Warunkiem sine qua non uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej przez organ administracji państwowej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia jest okoliczność, że z decyzji żadna ze stron nie nabyła prawa. "Nabycie praw" może nastąpić również w decyzji nakładającej obowiązek. Ustalenie obowiązku w decyzji administracyjnej oznacza, że organ nie może w drodze zmiany decyzji nałożyć obowiązku

1. Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości, która - przez czas nie dający się przewidzieć - nie mogła być użyta na cel wskazany we wniosku o wywłaszczenie, narusza przepis art. 3 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości. 2. Nie rozważenie przez organ orzekający o wywłaszczeniu zarzutu, że wywłaszczana nieruchomość nie może być użyta na cel wskazany we wniosku bez wywłaszczenia nieruchomości

1. Postanowienia art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości nie wyłączają możliwości złożenia przez współwłaściciela nieruchomości skutecznego wniosku o objęcie wywłaszczeniem także innej nieruchomości, stanowiącej jego wyłączną własność, jeżeli w wyniku wywłaszczenia ta druga nieruchomość pozostająca w gospodarczym związku z nieruchomością wywłaszczaną, nie nadawałaby się

Odmowa przeprowadzenia przez organ odwoławczy dowodu dla wyjaśnienia okoliczności już bezspornie wyjaśnionych przez organ I instancji nie jest naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a tym samym nie uzasadnia uwzględnienia skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny i uchylenia zaskarżonej decyzji.

Od chwili podziału spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek wspólny małżonków, dysponentem lokalu w rozumieniu art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ jest ten małżonek, któremu przypadło to prawo bez względu na to kiedy małżonkowie zawiadomili o tym w trybie art. 216 prawa spółdzielczego, spółdzielnię

Odstąpienie w decyzji organu I instancji od wymierzenia kary łącznej przewidzianej w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu wymierzania i ściągania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. nr 24 poz. 99 ze zm./ - jako nie mające podstaw w przepisach prawa - stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 139

1. Artykuł 134 Kpa nie stanowi podstawy do rozstrzygania o odmowie uznania za stronę. 2. Postanowienie organu odwoławczego, stwierdzające na podstawie art. 134 Kpa niedopuszczalność odwołania wniesionego przez osobę, której organ ten - z naruszeniem art. 28 Kpa - nie uznał za stronę postępowania administracyjnego, należy uznać za decyzję administracyjną jednoznaczną w skutkach z umorzeniem postępowania

Postanowienie organu odwoławczego stwierdzające na podstawie art. 134 Kpa niedopuszczalność odwołania wniesionego przez osobę, której organ ten z naruszeniem art. 28 Kpa nie uznał za stronę w postępowaniu administracyjnym, dotyczącym przepadku w oparciu art. 13 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ kaset i publikacji, będących własnością tej osoby

Pojęcie "długów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem darowizny lub spadku, łącznie z roszczeniami obdarowanego lub spadkobiercy z tytułu poczynionych przez niego nakładów na przedmiot darowizny lub spadku.

Złożenie sprzeciwu prokuratora organowi stopnia wojewódzkiego powinno spowodować wszczęcie z urzędu postępowania w zakresie objętym żądaniem zawartym w sprzeciwie i zawiadomienie o tym stron postępowania. Odmowa wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności, mimo kategorycznego nakazu zawartego w art. 186 Kpa jest równoznaczna z rażącym naruszeniem tego przepisu w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt

Jeżeli sprzeciw prokuratora zawierał żądanie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 184 par. 1 i 2 Kpa/, odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności, mimo kategorycznego nakazu wynikającego z art. 196 Kpa, jest równoznaczne z rażącym naruszeniem tego przepisu w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Organ odwoławczy nie załatwiający sprawy merytorycznie może, zgodnie z art. 138 par. 2 Kpa, zalecić organowi I instancji przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części oraz wskazać okoliczności, które należy rozważyć przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Niedopuszczalne jest natomiast polecenie wydania przez organ I instancji określonego rozstrzygnięcia. Zgodnie z art. 77 par

