Orzeczenia

Orzeczenie
21.12.2016

Tożsamość spraw wyraża się w tożsamości podmiotowej, przedmiotowej oraz podstawy faktycznej i prawnej żądania, jak też niezmienionego stanu prawnego i faktycznego sprawy nowej oraz poprzedniej, rozstrzygniętej ostateczną decyzją, co sprzeciwia się wydaniu merytorycznego rozstrzygnięcia w nowej sprawie.

Orzeczenie
21.12.2016

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wiąże się z koniecznością prawidłowego ich sformułowania w samej skardze, poprzez powołanie konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego - uchybił sąd wojewódzki, uzasadnienia ich naruszenia, a w przypadku zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego wskazania, że wytknięte naruszenie mogło mieć wpływ na wynik sprawy

Orzeczenie
21.12.2016

Aktualnie utrwalone jest w orzecznictwie, w szczególności Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowisko, że po nowelizacji art. 101 § 3 k.p.a., użyty w tym przepisie zwrot postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania należy rozumieć jako postanowienie o zawieszeniu postępowania.

Orzeczenie
21.12.2016

Przypomnieć należy, iż zawarte w sentencji wyroku sądu administracyjnego rozstrzygnięcie, ujęte w odpowiedniej formule procesowej, jest rezultatem przeprowadzenia przez Sąd kontroli administracji publicznej. Treść uzasadnienia wyroku winna potwierdzać proces badania przez Sąd zgodności z prawem zaskarżonego do Sądu rozstrzygnięcia organu. Przedstawienie w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej wydanego

Orzeczenie
21.12.2016

Pod pojęciem "przepisów odrębnych wprowadzających związane z obiektem budowlanym ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu (art. 3 pkt 20 uPb) nie można rozumieć uchwały rady gminy (miasta) podjętej na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwiści i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, w której ustalono zasady usytuowania na terenie gminy miejsc

Orzeczenie
21.12.2016

W doktrynie wskazuje się, że interes prawny ma charakter osobisty, własny i indywidualny, tj., że przypisany być może tylko do zindywidualizowanego podmiotu i nie może być w żaden sposób odstępowany. Zauważyć należy, że interes prawny oparty jest na normie prawa materialnego, przy czym nie musi to być norma prawa administracyjnego, bardzo często interes ten wynika z normy prawa cywilnego, np. z prawa

Orzeczenie
21.12.2016

W ramach uznania administracyjnego, wymierzając przedmiotową grzywnę organ egzekucyjny winien kierować się zasadą celowości i skuteczności podjętych działań. Nie ma tutaj również zastosowania wyrażona w prawie karnym zasada miarkowania, nakazująca dostosowanie wysokości nałożonej grzywny do możliwości finansowych zobowiązanego. Sytuacja majątkowa zobowiązanego i jego możliwości płatnicze mają znaczenie

Orzeczenie
21.12.2016 Obrót gospodarczy

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przyjmuje się, że naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię może polegać na wadliwym określeniu treści norm prawnych wynikających z przepisów prawa materialnego. W praktyce błędna wykładnia prawa materialnego może prowadzić do niewłaściwego zastosowania tego prawa.

Orzeczenie
21.12.2016 Obrót gospodarczy

Podkreślając w tym kontekście konieczność i celowość rozróżnienia bezprzedmiotowości postępowania i bezzasadności żądania strony, odwołać należy się do utrwalonego już orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, z którego wynika, że brak ustawowej przesłanki uwzględnienia żądania zgłoszonego we wniosku wszczynającym postępowanie administracyjne nie czyni tego postępowania bezprzedmiotowym w rozumieniu

Orzeczenie
21.12.2016 Obrót gospodarczy

Podkreślając w tym kontekście konieczność i celowość rozróżnienia bezprzedmiotowości postępowania i bezzasadności żądania strony, odwołać należy się do utrwalonego już orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, z którego wynika, że brak ustawowej przesłanki uwzględnienia żądania zgłoszonego we wniosku wszczynającym postępowanie administracyjne nie czyni tego postępowania bezprzedmiotowym w rozumieniu

Orzeczenie
21.12.2016 Obrót gospodarczy

W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.