Skarżąca Rada Osiedla w zakreślonym przez Sąd terminie nie przedłożyła pełnomocnictwa Zarządu Miasta do wniesienia przez nią skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Brak zdolności sądowej po stronie skarżącej skutkuje odrzuceniem wniesionej przez nią skargi.

Przed wszczęciem postępowania z urzędu organ bada swoją właściwość, nie podejmując czynności w razie wyniku negatywnego. Przy wszczęciu na żądanie stron, w razie wyniku negatywnego, przekazuje podanie do organu właściwego w sprawie /art. 65 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego/. W sytuacji, gdy w wyniku wadliwej oceny swojej działalności organ wszczął postępowanie, to jest obowiązany wówczas

Zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887/ wynika jednoznacznie, że od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczących między innymi

Wznowienie postępowania, zgodnie z obowiązującą regulacją prawną przysługuje tylko od prawomocnych wyroków sądowych i postanowień orzekających co do istoty sprawy. Nie jest dopuszczalne wznowienie postępowania od innych prawomocnych postanowień, kończących postępowanie w sprawie o charakterze proceduralnym i nie merytorycznym, tj. takich jak np. umorzenie postępowania lub odrzucenie pozwu lub wniosku

Wymienienie w art. 9a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ wojewody jako organu odwoławczego oznacza także, iż wojewoda jest właściwy do działań w trybach przysługujących organowi wyższego stopnia umożliwiających weryfikację decyzji organu niższego stopnia.

Dla biegu terminu do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma znaczenia, czy adresat zapoznał się z treścią rozstrzygnięcia w decyzji, a znaczenie procesowe ma tylko sam fakt doręczenia i jego potwierdzenie. Z nim są związane określone w przepisach skutki procesowe.

W myśl art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ burmistrz jest przewodniczącym zarządu w gminie, upoważnionym do wydawania decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej /art. 39 ust. 1 cyt. ustawy/. W związku z tym należy przyjąć, iż skarga pochodzi od organu powołanego do wydania decyzji. Żaden jednak przepis prawa

Rada Rodziców powołana na podstawie art. 53 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ nie jest organizacją społeczną w rozumieniu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uprawnioną do występowania do tego sądu w interesie rodziców uczniów.

Realizacja nakazu rozbiórki, może spowodować trudne do odwrócenia skutki.

Zwłoka /bezczynność/ organu administracji w załatwieniu sprawy w zakresie uprawnień do świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR jest szczególnie naganna, ponieważ uprawnienia te dają prawo do świadczeń z zakresu zabezpieczenia społecznego spełniających funkcje alimentacyjne w szerokim tego słowa znaczeniu,

Ustawodawca rozszerzając liczbę organów w zakresie egzekucji administracyjnej zobowiązań pieniężnych nie dokonał stosownej zmiany przepisów zawartych w rozdziale 5 działu I ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ i nie określił pierwszeństwa w zaspokajaniu roszczeń w przypadku zbiegu egzekucji prowadzonej przez naczelnika

Zwłoka /bezczynność/ organu administracji w załatwieniu sprawy w zakresie uprawnień do świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR jest szczególnie naganna, ponieważ uprawnienia te dają prawo do świadczeń z zakresu zabezpieczenia społecznego spełniających funkcje alimentacyjne w szerokim tego słowa znaczeniu,

Sprzedaż lokali mieszkalnych należy do sfery stosunków cywilnoprawnych i działania organów gminy, co do zasadności odmowy lub nie sprzedaży lokalu nie podlegają ocenie sądu administracyjnego.

Na podstawie art. 22 par. 2 Kpa nie można występować do sądu administracyjnego o udzielenie odpowiedzi na pytania łączące się ze sposobem rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty lub wyborem jednej z prawnych form działania administracji albo z wykładnią prawa.

Do wnoszenia skargi organu nadzoru na uchwałę rady powiatu /art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatu - Dz.U. nr 91 poz. 578/ należy stosować przepis art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Skargi na decyzje wydane na podstawie art. 41a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25 ze zm./ przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego lub upoważnionego przez niego pracownika są rozpatrywane przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W sprawach dotyczących przyznania rolnikowi świadczeń emerytalno-rentowych w drodze wyjątku, a nie uregulowanych w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25/ stosuje się przepisy o przyznawaniu i wypłacie świadczeń z ubezpieczenia /art. 55c cyt. ustawy/.

Akt odmowy mianowania na stanowisko referendarza, podobnie jak akt odmowy mianowania na stanowisko aplikanta prokuratorskiego nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

O odszkodowaniu /art. 160 Kpa/ rozstrzyga organ, który stwierdził nieważność decyzji, także wtedy, gdy był to organ wyznaczony w trybie art. 27 par. 3 Kpa do załatwienia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji.

Wykonalność rozstrzygnięcia nadzorczego należy łączyć z jego prawomocnością. Nie jest ono wykonalne przed upływem terminów określonych w art. 98 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Przepis art. 42 ust. 1 Kpa nie wymaga aby doręczenie zastępcze do rąk domownika nastąpiło w mieszkaniu adresata. Przyjąć zatem należy, że prawidłowe jest doręczenie pism do rąk dorosłego domownika przebywającego w miejscu wykonywania działalności adresata.

1. Treść art. 127 ust. 4 zdanie drugie ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie stwarza podstaw do traktowania jako ostatecznej decyzji wydanej w tym trybie przez wojewodę. 2. W świetle treści unormowań zawartych w art. 127 i art. 128 cyt. ustawy nie może budzić wątpliwości, że przewidziane w nich zadania i kompetencje

Sama przewlekłość postępowania egzekucyjnego, wyrażająca się w niepodejmowaniu czynności egzekucyjnych, nie jest bezczynnością organu w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, o takiej bezczynności może być mowa dopiero wówczas, gdy organ egzekucyjny, do którego wierzyciel na przewlekłą egzekucję wniósł skargę /w rozumieniu

1. Izba Skarbowa w ramach sprawowanego przez siebie nadzoru nad egzekucją administracyjną nie jest właściwym organem do ustalenia /decyzją lub postanowieniem/ zaistnienia szkody, o której mowa w art. 418 Kc. Do orzekania w tej sprawie właściwy jest sąd powszechny. 2. Organ podatkowy, który udziela skarżącemu odpowiedzi oraz informuje go o swojej niewłaściwości, nie pozostaje bezczynny.