1. Fotokopie list z podpisami różnych osób, dołączone do skarg, nie mogą być uznane za dowód, że osoba, która podpisała skargę, otrzymała pełnomocnictwo - w rozumieniu art. 33 par. 3 Kpa - do działania w imieniu osób podpisanych na tych listach. 2. Podległość organizacyjna terenowych organów administracji państwowej o właściwości szczególnej terenowym organom o właściwości ogólnej nie oznacza podległości

Potraktowanie przez organ I instancji odwołania strony na decyzję o umorzeniu postępowania, jako podstawy do wydania nowej negatywnej decyzji dla niej, wbrew żądaniom tego odwołania i wydanie nowej decyzji po upływie terminu siedmiu dni oraz w takiej sytuacji bezpodstawne skorzystanie z art. 132 Kpa wobec decyzji nieostatecznej w celu nieuwzględnienia odwołania w całości stanowi rażące naruszenie prawa

Brak jest przesłanek do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 par. 1 Kpa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną organu administracji państwowej, gdy skarga na tę decyzję została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny, a jako przesłanki wznowienia podano okoliczności, które temu Sądowi były znane.

1. Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ i wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie przewidują możliwości bezpośredniego przekazywania nieruchomości między dwoma podmiotami, z których choćby jeden nie jest państwową jednostką organizacyjną. 2. Nawet częściowe tylko uwzględnienie skargi spełnia hipotezę art. 208 Kpa i uzasadnia

1. Należność obywatela obcego, w warunkach określonych w art. XXIII przepisów wprowadzających Kc, podlega potrąceniu od wartości udziału zobowiązanego do zapłaty spadkobiercy, jako dług w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/, i to bez względu na to, czy uprawniony wystąpił z roszczeniem o zapłatę tej należności. 2. W przypadku

1. W sprawie, w której stroną w sporze, dotyczącym wymiaru opłat za rozmowy telefoniczne - rozstrzyganym przez właściwy organ państwowej jednostki organizacyjnej "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" /art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/ - jest abonent telefoniczny, a więc osoba nie mająca dostępu do urządzeń rejestrujących liczbę rozmów i mogąca przeciwstawić

1. Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady stabilności decyzji wynikającej z art. 16 Kpa, które może mieć miejsce jedynie w przypadkach gdy decyzja dotknięta jest w sposób niewątpliwy przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa. 2. Jeżeli stwierdzenie nieważności decyzji wiąże się z poniesieniem szkody przez stronę, stronie służy

Jeżeli regulamin organizacyjny urzędu organu administracji państwowej dopuszcza możliwość podpisywania decyzji przez pracowników wydziałów w razie nieobecności kierowników tych wydziałów, to praktyka taka nie narusza przepisów o właściwości organu i brak jest przesłanki do stwierdzenia nieważności tak podpisanych decyzji.

1. Wydanie odrębnej decyzji o odszkodowaniu za wywłaszczoną nieruchomość musi być poprzedzone przeprowadzeniem rozprawy w tym przedmiocie, niezależnie od rozprawy przeprowadzonej przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu. 2. Działalnością usługową w rozumieniu art. 63 ust.2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ jest nie tylko świadczenie

1. Strona postępowania administracyjnego, której skarga nie została przekazana do Naczelnego Sądu Administracyjnego, lecz załatwiona w trybie art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa, ma prawo domniemywać, że żądania skargi zostały uznane w całości za słuszne. 2. Moc wiążąca decyzji organu administracji państwowej, wydanej w trybie art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa, ale uzasadnionej innymi względami niż przewidziane

O tym, czy pismo wniesione przez stronę jest odwołaniem, decyduje nie nagłówek, lecz treść pisma.

Brak księgi podatkowej lub jej nierzetelne prowadzenie wprawdzie powoduje, że organ podatkowy ustala w drodze szacunków podstawę opodatkowania /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, ale tylko wtedy, gdy nie dysponuje innymi dowodami niezbędnymi do jej ustalenia.

1. Brak w kodeksie postępowania administracyjnego przepisu wyraźnie dopuszczającego stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej wadą określoną w art. 156 par. 1 Kpa nie oznacza wyłączenia takiej możliwości. 2. Stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej kwalifikowaną wadliwością jest nie tylko dopuszczalne, lecz - jako zgodne z zasadami ogólnymi kodeksu postępowania administracyjnego

Przepis art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji jedynie wtedy, gdy przepis prawa materialnego wyraźnie stanowi, że określona w nim wadliwość decyzji powoduje jej nieważność.

Przysługujące organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 12 poz. 49/ prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko działaniom wymienionym w tym przepisie, podejmowanym w sprawach indywidualnych, powinno być realizowane w formie decyzji administracyjnej.

Wydanie bez zasięgnięcia opinii czynnika społecznego decyzji w przedmiocie przekazania nieruchomości osobie prawnej, która może racjonalnie zagospodarować tę nieruchomość, przy czym taka działalność nie jest sprzeczna z działalnością statutową nie może stanowić rażącego naruszenia prawa.

Niejasności lub wątpliwości dotyczące oceny stanu faktycznego nie mogą być rozstrzygane na niekorzyść podatnika. Tylko wtedy można podatnikowi zarzucić niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, gdy treść tego obowiązku jest w pełni zrozumiała, a ponadto podatnik ma realne możliwości wywiązania się z obowiązku, wynikającego z przepisu prawa.

Stwierdzając nieważność decyzji wydanej na podstawie art. 200 par. 2 Kpa sąd ma obowiązek jednocześnie rozpoznać wcześniej wniesioną skargę na decyzję ostateczną wydaną w "normalnym" toku instancji.

Zezwolenie na wycięcie drzew oraz wymierzenie opłaty za usuwanie drzew nie stanowią materii, którą organ mógłby - nawet na wniosek strony - rozstrzygnąć ustnie z adnotacją w aktach sprawy, rezygnując z wydania decyzji na piśmie.

1. Decyzja, zmieniająca za zgodą strony dotychczasową decyzję ostateczną, nie jest decyzją wydaną w sprawie rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa, jeżeli jest niewątpliwe, że strona, która z dotychczasowej decyzji nabyła prawo - zgadza się na uchylenie bądź zmianę tej decyzji. 2. Jeżeli między małżonkami istnieje wspólność majątkowa oznacza to konieczność uzyskania

Praktyka przeprowadzania przez organy administracji uzupełniających dowodów dopiero po wydaniu decyzji i jej zaskarżeniu przez stronę narusza prawa strony do czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu administracyjnym, w wyniku którego ma dojść do wydania decyzji /art. 10 par. 1, art. 79 i art. 81 Kpa/.

Dla spełnienia warunków określonych w par. 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych /Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./ nie jest niezbędne, aby w skład zespołu orzekającego wchodził co najmniej jeden przedstawiciel branży, w której działa podatnik. Nieodzowne natomiast