Organy administracji państwowej mogą umorzyć w całości lub w części wymierzoną stałą opłatę roczną z tytułu nabycia gruntów rolnych bądź leśnych z przeznaczeniem na inne cele w razie wystąpienia przesłanek wymienionych w par. 3 ust. 1 lub 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30 poz. 211 ze

Użycie w zaskarżonej decyzji niepełnej nazwy strony skarżącej nie oznacza skierowania tej decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie i nie stanowi podstawy przewidzianej w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa dla stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Organ administracji państwowej rozpoznający odwołanie od decyzji organu instancji nie jest kompetentny do stwierdzenia nieważności tej decyzji. Rozpoznanie sprawy w trybie odwoławczym stwarza organowi II instancji wszelkie możliwości naprawienia ewentualnych wadliwości postępowania przed organem I instancji, przy czym przepis art. 138 Kpa nie przewiduje możliwości orzeczenia o nieważności decyzji.

Zachowanie wymagań art. 79 i art. 81 Kpa, niezależnie od wagi i treści przeprowadzonego dowodu, jest bezwzględnym obowiązkiem organu administracji państwowej. Naruszenie tego obowiązku stanowi naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym, mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

1. Trudności w wyegzekwowaniu wykonania decyzji, wynikające z negatywnego stanowiska jej adresatów lub innych osób zainteresowanych utrzymaniem dotychczasowego stanu rzeczy, nie stanowią o niewykonalności decyzji i nie uzasadniają stwierdzenia jej nieważności z tego tytułu. 2. Osoby, posiadające pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód, są stronami postępowania w sprawie dotyczącej funkcjonowania

1. Strona, która bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu przed wydaniem decyzji I instancji może wnieść odwołanie od tej decyzji tylko w czasie, zanim decyzja ta stała się ostateczna to jest do czasu rozpatrzenia przez organ II instancji odwołania wniesionego przez inne strony, a gdy odwołania strony nie wniosły - przed upływem terminu 14 dni służącego stronom do wniesienia odwołania. Po

Każdy właściciel /posiadacz/ nieruchomości, na której przewiduje się wykonywanie czynności budowlanych, jest stroną postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 Kpa i na zasadzie art. 10 par. 1 Kpa, organy administracji państwowej mają obowiązek zapewnić mu czynny udział w każdym stadium postępowania i umożliwić wypowiedzenie się przed wydaniem decyzji. Odwrócenie tej kolejności stanowi naruszenie

Organ, który korzysta z możliwości przewidzianej w art. 200 par. 2 Kpa, dokonuje oceny zaskarżonej decyzji w takich granicach, w jakich mógłby to uczynić Naczelny Sąd Administracyjny. W zakresie jednak sposobu rozstrzygnięcia, organ ten - w przeciwieństwie do organu odwoławczego /art. 138 Kpa/ oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 207 Kpa/ - może uznając skargę w całości za słuszną jedynie zmienić

Jeżeli odwołanie od decyzji organu I instancji w części stanowiło określone żądanie, do którego organ odwoławczy nie był właściwy, przekazanie tego żądania do załatwienia właściwemu organowi nie mogło być uznane za naruszenie prawa.

1. Prawomocne cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej z powodu przekroczenia jego warunków orzeczone na podstawie art. 17 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /t.j. Dz.U. 1985 nr 13 poz. 58/ uzasadnia cofnięcie okresowego

Jeżeli podanie o wznowienie zostało wniesione po upływie miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 148 par. 1 Kpa organ administracji władny jest do wydania decyzji o odmowie wznowienia postępowania, o ile termin ten nie został przywrócony.

1. Brak jest podstaw do uchylenia lub zmiany decyzji, gdy odwołanie wniosła jedna ze stron a pozostałe strony nie wyraziły na to zgody. Oznacza to, że wydana przez organ I instancji na podstawie art. 132 Kpa, decyzja uchylająca własną decyzję, w przypadku wniesienia odwołania przez jedną stronę i braku zgody drugiej strony na uchylenie lub zmianę decyzji zgodnie z żądaniem odwołania albo też po upływie