Zakres prowadzonych prac, a w szczególności stosowanie wyrobów innych niż użyte w stanie pierwotnym, wskazuje jednoznacznie, iż przekroczone zostały granice i pojęcia remontu. Nie można zatem mówić o odstępstwach od zgłoszenia remontu i nie można uznać, że zgłoszenie remontu eliminuje możliwość zakwalifikowania działań inwestora jako samowoli budowlanej, jeżeli wykroczył w ogóle poza granice remontu

Legalności decyzji nie podważa okoliczność, iż rurociąg drenarski jest wykonany i użytkowany właściwie, albowiem organ nadzoru budowlanego ma obowiązek wydania decyzji nakazującej rozbiórkę samowolnie wykonanego obiektu, niezależnie od zgodności obiektu z zasadami sztuki, w tym przypadku melioracyjnej.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego /Dz.U. nr 38 poz. 363 ze zm./, nie posiadającego hierarchii, organami gminy wyznaniowej, jako osoby prawnej, są: Walne Zgromadzenie członków gminy i wybierana przez to zgromadzenie Rada Gminy /art. 10 rozporządzenia/, natomiast duchowni wybierani są dla

Przymiot strony w postępowaniu w sprawie zmiany sposobu użytkowania części lokalu mieszkalnego nie przysługuje poszczególnym mieszkańcom budynku albowiem ich zainteresowanie sprawą ma jedynie charakter faktyczny. Wyraz swemu stanowisku w sprawie zmiany sposobu użytkowania jednego z lokali mieszkalnych sąsiedzi mogą dać jedynie poprzez zgłoszenie uwag zarządowi spółdzielni mieszkaniowej i poprzez wywieranie

O ile przesłanką odmowy uwzględnienia odwołania jest sytuacja, że "prowadziłoby to do utrzymania w mocy decyzji naruszającej prawo lub interes społeczny" /art. 137 Kpa/, o tyle odstępstwo od zakazu reformationis in peius oparte jest na dwu rozłącznych kryteriach - rażącego naruszenia prawa lub rażącego naruszenia interesu społecznego. Wadliwość zaskarżonej decyzji musi mieć charakter "rażącej".

Wprawdzie w Kodeksie postępowania administracyjnego nie zawarto wymogów, jakim powinna odpowiadać opinia biegłego, ale z samej istoty tego dowodu wynika, że oprócz wniosków koniecznych, opartych na wyniku oględzin i badań przeprowadzonych przez samego biegłego - powinna zawierać uzasadnienie zajętego stanowiska z odniesieniem się nie tylko do własnych ustaleń dokonanych przez tegoż biegłego ale również

Późniejsze doręczenie decyzji organu I instancji stronie reprezentowanej w postępowaniu administracyjnym przez kuratora ustanowionego na podstawie art. 34 Kpa, któremu została uprzednio doręczona decyzja w danej sprawie, nie powoduje otwarcia od początku dla strony terminu do wniesienia odwołania; czternastodniowy termin do wniesienia odwołania liczy się od dnia doręczenia decyzji kuratorowi.

Nie wydanie przez organ nadzoru budowlanego nakazu rozbiórki z mocy art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w stosunku do skarżących /tylko inwestorzy/ nie pozwala, z uwagi na zakaz "reformationis in peius" /art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ na pogarszanie ich sytuacji zaleceniem zastosowania

Nie każdy poniesiony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Z uregulowania zawartego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że kosztem uzyskania przychodów mającym wpływ na wynik działalności gospodarczej jest tylko taki koszt, który został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Dla wymiaru podatku dochodowego istotne znaczenie ma fakt, że skarżąca Spółka otrzymała przedmiotowe środki finansowe nieodpłatnie, w związku z osiągnięciem celu, na jaki zostały one przekazane. W ten sposób nieodpłatnie doszło do przysporzenia skarżącej kwoty pieniędzy, zwiększającej jej majątek. Przysporzenie takie stanowi przychód w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego

Opłata za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych jest rodzajem niepodatkowej należności budżetu gminy i dlatego z mocy ustawy wyłączony jest obowiązek jej wnoszenia przez zakłady pracy chronionej na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776/.

