Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków jest powszechnie obowiązującym aktem prawa miejscowego. Normy prawa powszechnie obowiązującego nie mogą być ustanowione w formie załącznika do uchwały.

Niedopuszczalne jest by w odniesieniu do inwestycji realizowanych na tej samej nieruchomości, skarżący raz był uznawany za stronę innym razem zaś nie. Stwarza to niepożądane, z punktu widzenia zasad określonych w art. 6 i art. 8 Kpa, przekonanie o dowolności działania organów administracji publicznej.

Właściciele sąsiednich nieruchomości nie mogą w drodze umowy "zwalniać się" od respektowania powszechnie obowiązujących przepisów, w tym przepisów techniczno-budowlanych, a zarzut nie wyjaśnienia przez organy orzekające w sprawie treści umowy określającej usytuowanie budynków na ich działkach, jest niezasadny.

Decyzja wydana na podstawie art. 66 ustawy z dnia z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie tworzy dla właściciela obiektu lub jego zarządcy nowego obowiązku tylko precyzuje ustawowy obowiązek i dodaje element pozwalający na skuteczne egzekwowanie jego wykonalności.

1. Nie można zgodzić się z twierdzeniem, jakoby z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ wynikała zasada, iż koszty potrącane są w roku podatkowym, w którym je poniesiono. Przepis ten stanowi, że koszty potrąca się w roku podatkowym, którego dotyczą. Skoro koszty ponosi się w celu uzyskania przychodów /art. 15 ust

Skoro organizacja społeczna nie uczestniczyła w postępowaniu przed organem I instancji, na prawach strony, nie miała również uprawnień do złożenia skutecznego odwołania. Z brzmienia art. 31 Kpa nie da się wywieść uprawnień organizacji społecznej do żądania ponownego rozpoznania sprawy zakończonej już ostateczną decyzją przed organem I instancji.

Opodatkowanie, bądź brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług umowy sprzedaży lokalu nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość podatku dochodowego od przychodu otrzymanego z tytułu tej sprzedaży. Przychodem tym jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Nie ma znaczenia

Skoro Bank Spółdzielczy opłacił dodatkowe ubezpieczenie pracowników, to wydatek ten wiązał się z przychodami, które przyniosła praca tych pracowników w okresie ubezpieczenia. Wydatek ten odnosił się w części do roku 1997 i w części do roku 1998. W każdym z tych lat było możliwe - po myśli art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz

1. Żeby dokonać obiektywnej oceny oddziaływania inwestycji /ferma lisów/ na środowisko, a przede wszystkim jej uciążliwości dla najbliższych zabudowań mieszkalnych należy dokładnie ustalić odległości tych zabudowań ale do granic usytuowania inwestycji. 2. Dokładne ustalenia organu co do immisji zapachów i hałasu do środowiska mogą stanowić podstawę merytorycznego orzekania w sprawie uzgodnienia inwestycji

1. Zarówno w orzecznictwie jak i w nauce prawa administracyjnego nie budzi wątpliwości, że prawną formą uzgodnienia, o którym mowa w przepisie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, jest postanowienie wydane w trybie art. 106 par. 5 Kpa. Kolejne części art. 106 Kpa określają ciąg czynności zmierzających do zajęcia stanowiska przez organ

Kwestia przymiotu strony, która jest właścicielem nieruchomości położonej w sąsiedztwie obiektu, którego funkcjonowanie powoduje uciążliwości dla środowiska, była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 1999 r. OPS 11/99 /ONSA 2000 Nr 1 poz. 6/. Pomimo utraty ważności ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. i wprowadzeniu w życie nowej ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r

Nie jest dopuszczalne przerzucenie przez organ na adresata decyzji obowiązku odczytania z przepisów prawa treści normy, z której wynika obciążający go obowiązek.

Grunty rolne przeznaczone pod uprawy rolne z możliwością zabudowy siedliskowej nie są gruntami pod budowę budynku mieszkalnego, niezależnie od tego, że w skład zabudowy siedliskowej wchodzi również budynek mieszkalny, przeznaczeniem ich nie jest bowiem wyłącznie zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

Niwelacja terenu, wyrównanie poziomu gruntu czy też jej podwyższenia nie stanowią robót budowlanych, które podlegają regulacji ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Mogą natomiast być przedmiotem oceny w postępowaniu dotyczącym naruszenia stosunków wodnych.

Nieprzewidziane pozwoleniem na budowę rozebranie ścian ze względu na ich zły stan techniczny i zastąpienie ich nowymi, wybudowanymi we właściwej technologii, w sytuacji gdy realizowana jest inwestycja o profilu modernizacji i przebudowy, nie należy oceniać jako istotnego odstępstwa o jakim mowa w art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Zmiana pozwolenia na budowę w rozumieniu art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ stanowi weryfikację wcześniejszej decyzji o pozwoleniu budowlanym, co oznacza że przedmiot postępowania nie może ulec zmianie.

Upadłość przedsiębiorstwa uniemożliwia udzielenie mu koncesji na działalność gospodarczą.

1. Nie do przyjęcia jest pogląd, że ciężar dowodu w postępowaniu podatkowym spoczywa na podatniku. 2. Nietrafny jest pogląd, w myśl którego art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nakłada na podatnika obowiązek udokumentowania

Wybór trybu zwolnienia skarżącego ze służby w Policji należał do właściwego organu, który ze względu na zaistnienie podstawy określonej w art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /t.j. Dz.U. 2002 nr 7 poz. 58 ze zm./, był władny zdecydować o podstawie zwolnienia. Mógł zatem, skoro wystąpiła przesłanka z art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy, zastosować ten tryb zwolnienia, tym samym nie

Osoba sprawująca nadzór inwestorski nie należy do kręgu adresatów decyzji, o której mowa w art. 48 i art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.

Poza ochroną prawną wynikającą z norm prawa pozytywnego pozostają osobiste poglądy, życzenia i oczekiwania stron co do warunków ich egzystencji w relacji w planowanymi inwestycjami. Nieuwzględnienie ich nie może być podstawą kwestionowania legalności, to jest zgodności z prawem wydanego pozwolenia na budowę.

Ocena, czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić

W wyroku z dnia 3 października 2002 r., III RN 156/01, Sąd dokonał wykładni art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ we wzajemnej między nimi relacjami, wyprowadzając z tej wykładni wniosek, iż pierwszy z tych przepisów nie stanowi podstawy do wyłączenia

1. Wydanie pozwolenia na budowę czy też nadbudowę z usytuowaniem tegoż obiektu przy granicy działki może dotyczyć sytuacji zupełnie wyjątkowych, jest jednak dopuszczalne. 2. W razie konfliktu interesów właścicieli nieruchomości, a więc inwestora i właściciela nieruchomości sąsiedniej, optymalne korzystanie z ich praw wiąże się z reguły z wprowadzeniem ograniczeń w korzystaniu z jednej z tych nieruchomości