Przepisy art. 184 § 3 i 4 k.p.k. muszą być wykładane w powiązaniu z treścią art. 6 ust. 3d Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, co prowadzi do wniosku, iż przesłuchując świadka anonimowego w toku postępowania jurysdykcyjnego sąd ma obowiązek zapewnienia oskarżonemu lub (i) jego obrońcy sposobności zadania świadkowi pytań, co jest elementarnym warunkiem umożliwiającym podjęcie

Odpowiedzialność karna biegłego za przestępstwo tzw. fałszu intelektualnego dotyczy poświadczenia faktów, które poddają się weryfikacji z punktu widzenia ich prawdziwości lub fałszu, natomiast nie obejmuje samych ocen.

Uchylenie po dniu 17 października 2001 r. w trybie kasacji wyroku sądu rejonowego jako odwoławczego, tzn. wyroku wydanego przez ten sąd w wyniku rozpoznania odwołania od orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń, oznacza, że przedmiotem ponownego rozpoznania staje się znów odwołanie od orzeczenia kolegium, a tym samym sprawę należy przekazać sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym

Jeżeli oskarżony lub jego obrońca, mimo ustawowego obowiązku udziału w rozprawie, nie uczestniczyli tylko w tej części rozprawy na której przeprowadzone zostały czynności dowodowe związane wyłącznie z okolicznościami odnoszącymi się do jednego lub kilku z wielu zarzuconych temu oskarżonemu przestępstw, to takie uchybienie powoduje konieczność uchylenia zaskarżonego orzeczenia jedynie w części obejmującej

W wypadku uchylenia po dniu 16 października 2001 r, po rozpoznaniu kasacji, prawomocnego wyroku wydanego przez sąd rejonowy w sprawie o wykroczenie w trybie art. 508 § 3 k.p.k., jeśli zachodzi potrzeba prowadzenia dalszego postępowania, Sąd Najwyższy uchyla także orzeczenie kolegium do spraw wykroczeń i przekazuje sprawę sądowi rejonowemu do rozpoznania jej w pierwszej instancji.

W tych wypadkach, w których udział obrońcy oskarżonego w rozprawie, z mocy stosownych przepisów kodeksu postępowania karnego, jest obowiązkowy, jego niestawiennictwo na którykolwiek z terminów rozprawy bądź oddalenie się przez niego z jakichkolwiek powodów w czasie jej trwania, stanowi, aż do chwili udania się sądu na naradę, oczywistą przeszkodę do kontynuowania rozprawy i musi prowadzić do jej przerwania

W postępowaniu kasacyjnym dopuszczalne jest wydanie orzeczenia na korzyść oskarżonego także wówczas, gdy Sąd Najwyższy stwierdzi nie wymienione w art. 435, 439 i 455 k.p.k. i nie podniesione w kasacji takie rażące naruszenie prawa, z powodu którego zaskarżone orzeczenie jest sprzeczne z zasadami odpowiedzialności karnej lub z zasadami procesu karnego obowiązującymi w demokratycznym państwie prawnym

Uchylenie wyroku „w części dotyczącej orzeczenia o środku karnym” z uwagi na nieorzeczenie środka, którego zastosowanie jest obowiązkiem sądu, oznacza uchylenie orzeczenia w zakresie zawartego w nim rozstrzygnięcia odnoszącego się do środka karnego, a więc także odnośnie środka już orzeczonego, gdyż to właśnie rozstrzygnięcie dotknięte jest w całości rażącym uchybieniem prawa, a nie można uchylać orzeczenia

Prokurator ma prawo złożenia kasacji na korzyść oskarżonego także wówczas, gdy nie zaskarżył uprzednio wyroku sądu pierwszej instancji, zaś wyrok ten został zmieniony rozstrzygnięciem sądu odwoławczego na niekorzyść oskarżonego. Wniesienie przez prokuratora kasacji na korzyść oskarżonego nie jest bowiem dopuszczalne tylko wtedy, gdy wyrok sądu pierwszej instancji nie został w ogóle na korzyść oskarżonego

Dokonując oceny prawnej zachowania sprawcy polegającego na „nakłanianiu” innej osoby do uprawiania prostytucji (art.204 § 1 k.k.), w tym za granicą albo „zwabianiu” jej - a także „uprowadzeniu” - w celu uprawiania tej prostytucji za granicą (art. 204 § 4 k.k.) oraz jednocześnie na dostarczeniu tej osoby za granicę dla celu tego procederu, nie można pomijać kwestii odpowiedzialności przewidzianej w

