Zrzeczenie się w postępowaniu administracyjnym lokalu mieszkalnego, którego najemcami są małżonkowie, nie stanowi sprawy mniejszej wagi - w rozumieniu art. 33 par. 4 Kpa - nie może więc być dokonane przez jedno z małżonków bez umocowania udzielonego przez drugiego małżonka.

1. Przy stosowaniu ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./ dyrektywa zawarta w art. 7 Kpa, że interes strony należy uwzględnić zawsze, gdy nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, oznacza między innymi obowiązek rozważenia przez organ administracji nie tylko tego, czy osoba ubiegająca się o uzyskanie potwierdzenia wykonywania rzemiosła

1. Dokonując /lub odmawiając/ "potwierdzenia" uprawnień właściciel lub zarządca budynku przeprowadza w istocie rzeczy ocenę stanu faktycznego na tle obowiązującego stanu prawnego po to, by stwierdzić istnienie uprawnienia przysługującego stronie w tym zakresie. Jeżeli ocena ta budzi wątpliwości wówczas właściwy organ administracji państwowej rozstrzygając o zameldowaniu na podstawie art. 47 ust. 2

Ustalenie podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej w oparciu o wybraną przez organ podatkowy metodę jego ustalania, nie zwalnia tego organu do korekty tej podstawy opodatkowania jeżeli to jest uzasadnione indywidualnymi okolicznościami odnoszącymi się do opodatkowanej działalności.

Art. 9 Kpa nakłada na organy administracji państwowej obowiązek informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków oraz udzielenia niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Podkreślić jednak należy, że nałożenie na organy administracji wymienionych obowiązków nie zwalnia podatników prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą do

1. Kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego ogranicza się do badania zgodności z prawem tylko decyzji administracyjnych, którymi są także rozstrzygnięcia o przyjęciu bądź nieprzyjęciu na I rok studiów. Nie mogą być natomiast w tym trybie podważane oceny kwalifikacyjne będące rezultatem oceniania wiadomości kandydata - co ze swej istoty nie jest sprawą administracyjną i nie podlega reżimowi Kodeksu

1. Notarialne nabycie gruntów Państwowego Funduszu Ziemi na podstawie decyzji nieostatecznej przez jedną ze stron postępowania administracyjnego nie czyni bezprzedmiotowym postępowania odwoławczego, wszczętego przez stronę o sprzecznych interesach w tej samej sprawie. 2. Bezpodstawne umorzenie postępowania odwoławczego i pozbawienie strony możliwości obrony jej praw stanowi rażące naruszenie przepisów

1. Art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa nie precyzuje wyraźnie przyczyn umorzenia w postępowaniu odwoławczym postępowania pierwszej instancji. Wydaje się jednak oczywiste, że umarzając postępowanie organu I instancji, organ odwoławczy kieruje się przesłankami określonymi w art. 105 par. 1 Kpa, czyli spowodowaną jakimikolwiek przyczynami - bezprzedmiotowością postępowania. 2. Dokonana z dniem 1 lipca 1984 r. zmiana

Ani art. 169 Kpa, ani przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 lutego 1982 r. w sprawie prowadzenia ksiąg podatkowych przez podatników nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 5 poz. 42 ze zm./ nie zawierają podstawy prawnej do wydania odrębnej decyzji o odmowie uznania ksiąg prowadzonych przez podatnika za dowód w postępowaniu podatkowym.

Nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym prawie pogląd, że świadkami w sprawie o stwierdzenie uprawnień kombatanckich mogą być tylko osoby mające "odpowiednie wpisy w karcie kombatanta". Wręcz przeciwnie stosownie do art. 75 Kpa dowodem w sprawie mogą być oświadczenia bądź zeznania każdej osoby, posiadającej wiadomości w sprawie.