bądź ustalać te stawki w formie aktów kierownictwa wewnętrznego, to jest aktów normatywnych skierowanych do podległych jednostek organizacyjnych. Rada gminy

Dopiero postanowienie organu zażaleniowego w sprawie zarzutów /art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./, jako ostateczne, może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 3 i art. 198 Kpa/.

Praca wnioskodawcy w charakterze prokuratora nie stanowi negatywnej przesłanki do wpisania go na listę radców prawnych, natomiast stanowi negatywną przesłankę do wykonywania zawodu radcy prawnego.

1. Brak jest podstaw do twierdzenia, że sformułowanie użyte w art. 196 par. 3 pkt 2 Kpa wyłącza dopuszczalność skargi wierzyciela na postanowienia organu egzekucyjnego w sprawie eksmisji z lokalu wydane z urzędu na podstawie art. 56 par. 1 pkt 5 w zw. z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ i art. 64 ust. 2 ustawy

Praca wnioskodawcy w charakterze prokuratora nie stanowi negatywnej przesłanki do wpisania go na listę radców prawnych, natomiast stanowi negatywną przesłankę do wykonywania zawodu radcy prawnego.