Jeśli oskarżony nie składa wniosku o doprowadzenie go na rozprawę odwoławczą, nie wolno domniemywać, że rezygnuje on z przysługującego mu prawa do osobistego reprezentowania na rozprawie swoich interesów (art. 451 k.p.k.). Tego rodzaju faktyczne domniemanie jest usprawiedliwione wówczas, gdy oskarżony nie składa takiego wniosku po prawidłowym zawiadomieniu go o przysługującym mu uprawnieniu (art. 16

Oparcie odpowiedzialności Skarbu Państwa za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie (art. 552 § 4 k.p.k.) na ryzyku pozostaje w spójności z uregulowaniem nakładającym na Państwo odpowiedzialność odszkodowawczą w warunkach określonych w art. 552 § 1 i 2 k.p.k., także w sytuacji, gdy na poczet prawomocnie orzeczonej kary, której skazany nie powinien był ponieść, zaliczono okres tymczasowego aresztowania

Zbiegnięcie z miejsca zdarzenia w rozumieniu art. 145 § 4 k.k. z 1969 r. (analogicznie: art. 178 k.k.) ma miejsce wówczas, gdy sprawca oddala się z miejsca wypadku w zamiarze uniknięcia odpowiedzialności, w szczególności uniemożliwienia lub utrudnienia ustalenia jego tożsamości, oko-liczności zdarzenia i stanu nietrzeźwości (na tle art. 178 k.k. także pozostawania pod wpływem środka odurzającego).

1. Zasada sformułowana w art. 118 k.p.k. odnosi się nie tylko do czynności procesowych stron, ale także i czynności innych uczestników postępowania, w tym podmiotów określonych w art. 521 k.p.k., a nawet do czynności organów postępowania. 2. Przez „uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia” - w rozumieniu art. 45 § 2 kodeksu wykroczeń po nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 28 sierpnia 1998 r. - rozumieć

1. Przepis art. 536 k.p.k., przewidujący rozpoznanie kasacji w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, zaś w wypadkach określonych w art. 435, 439 i 455 k.p.k. nawet w zakresie szerszym, dotyczy jedynie dopuszczalnego nadzwyczajnego środka odwoławczego. 2. Bezwzględną przyczyną odwoławczą, określoną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. in fine, stanowi nieobecność któregokolwiek z członków składu orzekającego

W razie stwierdzenia przy rozpoznaniu kasacji od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego, iż zostało ono wydane w sprawie o wykroczenie, należącej do właściwości wojskowego sądu garnizonowego, Sąd Najwyższy - Izba Karna uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu prokuratorowi wojskowemu, jako organowi uprawnionemu do czynności procesowych przewidzianych w art. 677 § 2 w zw. z art

Oczywistą zasadność kasacji wiązać należy przede wszystkim z oceną trafności uchybień, jakie, stosownie do obowiązku wynikającego z treści art. 526 § 1 k.p.k. oraz na podstawach wskazanych w art. 523 § 1 k.p.k., zostały w skardze podane, a które - w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 536 k.p.k.) - rozważane są przez sąd kasacyjny. Jeśli ocena co do zaistnienia przynajmniej jednego

Zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary przewidzianej w art. 57 § 4 k.k. z 1969 r., polegającej na odstąpieniu od wymierzenia kary dodatkowej lub instytucji przewidzianej w art. 61 § 2 k.k. z 1997 r. polegającej na odstąpieniu od wymierzenia środka karnego, oznacza całkowite odstąpienie od orzeczenia obligatoryjnej kary dodatkowej lub obligatoryjnego środka karnego.

Oczywista zasadność kasacji, o jakiej mowa w art. 535 § 3 k.p.k., zachodzi wówczas, jeżeli choćby jeden z podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów potwierdza się, a dotyczy on ewidentnego uchybienia prawu, które to uchybienie stanowi rażące naruszenie prawa mogące mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, i to w takim stopniu, że już z racji jego zaistnienia kasacja wniesiona na korzyść

Przeszkoda procesowa sformułowana w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., w postaci rei iudicatae zachodzi wówczas, gdy uprzednio zakończone zostało prawomocnie postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby. Jeśli więc występuje tożsamość czynu przypisanego tej samej osobie w różnych postępowaniach, z których pierwsze zostało prawomocnie zakończone, wyrok wydany w drugiej sprawie podlega uznaniu za nieważny