Potraktowanie przez organ administracji państwowej zgodnych wniosków stron o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, jako wniosków o wznowienie postępowania i wydanie decyzji w przedmiocie wznowienia postępowania oznacza, że organ wydał decyzję w innej sprawie niż wnioskowana przez strony, co powoduje obowiązek uwzględnienia przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi i stwierdzenia nieważności zaskarżonej

Naruszenie przez organ administracji państwowej art. 209 Kpa powinno być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa.

1. Nie można łączyć rozwiązań starej ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 31 poz. 138/ z problematyką ochrony gruntów rolnych i leśnych omówionych w przepisach ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/. Fakt przejęcia określonego procentu gruntów na własność Państwa bez odszkodowania

1. Organ administracji państwowej, działający w trybie art. 200 par. 2 Kpa, może wyłącznie rozstrzygnąć sprawę co do istoty, natomiast nie posiada uprawnień do podjęcia decyzji kasacyjnej, chyba że takie było żądanie skargi. 2. Wydana w trybie art. 200 par. 2 Kpa decyzja kasacyjna, uchylająca decyzję kasacyjną oraz - bez wniosku skarżącego - korzystną dla niego decyzję organu pierwszej instancji, jest

Rozpoznając odwołanie od decyzji odmawiającej wznowienia postępowania, organ odwoławczy - uznając tę decyzję za wadliwą - może orzec co do istoty sprawy, to jest uchylić decyzję organu I instancji i wydać postanowienie o wznowieniu postępowania, chyba że zachodzą przesłanki wymienione w art. 138 par. 2 Kpa.

Nieuzasadnione jest pominięcie zeznania podatkowego tylko z powodu, że jest ono niezgodne z ewidencją sprzedaży, której nierzetelność ustalono wcześniej i w związku z tym wyłączono podatnika z uproszczonej formy opodatkowania, samą zaś ewidencję pominięto jako dowód w postępowaniu wymiarowym.

Wniosek o umorzenie zaległości podatkowych podlega rozpatrzeniu w granicach zakreślonych w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Ocena, czy w konkretnym przypadku zachodzą wyjątkowe okoliczności wymienione w tym przepisie została pozostawiona organowi administracji państwowej.

1. W postępowaniu administracyjnym nie mogą uczestniczyć - jako strony - bliżej nieokreśleni "mieszkańcy wsi", czy inne grupy osób, lecz powinny to być ściśle określone - z imienia i nazwiska - osoby. 2. Decyzja administracyjna rozstrzyga w każdym przypadku o prawach bądź obowiązkach stron, a nie osób, które tylko pośrednio są zainteresowane sposobem rozstrzygnięcia sprawy. 3. Skarga osoby potraktowanej

1. Planowanie przestrzenne jest procesem ciągłym, w którym - zgodnie z art. 33 ustawy o planowaniu przestrzennym - okresowe oceny stanu zagospodarowania, badania i studia oraz prognozy powinny prowadzić do aktualizowania planów zagospodarowania przestrzennego. Ta założona w ustawie dynamika planów zagospodarowania przestrzennego, nie może nie wpływać na sposób oceny stosowania norm prawa miejscowego

Wyczerpanie toku instancji w postępowaniu administracyjnym, stanowiące w myśl art. 198 Kpa przesłankę dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy rozumieć jako wyczerpanie toku instancji w sprawie, niekoniecznie więc przez samego skarżącego.

1. W sprawie dotyczącej zadysponowania częścią lokalu mieszkalnego uprawnienia najemcy innej części tego lokalu objęte art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ mają pierwszeństwo przed realizacją obowiązku dostarczenia przez organ administracji pomieszczenia zastępczego osobie przekwaterowywanej na mocy wyroku sądu /art. 60 ust. 2 tej ustawy/. 2.

1. Organ samorządu mieszkańców nie może być stroną postępowania w sprawie pozwolenia budowlanego na urządzenia placu zabaw. 2. Skarga na uzasadnienie ostatecznej kasacyjnej decyzji administracyjnej, które godzi w interes strony, bądź - przesądzając treść przyszłego orzeczenia, prowadzi do naruszenia prawa w dalszych działaniach organu administracji państwowej, podlega uwzględnieniu przez Naczelny Sąd

W razie wszczęcia postępowania w ramach prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa zmierzającego do uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń o wymierzeniu kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, organ administracji państwowej obowiązany jest - na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu

Jeżeli rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu orzekającego, ma on obowiązek wskazania w uzasadnieniu swej decyzji, dlaczego wybrał to, a nie inne spośród dopuszczalnych rozwiązań prawnych /art. 107 par. 3 Kpa/.

W sprawie o przekazanie abonamentu telefonicznego na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej /Dz.U. nr 27 poz. 135/ stroną postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa jest nie tylko wnioskujący abonent, lecz także osoba, na której rzecz ma nastąpić przekazanie abonamentu.

1. Upływ przedawnienia roszczenia o odszkodowanie /art. 160 par. 6 Kpa/ jest przesłanką materialnoprawną, która może powodować odmowę przyznania odszkodowania, nie jest przesłanką procesową, prowadzącą do umorzenia postępowania administracyjnego na zasadzie art. 105 Kpa. 2. Od decyzji umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie przyznania odszkodowania na zasadzie art. 160 Kpa przysługuje skarga

Z brzmienia art. XII par. 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. przepisy wprowadzające kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 142/, wynika, że godziny otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych nie są regulowane decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 Kpa; czas pracy tych placówek i zakładów określony jest w formie przepisów powszechnie obowiązujących

Wydanie kolejnej decyzji wyłączającej podatnika z zastosowania karty podatkowej w okresie, gdy nie upłynął jeszcze dwuletni okres czasu określony w par. 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/ uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

1. Nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji /art. 113 par. 1 Kpa/, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego. 2. Przedmiotem sprostowania nie mogą być mylne ustalenia faktyczne organu administracji lub mylne zastosowanie przepisu prawnego. 3. Wydane w trybie art. 113 Kpa postanowienie o sprostowaniu decyzji, będące reakcją organu I instancji na odwołanie strony

Wykonywanie zawodu radcy prawnego przez okres uprawniający do powołania na stanowisko sędziego /art. 54 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. nr 31 poz. 137/ nie jest równoznaczne z nabyciem kwalifikacji sędziowskich, o których mowa w art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/.

1. Prawodawca uznał, że osoby, które ukończyły na koszt państwa studia wyższe winny przynajmniej w części pokryć koszt tych studiów przez wykonywanie pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej co najmniej przez okres 3 lat. Wobec powyższego, nie można tego unormowania zastępować przepisami dotyczącymi osób, które ukończyły szkoły średnie /par. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" rozporządzenia Prezesa Rady

Skład komisji scaleniowej niezgodny z przepisami ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu gruntów /Dz.U. nr 11 poz. 80/, w szczególności z jej art. 22 ust. 1, uzasadnia uchylenie decyzji scaleniowej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

1. W przypadku kiedy skarżący zaprzecza okolicznościom i faktom będących podstawą zaskarżonych decyzji, udowodnienie ich nie może nastąpić w oparciu o dowody pośrednie, lecz wynikać powinno z możliwych do uzyskania dowodów bezpośrednich /dokumentów źródłowych/, bowiem zaniechanie wyczerpującego zebrania materiału dowodowego stanowi naruszenie art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa. 2. Dla wyciągnięcia poprawnych