Zaistniałą stratę podatnik może pokryć w równych częściach z dochodu uzyskanego w najbliższych, kolejno po sobie następujących trzech latach podatkowych /art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Przepis ten uprawnia zatem podatnika do odpowiedniego obniżenia podatku dochodowego w trzech kolejnych latach podatkowych po

Krąg stron postępowania z art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, poza osobą nowego inwestora, pokrywać się winien z kręgiem stron postępowania dotyczącego wydania pierwotnego pozwolenia na budowę.

Z treści akt administracyjnych nie wynika czy wspólnik spółki wykonywał pracę na rzecz Spółki, czy funkcja dyrektora zarządu ograniczała się jedynie do reprezentacji Spółki. Brak tych ustaleń nie pozwala na jednoznaczną ocenę, czy funkcje wykonywane przez wspólnika spółki ograniczały się jedynie do prowadzenia spraw spółki, do czego był zobowiązany jako jedyny wspólnik, czy też należało je zaliczyć

Organy nie badały i w ogóle nie oceniły, czy wspólnik spółki faktycznie świadczył pracę. Organy założyły a priori, że wadliwie zawarta umowa o pracę miała na celu obejście przepisów podatkowych, przy czym w ogóle nie wykazały, na czym to obejście przepisów miało polegać.

Skoro roboty prowadzone były na podstawie dokonanego zgłoszenia, a przyjmujący je organ nie żądał szczegółowego sprecyzowania zakresu robót, to nie można twierdzić, że przedmiotowe roboty prowadzone były w warunkach samowoli budowlanej i dlatego nie zastosowanie trybu przewidzianego w art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ było uzasadnione.

Zaliczenie wydatków poniesionych na rzecz udziałowców Spółki do kosztów uzyskania przychodów narusza przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Zgoda stron na zmianę decyzji ostatecznej /art. 155 Kpa/ dotyczy wypowiedzenia się w sprawie weryfikacji uprawnień otrzymanych decyzją ostateczną, a tym samym zmiany merytorycznego rozstrzygnięcia, wobec czego powinna być rozpatrywana wyłącznie w kategoriach materialnych. Nie pozwala to na traktowanie jej w płaszczyźnie przesłanek przedmiotowości czy też bezprzedmiotowości postępowania.

Od rygoru art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie można odstąpić w żadnym przypadku - chyba, że samowola budowlana nie będzie dostrzeżona przez okres pięciu lat /art. 49/, lub gdy z mocy art. 103 ust. 2 stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ co wyklucza stosowanie art. 48 nowego Prawa

Musi zachodzić, między wydatkiem a przychodem, związek przyczynowo-skutkowy. Istnieją jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania.

Stosownie do unormowania zawartego w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ m.in. osoby prawne, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku służbowego stosunku pracy.

Zgodnie z przepisem art. 90 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668 ze zm./ w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wyróżniono dwie kategorie organów: 1/ organy administracji architektoniczno-budowlanej oraz 2/

Wzniesienie ogrodzenia o wysokości poniżej 2,20 metra, nie wymaga ani pozwolenia na budowę, ani zgłoszenia /art. 29 ust. 1 pkt 7 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw - Dz.U. nr 111 poz. 726/, a

1. Oddzielne zobowiązanie leasingodawcy poczytywane za ustalone przez strony umowy prawo do nabycia samochodu przez leasingobiorcę z możliwością jego wypowiedzenia, w ogóle nie może być traktowane jako składnik umowy, albowiem jest podpisane wyłącznie przez leasingodawcę i jest jedynie jego jednostronnym oświadczeniem, skierowanym do nieznanej strony /okaziciela zobowiązania/, wyrażającym wolę odsprzedania