Po ustaleniu w postępowaniu administracyjnym, że po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego nie nastąpiły okoliczności faktyczne lub prawne pozwalające od odstąpienia od oceny prawnej w nim zamieszczonej, organ administracji publicznej powinien odmówić uwzględnienia ponownego wniosku - nie zaś umorzyć postępowanie.
Przepisem gminnym w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ jest uchwała rady gminy zatwierdzająca plan zagospodarowania przestrzennego, a nie uchwała o rozpoczęciu prac nad tym planem.
1. Z przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 3 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 46 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wynika, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu zależnym nieruchomości albo obiektu budowlanego nie złączonego trwale z gruntem, stanowiącym własność
Rada gminy nie jest uprawniona do ustanawiania - w drodze przepisów gminnych bądź wytycznych - warunków ograniczających samodzielność wykonywania przez wójta gminy ustawowo przyznanej mu kompetencji do wydawania decyzji administracyjnych w sprawach należących do zadań zleconych gminie.
1. Dopuszczalne jest zatwierdzenie przez radę gminy tylko takiego zarządzenia porządkowego, które zarówno w dniu wydania, jak i w dniu zatwierdzenia odpowiada obu przesłankom określonym w art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Zarządzenie zarządu gminy, wprowadzające przepisy porządkowe dotyczące kwestii uregulowanych w ustawach lub
Za zobowiązania powstałe przed podziałem Spółdzielni nowo utworzone Spółdzielnie odpowiadają solidarnie.
1. Komisja poborowa, rozpatrując uzasadniony wniosek poborowego o skierowanie do służby zastępczej /art. 189 i art. 190 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/, zobowiązane jest uwzględnić takie żądanie, jeżeli dojdzie do przekonania, że w sprawie rzeczywiście występują ustawowe przesłanki "pozytywnego rozstrzygnięcia",
1. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym nie stwarza podstawy do wniesienia skargi przez osobę zainteresowaną na bezczynność organu gminy i zażądania, aby sąd administracyjny zobowiązał organ gminy do podjęcia uchwały w sprawie z zakresu administracji publicznej, choćby żądanie to uzasadnione było interesem prawnym tej osoby. 2. Żądanie skarżących, aby sąd administracyjny na podstawie
1. Rejonowe i wojewódzkie komisje lekarskie oraz wojskowe komisje lekarskie, powołane na podstawie art. 26 ust. 1 i w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ do określania zdolności poborowych do służby wojskowej, są, w rozumieniu tych przepisów oraz przepisów kodeksu postępowania administracyjnego
Rada Gminy nie może przenosić swojego uprawnienia do stanowienia przepisów gminnych /art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ na zarząd gminy.
Pobór od przedsiębiorstw komunalnych dywidendy, stanowiącej dochód budżetu gminy, a także orzekanie o zwolnieniu od wpłacenia dywidendy, przeznaczeniu należnych dywidend lub ich części na fundusz założycielski, a także o ewentualnym jej umorzeniu na podstawie przepisów o zobowiązaniach podatkowych, należy do właściwości zarządu gminy zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca
Według art. 22 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ statut gminy określa organizację wewnętrzną oraz tryb pracy rady i jej organów. Ponadto według art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./ statut gminy określa organ lub osoby właściwe do nawiązania w imieniu zakładu pracy stosunku pracy na
Sprawy najmu i dzierżawy lokali użytkowych należą do zakresu gospodarowania mieniem gminy, które to zadanie mieści się w zakresie spraw należących do zarządu gminy zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
1. Organ administracji publicznej, do którego wpływa żądanie załatwienia sprawy cywilnej, w której właściwy jest sąd powszechny, powinien zwrócić podanie wnoszącemu je wraz z odpowiednim pouczeniem /art. 66 par. 3 Kpa/. 2. Zarząd gminy, do którego wpłynął wniosek spółdzielni o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu dotąd przez nią używanego, powinien w razie odmowy zaspokojenia takiego żądania
1. Do uwzględnienia skargi wniesionej na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie jest wystarczające samo istnienie naruszenia interesu prawnego, konieczne jest ponadto naruszenie prawa przez organ podejmujący zaskarżoną uchwałę. 2. Droga publiczna /także gminna/ nie jest gminnym obiektem lub urządzeniem użyteczności publicznej w rozumieniu
1. Przekonanie o uchwałodawczej "omnipotencji" gminy powoduje skłonność rad do podejmowania uchwał o swoiście "kompleksowym" zakresie regulacji. Przejawia się to w przenoszeniu do tekstu uchwał - wprost lub z modyfikacjami - przepisów rangi ustawowej, zamieszczeniu w jednej uchwale postanowień o różnym charakterze, a także kategorycznym lub niezręcznym formułowaniem poszczególnych postanowień nadającym
Uchwała rady gminy o sprzedaży nieruchomości przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na cele boiska sportowego może być zaskarżona do sądu administracyjnego przez mieszkańców tej wsi w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
1. Rada gminy nie może na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwzględnieniem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, ustanawiać szczególnych zasad wynagradzania pracowników gminy, a w szczególności przyznawać odpraw pieniężnych w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia
W świetle rozwiązań prawnych przyjętych w kodeksie postępowania administracyjnego /art. 15 w związku z art. 127 par. 1 i art. 128 Kpa/ nie ma podstaw do wykładni, iż stronie przysługuje odwołanie tylko od decyzji negatywnych, a więc nie uwzględniających w całości lub w części żądania zawartego w podaniu. Strona w postępowaniu administracyjnym broni swojego interesu prawnego i oceny, czy interes jej
l. Granica postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest wyznaczona zakresem rozstrzygniętej decyzją ostateczną sprawy administracyjnej. Wykroczenie poza granice wskazane w art. 145 par. 1 Kpa przez rozpoznanie sprawy nie zakończonej decyzją ostateczną bądź sprawy, która nie była w ogóle przedmiotem postępowania administracyjnego, stanowi rażące naruszenie prawa będące podstawą stwierdzenia nieważności
1. Rady gmin stanowiące przepisy gminne zgodnie z art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym winny treść swoich regulacji dostosowywać ściśle do zakresu przyznanego im upoważnienia i przysługujących im kompetencji, wynikających z ich zadań, a w razie wątpliwości co do zakresu tego upoważnienia wyjaśnić te wątpliwości przez zastosowanie wykładni zawężającej. 2. Przepis art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy
1. Samodzielność gminy w zakresie należących do niej zadań własnych, według art. 44 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - ustawa z dnia 22 lipca 1952 r. - Dz.U. 1976 nr 7 poz. 36 ze zm./ i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, podlega ograniczeniu jedynie na mocy przepisów ustaw. Organy gminy nie mogą podejmować czynności, które
1. Uchwała rady gminy, która swoją kompetencję prawotwórczą uzyskaną na podstawie konkretnego upoważnienia ustawowego przekazuje innej jednostce organizacyjnej, jest sprzeczna z prawem w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a takiej sprzeczności nie sposób traktować jako nieistotnego naruszenia prawa. 2. Uchwała rady gminy
1. Przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności przepisu art. 235 tego kodeksu nie stwarzają podstawy do ustalenia, by grunt zabudowany stanowiący własność gminy mógł być na ogólnych zasadach Kodeksu cywilnego oddany określonej osobie w użytkowanie wieczyste w całości, to jest bez jednoczesnej sprzedaży położonego na nim budynku. 2. Szczegółowe i wyczerpujące uregulowanie w ustawie z 29 kwietnia 1985