Art. 4171 § 3 k.c. nie może być stosowany także w takich przypadkach, w których przyczyną szkody jest wprawdzie przewlekłość postępowania, ale stronie postępowania administracyjnego nie przysługują żadne środki zwalczania bezczynności.

Jeżeli dane dobro nie jest objęte regulacją dyrektywy energetycznej, państwo członkowskie zachowuje swobodę w zakresie opodatkowania takiego dobra podatkiem akcyzowym, o ile wprowadzone przepisy nie tworzą nadmiernych barier w handlu w ramach wspólnego rynku.

Skarga kasacyjna, koncentrująca się na kwestionowaniu ustaleń faktycznych i oceny dowodów, nie znajduje uzasadnienia w świetle art. 398(3) § 3 k.p.c., który wyklucza zarzuty dotyczące ustalania faktów lub oceny dowodów jako podstawę skargi kasacyjnej, niezależnie od sposobu ich ujęcia przez skarżącego.

Z przepisów art. 108 i art. 116 O.p. wprost wynika, że przedmiotem postępowania w sprawie odpowiedzialności osób trzecich są wyłącznie kwestie związane z: ustaleniem i istnieniem podmiotu, na który przenosi się odpowiedzialność, zakresem należności objętych odpowiedzialnością, a także określeniem terminu płatności należności. W postępowaniu tym nie rozstrzyga się więc kwestii związanych z prawidłowością

Z art. 64c § 3 u.p.e.a. wynika, że reguluje on dwa stany prawne. Zwrot kosztów egzekucyjnych zobowiązanemu i ewentualne obciążenie tymi kosztami wierzyciela. Przedmiotem rozstrzygnięcia organu nadzoru był zwrot kosztów zobowiązanemu, natomiast sąd poza granicami sprawy rozstrzygał o obciążeniu kosztami wierzyciela.

Organ egzekucyjny powinien tak określać wysokość kosztów egzekucyjnych, aby nie można było mu zarzucić naruszenia standardów określonych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2016 r., sygn. SK 31/14 i dlatego konieczne jest powiązanie opłat z realiami konkretnego postępowania egzekucyjnego.

Nie można bronić poglądu, że jedynie skuteczne dokonanie zajęcia w sensie uzyskania kwoty znajdującej się na rachunku bankowym, upoważniało organ egzekucyjny do pobrania opłaty egzekucyjnej na podstawie art. 64 § 1 pkt 3 u.p.e.a.

Stwierdzona niekonstytucyjność przepisu art. 64 § 6 u.p.e.a. nie dotyczyła naliczania opłaty manipulacyjnej w stosunku do należności objętych każdym tytułem wykonawczym, a jedynie braku określenia maksymalnej wysokości opłaty manipulacyjnej.