1. Nie może stanowić dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 76 Kpa legitymacja odznaczenia Medalem Wojska wystawiona w 1948 r. w czasie, gdy istniało państwo polskie i legalny rząd polski wystawiona przez Ministerstwo Obrony Narodowej w Londynie - twór sztuczny "instytucję" fikcyjną nie mającą żadnego znaczenia prawnego w PRL. 2. Nie jest organizacją społeczną w rozumieniu art. 76 par. 2 Kpa "Komisja

Przedmiotem oceny decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny jest stan faktyczny i prawny istniejącego w chwili wydania zaskarżonej decyzji.

Zastosowanie w stosunku do podatnika norm prawnych jeszcze nie obowiązujących i to znacznie mniej korzystnych od wcześniej obowiązujących, należy uznać za niedopuszczalne i kolidujące z jego słusznym interesem, chronionym przez art. 7 Kpa.

1. Pod względem zakresu podmiotowego, postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej obejmuje tylko strony postępowania, zakończonego weryfikowaną decyzją. 2. Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, weryfikuje rozstrzygnięcie odnoszące się do stron postępowania zakończonego weryfikowaną decyzją, a w jego wyniku może zapaść tylko rozstrzygnięcie stwierdzające

Art. 168 par. 2 Kpa dotyczy nie tylko sytuacji, gdy zeznanie podatnika nasuwa przypuszczenie, że podatnik zaniżył rozmiary swojej działalności, ale i sytuacji odwrotnej, gdy zeznanie podatnika wskazuje na wyższe niż w rzeczywistości rozmiary tej działalności, czego konsekwencją byłoby wymierzenie wyższego, niż należy, podatku.

1. Pismo zatytułowane "wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji", ale wniesione do organu odwoławczego przez upływem terminu do złożenia odwołania, podlega rozpatrzeniu jako odwołanie. 2. Zastosowanie w stosunku do decyzji nieostatecznej, od której wniesiono w terminie odwołanie, trybu nadzwyczajnego w postaci wznowienia postępowania rażąco narusza art. 15 Kpa oraz art. 145 par. 1 Kpa i powoduje

Wydana z powołaniem się przez organ na przepisy art. 132 Kpa decyzja, która w jakikolwiek sposób pogarsza sytuację strony odwołującej się, jest decyzją wydaną z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Zasada swobodnej oceny dowodów w rozumieniu przepisu art. 80 Kpa polega na tym, że organ podatkowy analizuje cały materiał dowodowy i na podstawie rozpatrywania wszystkich dowodów w ich wzajemnym powiązaniu formułuje ocenę danego konkretnego dowodu, np. zeznania świadka.

Wstrzymanie wykonania decyzji /art. 201 Kpa/ może być dokonane tylko do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, a nie - na przykład - do czasu otrzymania mieszkania.

Naruszenia przepisów postępowania administracyjnego uzasadniające wznowienie postępowania, określone w art. 145 Kpa, nie mogą stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji /art. 156 Kpa/.

1. Zakres luzu decyzyjnego /uznania administracyjnego/, jakim dysponuje organ administracji państwowej przy orzekaniu o wygaśnięciu prawa użytkowania /zarządu/, nie jest zależny od tego, czy organ ten orzeka na wniosek użytkownika /zarządcy/, czy z urzędu /art. 41 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./. 2.

Jeżeli w decyzji znajduje się zwrot "Ministerstwo działając na podstawie (...)" i jest ona podpisana przez funkcjonariusza tego ministerstwa bez powołania się na upoważnienie ministra to są podstawy do uznania, że nie jest to decyzja w rozumieniu art. 107 par. 1 Kpa, nie pochodzi bowiem od organu administracji państwowej oraz nie wskazuje na upoważnienie do wydania decyzji w imieniu organu administracji

Zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego w konkretnej sprawie jest wyznaczony przez przedmiot zaskarżonej decyzji.

Wyrażenie zgody lub - odpowiednio - odmowa wyrażenia zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości przez właściciela /art. 179 Kc/ następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, która podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Jeżeli przepis szczególny nie zobowiązuje organu podatkowego do zasięgnięcia opinii organu, który wydał uprawnienie, czy i na ile granice tego uprawnienia zostały przekroczone, to z samego art. 106 par. 1 Kpa taki obowiązek nie wynika i organ podatkowy jest uprawniony do dokonania takiej oceny samodzielnie.

Osoba żądająca od organu informacji, nie staje się przez to żądanie stroną postępowania administracyjnego, a sprawa w której żąda informacji nie staje się przedmiotem rozstrzygnięcia w drodze decyzji, a więc władczego aktu organu administracji państwowej.

Przepis par. 4a ust. 3 uchwały nr 207 Rady Ministrów z 27 września 1982 r. w sprawie umów sprzedaży oraz umów dostawy między jednostkami gospodarki uspołecznionej /M.P. nr 26 poz. 235 ze zm./ jako niezgodny z ustawą nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej.

Gdy organ administracji państwowej uznaje za stosowne wyjaśnić wątpliwości prawne w rozpoznawanej sprawie przez zasięgnięcie opinii organu zwierzchniego, nie występuje kwestia zagadnienia wstępnego, od którego rozstrzygnięcia zależy wydanie decyzji. Tym samym nie zachodzi możliwość zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.

1. Zasada, że Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje bezpośrednio tylko decyzje administracyjne, nie wyłącza pośredniej kontroli legalności aktów podustawowych, stanowiących podstawę prawną decyzji administracyjnych. 2. Dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w postępowaniu i rozważenie jej argumentów nie oznacza obowiązku uwzględnienia przez organ zgłoszonych wniosków i wydania zgodnej z nimi

1. Skoro stosownie do art. 76 Prawa o ruchu drogowym uprawnienia do kierowania pojazdami są wydawane przez właściwe organy administracji państwowej w drodze decyzji, to wszelkie ograniczenia uprawnień wynikających z takiej decyzji, mogą nastąpić tylko w drodze decyzji wydanej po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, zgodnie z przepisami Kpa. 2. Jeżeli strona wezwana do udziału w postępowaniu

1. Decyzjami administracyjnymi w sprawach uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć /art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa/ są wszystkie decyzje administracyjne, których wydanie w toku dochodzenia do nabycia określonych uprawnień przewidują przepisy prawa materialnego. Kognicji sądu administracyjnego podlegają więc nie tylko decyzje w sprawie wpisów na listę radców prawnych, lecz także w sprawie

Przyjmowanie interpretacji, iż obywatel ma obowiązek zawiadomić organ XY o treści wcześniejszej decyzji tegoż organu XY jest przykładem zbędnego mnożenia czynności administracyjnych. Pomimo złożonej sytuacji organizacyjnej organów administracji państwowej a szczególnie organów podatkowych, nie można zwolnić ich od takiej organizacji pracy, która zwalniałaby obywatela od wykonywania absurdalnych obowiązków

Ograniczenie pojęcia "wypadki gospodarczo lub społecznie uzasadnione" /art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ tylko do sytuacji wynikłych na skutek nieprzewidzianych zdarzeń losowych, mających wpływ na osłabienie zdolności produkcyjnej gospodarstwa rolnego, nie jest uzasadnione.

Niezgodny z przepisami prawa procesowego lub ustrojowego skład kolegialnego organu administracji powoduje, że decyzję administracyjną, wydaną przez taki skład organu, uznać należy za wydaną z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.