Złożenie przez stronę odwołania od korzystnej dla niej decyzji nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania odwoławczego w rozumieniu art. 105 Kpa Organ odwoławczy jest obowiązany w takim wypadku merytorycznie ustosunkować się do treści odwołania i orzec o prawidłowości bądź nieprawidłowości zaskarżonej decyzji /art. 138 Kpa/.

W stanie prawnym istniejącym do dnia 31 grudnia 1996 r. organy podatkowe nie były uprawnione do rozpatrywania wymiaru podatku dochodowego, objętego wynikiem kontroli, w części nie objętej żądaniem skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych.

1. Ustawodawca nie ustanawiając bezwzględnej formy prowadzenia działalności kulturalnej w formie zakładów budżetowych, w art. 32 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej określił jedynie, że instytucje kultury, niezależnie od formy działalności, prowadzą gospodarkę finansową i rozliczają się z właściwym budżetem na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych. 2. Ustalony

1. Decydujące znaczenie dla biegu terminu do uiszczenia należności i stałej opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji rolnej ma data faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji rolnej a nie data zawarcia aktu notarialnego. Za dzień faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji można przyjąć datę rozpoczęcia prac budowlanych. 2. Decydujące znaczenie dla uznania, że wyłączone grunty

1. Na treść działania na podstawie przepisów prawa składają się: - ustalenie treści normy prawnej mającej zastosowanie w rozstrzyganej sprawie, - wyrażenie stanu faktycznego sprawy w języku normy prawnej oraz - podciągnięcie tego stanu faktycznego pod treść normy prawnej i określenie praw i obowiązków stron postępowania. 2. Wniesienie skargi na uchwałę /art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.

l. Oceny legalności decyzji administracyjnej można dokonywać tylko na gruncie przepisów prawa obowiązujących w dniu jej wydania, zarówno procesowych, jak i materialnych. 2. Restytucji stowarzyszenia można dokonać tylko na wniosek osób fizycznych - członków stowarzyszenia restytuowanego, nie zaś na wniosek nowego stowarzyszenia, choćby nawet utworzonego z udziałem członków stowarzyszenia uprzednio rozwiązanego

1. Odwołanie wójta, burmistrza i ich zastępców na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ powoduje w świetle art. 73 par. 2 kodeksu pracy rozwiązanie z nimi stosunku pracy z wyboru wskutek wygaśnięcia mandatu, bez potrzeby podejmowania dodatkowej czynności w przedmiocie rozwiązania tego stosunku. 2. Wynikająca z art. 25 ust. 2

1. Przepisy rozdziału trzeciego ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ regulują w sposób bezwzględnie wiążący podstawowe kwestie ustrojowe samorządu; można od nich odstąpić tylko z mocy wyraźnego upoważnienia do uzupełnienia lub modyfikacji rozwiązań przyjętych w tym rozdziale. 2. Nie można powoływać prezydium rady gminy, a w rezultacie tworzyć jego zakresu

Przepis art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30; zm. Dz.U. nr 25 poz. 112/ nie przewiduje odstępstw od zawartego w tym przepisie wymagania wydania przez Ministra Spraw Wewnętrznych decyzji w sprawie nadania statusu uchodźcy w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, nie budzi wątpliwości, że dotyczy ono także decyzji wydanych, po ponownym rozpatrzeniu

1. Uchwała o odwołaniu delegata do sejmiku samorządowego jako dotycząca struktury organizacyjnej samorządu terytorialnego, będącego formą zdecentralizowanej administracji publicznej, władcza i wywołująca skutki na zewnątrz, należy do uchwał "z zakresu administracji publicznej". Niezgodna z przepisami prawa /również prawa statutowego/ uchwała o odwołaniu z funkcji delegata do sejmiku samorządowego narusza

1. Naruszenie interesu prawnego, o jakim mowa w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, to takie naruszenie subiektywnie pojmowanego przez skarżącego jego interesu, które obiektywnie polega na nieprzestrzeganiu przez organ norm prawnych powszechnie obowiązujących. 2. Mając wyłączną kompetencję do planowania miejscowego, gmina może, pod warunkiem

Wydatki poniesione na zakup obligacji Skarbu Państwa przez jednego z małżonków deklarujących łączne opodatkowanie podlegają zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odliczeniu od dochodu tego małżonka, na którego nazwisko zostały nabyte.

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, nakazuje podatnikom prowadzenie ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i należnego podatku. Treść tego przepisu nie decyduje o elementach technicznych podatku, lecz jedynie o sposobie

Pojęcie "zakupu" użyte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" i pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie może być zawężane do przypadków nabycia w drodze umowy kupna-sprzedaży prawa własności gruntu lub prawa użytkowania wieczystego w tzw. obrocie wtórnym.

1. Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /t.j. Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299/, wydawana jest decyzja właściwego rejonowego organu rządowej administracji ogólnej o stwierdzeniu wygaśnięcia dotychczasowych decyzji tylko w wypadku, gdy dotychczasowe użytkowanie nieruchomości rolnych Skarbu

Odmowa wznowienia postępowania następuje tylko i wyłącznie ze względów formalnych, a nie merytorycznych.

Dyrektor urzędu kontroli skarbowej, nie będąc pracownikiem jednostki organizacyjnej kierowanej przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, nie może wydawać w jego imieniu decyzji administracyjnych określonych w art. 30 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./.

Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /t.j. Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./, ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, jak i wydane na podstawie art. 50 ust. 3 i 5 prawa celnego zarządzenie prezesa Głównego Urzędu Ceł z 26 dnia listopada 1992 r. w sprawie wniosków o wszczęcie postępowania celnego /M.P. nr 38 poz. 279/ nie przewidują

1. Przepis art. 44 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych /Dz.U. nr 65 poz. 386/ przewidujący stosowanie dla weryfikacji wydanych uprzednio decyzji instytucji określonej w art. 145 Kpa, jest przepisem szczególnym /lex specialis/ w stosunku do uregulowania kodeksowego. Przepis ten nie precyzuje sytuacji, kiedy następuje wznowienie postępowania na jego podstawie, a

Doręczenie lub próba doręczenia orzeczenia dyscyplinarnego obwinionemu przebywającemu na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym nie wywołuje skutków prawnych jakie wiążą się z doręczeniem orzeczenia dyscyplinarnego, gdyż mogą faktycznie pozbawiać obwinionego możliwości obrony swych praw i wniesienia odwołania, zarówno ze względu na stan psychiczny w jakim znajduje się w czasie kuracji, jak i na ograniczenia

Ani poniesienie nakładów na nieruchomości ani obciążenie nieruchomości hipoteką nie wywołują nieodwracalnych skutków prawnych /art. 156 par. 2 Kpa/, uniemożliwiających stwierdzenie nieważności decyzji stwierdzającej nabycie użytkowania wieczystego gruntu na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz

Brak przesłanki pozytywnej do uwzględnienia wniosku o ustanowienie prawa do gruntu na podstawie art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie czyni postępowania bezprzedmiotowym i nie daje podstawy do jego umorzenia na podstawie art. 105 par. 1 Kpa.

Zakaz orzekania w postępowaniu odwoławczym na niekorzyść strony /art. 139 Kpa/, obowiązuje także w sprawach zobowiązań podatkowych. Zakaz ten doznaje jedynie ograniczenia w wypadkach, gdy w ocenie organu odwoławczego zobowiązanie podatkowe zostało ustalone w kwocie niższej, niż wynika to z obowiązujących przepisów.