1. W przypadkach nie budzących wątpliwości dokonywanie wszelkich ustaleń także z zakresu zagadnień prejudycjalnych należy do organu prowadzącego postępowanie. Nie oznacza to jednak, że tam gdzie chodzi o kwestie wątpliwe, a więc o kwestie wymagające formalnego rozstrzygnięcia, można naruszać zakres kompetencji organów właściwych do wydawania takich rozstrzygnięć. 2. Rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji

1. Organ administracji publicznej, do którego wpływa żądanie załatwienia sprawy cywilnej, w której właściwy jest sąd powszechny, powinien zwrócić podanie wnoszącemu je wraz z odpowiednim pouczeniem /art. 66 par. 3 Kpa/. 2. Zarząd gminy, do którego wpłynął wniosek spółdzielni o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu dotąd przez nią używanego, powinien w razie odmowy zaspokojenia takiego żądania

Przepisy prawa polskiego - poza wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 31 par. 2 Kpa /postanowienie o wszczęciu postępowania z urzędu na żądanie organizacji społecznej/ - nie przewidują wydawania odrębnego orzeczenia w przedmiocie wszczęcia postępowania. W sprawach wszczynanych na wniosek postępowanie uważa się za wszczęte z chwilą złożenia wniosku /art. 61 par. 3 Kpa/.

Ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 9 lit. "d" ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ nie korzysta nabycie nieruchomości w drodze spadku, które nastąpiło przed wpisaniem nieruchomości do rejestru zabytków.

Zakres stosowania postanowienia ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ o niepodawaniu do publicznej wiadomości nazwisk osób korzystających z pomocy społecznej /art. 36 ust. 2/ nie może być ograniczony z tego powodu, że inne przepisy przewidujące udzielanie świadczeń o podobnym charakterze - na cele mieszkaniowe lub ekonomiczne usamodzielnienie się - nie zawierają

1. Do uwzględnienia skargi wniesionej na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie jest wystarczające samo istnienie naruszenia interesu prawnego, konieczne jest ponadto naruszenie prawa przez organ podejmujący zaskarżoną uchwałę. 2. Droga publiczna /także gminna/ nie jest gminnym obiektem lub urządzeniem użyteczności publicznej w rozumieniu

1. Przekonanie o uchwałodawczej "omnipotencji" gminy powoduje skłonność rad do podejmowania uchwał o swoiście "kompleksowym" zakresie regulacji. Przejawia się to w przenoszeniu do tekstu uchwał - wprost lub z modyfikacjami - przepisów rangi ustawowej, zamieszczeniu w jednej uchwale postanowień o różnym charakterze, a także kategorycznym lub niezręcznym formułowaniem poszczególnych postanowień nadającym

W art. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ tylko ust. 3 przewiduje decyzyjną formę załatwiania spraw związanych z nabyciem prawa użytkowania wieczystego.

Uchwała rady gminy o sprzedaży nieruchomości przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na cele boiska sportowego może być zaskarżona do sądu administracyjnego przez mieszkańców tej wsi w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Rada gminy nie może na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwzględnieniem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, ustanawiać szczególnych zasad wynagradzania pracowników gminy, a w szczególności przyznawać odpraw pieniężnych w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia

Prawo użytkowania gruntu jest prawem rzeczowym, ograniczonym uregulowanym nie tylko w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ ale także w art. 252 i w następnych kodeksu cywilnego. Jest to prawo niezbywalne /art. 234 Kc/, wygasa z chwilą likwidacji dotychczasowego użytkownika - jeżeli jest nim osoba prawna, bądź śmierci w przypadku

W świetle rozwiązań prawnych przyjętych w kodeksie postępowania administracyjnego /art. 15 w związku z art. 127 par. 1 i art. 128 Kpa/ nie ma podstaw do wykładni, iż stronie przysługuje odwołanie tylko od decyzji negatywnych, a więc nie uwzględniających w całości lub w części żądania zawartego w podaniu. Strona w postępowaniu administracyjnym broni swojego interesu prawnego i oceny, czy interes jej

Przy braku ustawowego przepisu szczególnego, określenie w regulaminie rady miejskiej innej, niż zwykła większości głosów dla podjęcia uchwały przez radę narusza przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Jeżeli w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przewidziano, że przepis szczególny może stanowić inaczej, dotyczyć to może, jedynie przepisu o równorzędnej randze, czyli przepisu ustawowego. 2. Określenie w regulaminie rady miejskiej innej niż zwykła większości głosów dla podjęcia uchwały przez radę narusza art. 14 ust. 1 powyższej

Organ nadzoru, jakim jest wojewoda, może zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stwierdzać nieważność uchwały organu gminy, jeżeli jest ona sprzeczna z prawem. Przepisu tego nie można interpretować rozszerzająco, prowadziłoby to bowiem do naruszenia prawnie gwarantowanej zasady samodzielności gminy. Organ nadzoru ma kompetencje

Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ nie przewiduje możliwości jedynie zwolnienia czy też odwołania ze stanowiska służbowego policjanta ani odwołania ze stanowiska /zwolnienia/ połączonego z przeniesieniem do grupy rezerwowej bez zmiany uposażenia.

1. Pozbawienie prawa do zasiłku z powodu niestawienia się z przyczyn nieusprawiedliwionych w wyznaczonym terminie /przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm. oraz obecnie w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie może nastąpić czynnością faktyczną organu

1. Ani ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311/ nie przewidują możliwości obniżenia ceny sprzedaży lokali mieszkalnych

Art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie nakłada ani na wójta ani na burmistrza obowiązku przedłożenia wojewodzie uchwał zarządu gminy.

Regulację art. 125 § 3 prawa spółdzielczego należy uznać za szczególną i mającą pierwszeństwo przed unormowaniem z art. 26 § 1 prawa spółdzielczego, co oznacza, że jeżeli została otwarta likwidacja spółdzielni, to nie można skutecznie dochodzić zwrotu udziałów członkowskich na podstawie tego ostatniego przepisu, jeszcze przed spłaceniem wszystkich należności spółdzielni i przed złożeniem do depozytu

Uchwała rady gminy, przewidująca jej obowiązywanie z mocą wsteczną, narusza art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym.

Regulacja prawna zawarta w art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, odnosząca się do właściwości rzeczowej zarządu gminy, jest regulacją szczególną, wyłączającą stosowanie przepisów art. 39 ust. l, 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Stwierdzenie przez organ naczelny /właściwego ministra/ nieważności decyzji organu, w stosunku do którego organem wyższego stopnia jest wojewoda, powoduje nieważność decyzji ministra zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, jako wydanej przez organ niewłaściwy. 2. Organ naczelny, stwierdzając nieważność decyzji instancji odwoławczej stwierdza jednocześnie nieważność poprzedzającej ją decyzji organu