Decyzja o przejęciu na rzecz Państwa na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. 1989 nr 24 poz. 133/ gospodarstwa rolnego stanowiącego ustawową wspólność majątkową, wydana na wniosek jednego z małżonków bez zgody drugiego, rażąco narusza prawo.

W postępowaniu administracyjnym, w którym stosowane są materialnoprawne przepisy prawa budowlanego, autorzy projektów architektonicznych obiektów budowlanych nie mają przymiotu strony w rozumieniu art. 28 Kpa nie tylko w postępowaniu dotyczącym obiektu dobudowanego do obiektu objętego ich projektem, ale również w postępowaniu dotyczącym bezpośrednio projektowanych przez nich obiektów.

Organem wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 2 Kpa względem Inspektoratu Personelu Lotniczego w sprawach dotyczących licencji jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. Od decyzji w sprawie licencji przysługuje odwołanie do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej.

1. Od dnia 27 maja 1990 r, w sprawach indywidualnych, dotyczących powszechnego obowiązku obrony, toczy się według przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym jednak, że w zakresie, w jakim przepisy ustawy o powszechnym obowiązku obrony zawierają odmienne od Kodeksu postępowania administracyjnego regulacje o postępowaniu w tych sprawach, mają one pierwszeństwo przed przepisami Kodeksu postępowania

Nie jest spełniony warunek wydania decyzji przez organ kolegialny, gdy wszyscy członkowie organu podpisali protokół rozprawy zawierający treść rozstrzygnięcia, natomiast tylko przewodniczący składu podpisał decyzję wraz z uzasadnieniem.

1. Na uchylenie w trybie art. 155 Kpa decyzji o przejęciu gospodarstwa rolnego na własność Państwa musi być wyrażona zarówno zgoda rolnika, na którego wniosek przejęcie nastąpiło jak i odpowiedniego umocowanego przedstawiciela Skarbu Państwa a także zgoda osoby, którą ustalono kandydatem na nabywcę nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, pochodzącej z tego gospodarstwa. 2. Przy występowaniu pewnego

Przepisy art. 14 i art. 18 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8/ wyłączają spod kontroli sądu wszelkie decyzje wydane w sprawach wszczętych przed dniem 1 września 1980 r.

Akt odwołania ze stanowiska kierowniczego w administracji państwowej osoby powołanej na to stanowisko nie jest decyzją administracyjną i na akt ten nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast w sytuacjach, o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 16 czerwca 1988 r. /Dz.U. nr

Na postanowienie oddalające zażalenie wniesione od postanowienia wydanego w trybie art. 52 par. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ nie służy skarga do sądu administracyjnego.

Przepis art. 199 par. 3 Kpa działa tylko w warunkach, kiedy organ administracji państwowej, którego decyzja podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego wszczął postępowanie celem uchylenia tej decyzji względnie wznowił postępowanie - przed wniesieniem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Po wniesieniu skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego organ administracji państwowej może wszcząć

Przepis art. 21 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ stanowiący, że ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie również do spraw wszczętych przed jej wejściem w życie, nie zakończonych decyzją ostateczną - miał zastosowanie tylko do sytuacji zaistniałych przed 11 sierpnia 1983 r.

Od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej Prawo lokalowe, to jest od dnia 6 czerwca 1990 r. /ustawa z dnia 23 marca 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 32 poz. 190/, organy gminy nie dysponują uprawnieniem do ustalania wysokości miesięcznych stawek czynszu najmu za lokale użytkowe w formie stanowienia, przewidzianych w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Powołania jak i odwołania /rozwiązania/ stosunku służbowego wynikającego z powołania nie uważa się za decyzję administracyjną w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego, i nie mogą być przedmiotem zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Do badań geologicznych związanych z poszukiwaniem lub zagospodarowaniem złóż ropy i gazu ziemnego /ustawa z dnia 16 listopada 1960 r. o prawie geologicznym - Dz.U. nr 52 poz. 303/ nie stosuje się przepisów art. 13 i następnych ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, określających tryb wyłączania gruntów rolnych z produkcji rolnej, a w konsekwencji

Prawo podejmowania uchwał w sprawach majątkowych gminy przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących między innymi zaciągania długoterminowych pożyczek, nie może być przez radę gminy cedowane na organ wykonawczy, jakim jest zarząd.

Powołując się wyłącznie na art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, rada gminy nie może ustanawiać ogólnie obowiązujących nakazów lub zakazów ani też ustalać takich nakazów i zakazów w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, a więc również nie może wstrzymywać wykonania decyzji administracyjnych.