Stosownie do art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ zawieszenie prawa do wykonywania zawodu następuje w wypadku podjęcia pracy w organach wymiaru sprawiedliwości, w organach ścigania lub notariacie co oznacza, iż wpisanie sędziego, prokuratora i innych osób, wymienionych w art. 26 tej ustawy, może nastąpić tylko z jednoczesnym zawieszeniem

Do czasu doręczenia decyzji stronie lub jej ogłoszenia, organ administracji nie jest związany swoją decyzją, może ją zmienić w dowolny sposób.

"Argumentacja celowościowa" mająca usprawiedliwiać rażące naruszenie prawa, godzi w autorytet samych organów administracji, które zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /t.j. Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./ działają na podstawie przepisów prawa oraz stoją na straży praworządności /art. 7 Kpa/.

1. Ocena przyczyn wznowienia postępowania przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania jest niedopuszczalna. 2. Przesłanką odmowy wznowienia postępowania /art. 149 par. 3 Kpa/ nie może być negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia; może natomiast być żądanie wznowienia postępowania z przyczyny innej niż wymienione enumeratywnie w art. 145 par. 1 Kpa.

Nierozpoznanie przez organ nadzoru złożonego przez stronę wniosku /w trybie nadzoru/ a rozpoznanie tego wniosku w innym trybie i przez inny organ - stanowi naruszenie przepisów o właściwości /art. 156 par. 1 pkt 1 , art. 207 par. 3 Kpa/.

Orzeczenie Społecznej Komisji Pojednawczej, rozpoznającej wniosek o ponowne zatrudnienie na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne /Dz.U. nr 32 poz. 172 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną i niedopuszczalna jest na nie skarga do sądu administracyjnego

W przypadku, gdy w wyniku powołania powstaje cywilnoprawny stosunek pracy, powołanie ma charakter aktu administracyjnego, ale nie decyzji administracyjnej. Akt administracyjny nie będący decyzją administracyjną nie może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 1 Kpa/.

1. Stosunek służbowy policjanta jest stosunkiem administracyjnym, a decyzje o nawiązaniu i rozwiązaniu tego stosunku są decyzjami administracyjnymi wydanymi w wyniku postępowania administracyjnego. 2. Zawarte w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ wyłączenie dochodzenia roszczeń policjantów w drodze sądowej utraciło moc na podstawie art. 3 ustawy z dnia 24

1. Sprawa o odroczenie służby wojskowej jest inną sprawą niż sprawa o cofnięcie odroczenia służby wojskowej. 2. Przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa jest tylko przepis prawny rangi ustawowej oraz przepisy aktów prawnych wydanych na podstawie ustaw i w celu ich wykonania.

Rażące naruszenie prawa ze strony organu administracji nie może stwarzać po stronie obywatela uprzywilejowanej sytuacji, nie mającej oparcia w ustawie /art. 7 Kpa/.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, która uchyliła ustawę z dnia 14 grudnia 1982 r. o zatrudnieniu absolwentów /Dz.U. nr 40 poz. 270/ obowiązkiem pracownika prowadzącego sprawę osób poszukujących pracy było poinformowanie /zgodnie z art. 9 Kpa/ o zmianie stanu prawnego i - w razie potrzeby - założenia nowej karty rejestracyjnej

1. Decyzja kasatoryjna nie wyczerpuje toku postępowania administracyjnego /art. 138 par. 2 Kpa/, a więc nie staje się decyzją ostateczną dającą podstawę do wznowienia postępowania w sprawie /art. 145 par. 1 Kpa/. 2. Wznowienie postępowania wobec decyzji nieostatecznej stanowi rażące naruszenie prawa i z mocy art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa skutkuje stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w wyniku tak wznowionego

Powierzenie radzie gminy zarządu nad mieniem gminy nie daje jej prawa do zmiany uregulowań ustawowych dotyczących tego mienia.

1. Zaniechanie podjęcia - pomimo żądania strony - działań w celu wyjaśnienia powodów nieprzedstawienia odwołania przez organ pierwszej instancji wyłącza możliwość powoływania się przez organ odwoławczy na nieotrzymanie odwołania. 2. Przyczynienie się przez organ pierwszej instancji w znacznym stopniu do uchybienia terminu do przesłania odwołania nie może stanowić dla organu odwoławczego przesłanki

Postępowanie w sprawie zezwolenia na przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne /art. 7 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie dotyczy osób władających gruntami, ale organów planistycznych.

Z art. 58 Kpa wynika, że uprawdopodobnienie braku winy powinno odnosić się wyłącznie do kwestii przyczyn niedotrzymania terminu, a nie być skierowane przeciwko podstawie prawnej lub okolicznościom faktycznym dotyczącym samej decyzji.

1. Przymiot strony postępowania administracyjnego w sprawie przebudowy, nadbudowy lub rozbudowy polegającej na powiększeniu liczby lokali posiada niewątpliwie właściciel mieszkania będący jednocześnie współwłaścicielem domu i współwłaścicielem lub współużytkownikiem gruntu /art. 24 ust. 3, 4, 4a ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - art. 21 ust. 3,

Jeżeli nabycie spadku nie zostało zgłoszone do opodatkowania, ale zostało stwierdzone postanowieniem sądu, to obowiązek podatkowy powstaje nie z chwilą przyjęcia spadku /art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn - Dz.U. nr 45 poz. 207/, lecz z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzenie nabycia spadku /art. 6 ust. 4 cytowanej ustawy/.

1. Niedopuszczalne jest przeprowadzenie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym postępowania dowodowego dla dokonania ustaleń faktycznych. Wyłączone jest więc powoływanie się na art. 368 Kpc w związku z art. 211 Kpa jako podstawę przeprowadzenia przed Naczelnym Sądem Administracyjnym takiego postępowania. 2. O tym, kiedy może być wykreślony wpis do ewidencji działalności gospodarczej przesądza art.

1. Skoro żadne decyzje administracyjne dotyczące rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem mianowanym nie są wymienione w art. 196 par. 4 Kodeksu postępowania administracyjnego w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 24 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 201/, przeto wszystkie one - jeżeli spełniają wymienione w Kpa warunki - mogą być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także

1. Organem gminy /rady miejskiej/ w rozumieniu art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie jest wójt lub burmistrz albo prezydent miasta. 2. W przypadku, gdy nie ma uchwały rady miejskiej o wniesienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody wydane na podstawie art. 91 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, ani