1. Decyzją administracyjną nie jest protokół o ustaleniu szkody, ale rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 104 par. 1 Kpa o ustaleniu wysokości odszkodowania lub odmowie przyznania odszkodowania za szkodę łowiecką. 2. Organ I instancji jest zobowiązany do wydania decyzji zarówno pozytywnej, a więc ustalającej wysokość odszkodowania jak też negatywnej, to jest odmawiającej takiego ustalenia z powodu braku

Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie daje organom administracji państwowej właściwym do spraw geodezji i gospodarki gruntami żadnych kompetencji w zakresie obiektów budowlanych. Przepis art. 39 ust. 1 tej ustawy może dotyczyć jedynie nakazania przywrócenia gruntu do produkcji rolnej tylko w przypadku, gdy nie ma na nim obiektu budowlanego w rozumieniu

Podstawowym warunkiem dopuszczalności zmiany lub uchylenia decyzji ostatecznej jest zgoda strony, która nabyła prawo, wobec czego granicę dozwolonych zmian w decyzji wydanej na podstawie art. 155 Kpa wyznacza treść wyrażonej zgody.

Formy sprawowania nadzoru przez organy stopnia wojewódzkiego nad działalnością organów stopnia podstawowego w zakresie decyzji administracyjnych ograniczają się do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji, stosownie do przepisów o postępowaniu administracyjnym. Przepisy te natomiast nie przewidują wydania przez organ stopnia wojewódzkiego organowi stopnia podstawowego poleceń służbowych

"Inne naruszenia przepisów postępowania administracyjnego", dające sądowi podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji /art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa/, powodują uwzględnienie skargi tylko wówczas jeśli "miały istotny wpływ na wynik sprawy". Chodzi o taka sytuację, w której gdyby nie naruszono tych przepisów proceduralnych w sprawie najprawdopodobniej zapadłaby decyzja innej treści.

Przez nową okoliczność istotną dla sprawy /art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa/, należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy.

Zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organu odwoławczego, na tle tego samego stanu faktycznego w tej samej sprawie bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany powodują, że może nastąpić uzasadnione podważenie zaufania obywateli do organów Państwa oraz wpływa ujemnie na świadomość i kulturę prawną obywateli /art. 8 Kpa/.

Brak możliwości ustalenia miejsca pobytu /art. 15 ust. 2 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ zachodzi nie tylko wówczas, gdy nie udaje się nawiązać kontaktu z osobą, której dotyczy postępowanie administracyjne o wymeldowanie, lecz także wówczas, gdy osoba ta odmawia wskazania miejsca swego pobytu.

Wpisanie do księgi podatkowej błędnie wyliczonej na specyfikacji kwoty nie może przesądzać o tym, że księga podatkowa prowadzona była nierzetelnie w rozumieniu art. 169 par. 1 Kpa, jeżeli postępowanie wykaże, iż popełnienie zwykłego błędu rachunkowego było prawdopodobne i stanowiło odosobniony przypadek. Niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy zapis w księdze podatkowej może tylko świadczyć o nierzetelności

Stwierdzenie nieważności decyzji w sytuacji gdy istniały podstawy do wznowienia postępowania w sprawie, a przy tym nie wykazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przyczyn nieważności stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego mających istotny wpływ na wynik sprawy.

W postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru o stwierdzenie nieważności decyzji organ ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 par. 1 Kpa, to znaczy nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, jak w postępowaniu odwoławczym.

Odbywanie kary pozbawienia wolności przez osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie o cofnięcie przydziału lokalu, nie zwalnia organu prowadzącego to postępowanie od obowiązku stosowania podstawowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o udziale strony, w tym przepisów o rozprawie.

1. Skoro strony postępowania administracyjnego są zainteresowane rozstrzygnięciem sprawy co do jej istoty - otrzymanie decyzji o wymeldowaniu, bądź decyzji o odmowie wymeldowania - to umorzenie postępowania wszczętego wskutek podania jednej ze stron, oznacza uchylenie się organu administracji państwowej od rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty, z naruszeniem zasady określonej w art. 104 par. 2 Kpa

Załatwienie sprawy administracyjnej przez wydanie decyzji opartej na błędnie ustalonym stanie faktycznym jest sprzeczne z obowiązującą w postępowaniu administracyjnym zasadą prawdy obiektywnej, naruszając w ten sposób przepisy postępowania administracyjnego, przede wszystkim art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego, ale także inne przepisy tego Kodeksu normujące sposób dochodzenia do ustalenia

Zaostrzenie kryteriów uwzględniania działalności kombatanckiej po 1974 roku nie jest sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ i art. 75 - art. 87 Kpa określającymi sposób dokumentowania okoliczności faktycznych sprawy. Jest to konieczne również dlatego, że określenia "służba w jednostce wydzielonej do walk z reakcyjnym podziemiem

1. W świetle art. 200 par. 2 Kpa brak jest możliwości kasacyjnego uchylenia decyzji i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, którego wynik nie jest znany, co pozostawałoby w sprzeczności z zasadą uznania skargi za słuszną. 2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa zawsze przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a więc również w razie

Obowiązek przeprowadzenia całego postępowania co do wszystkich istotnych okoliczności spoczywa na organie i nie może być przerzucony na stronę. Ciężar dowodu na mocy art. 77 par. 1 Kpa obciąża organ administracyjny. Jeżeli strona przedstawi niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić.

1. Od dnia 1 lipca 1982 r. egzekwowanie obowiązku rolniczego użytkowania gruntów może następować wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, zwłaszcza jej art. 40-46.2. Wszelkie środki administracyjne, w tym także przejęcie na własność Państwa gruntów leżących odłogiem mimo nałożonych opłat pieniężnych, dotyczą tylko tych

1. Przedstawienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego akt sprawy bez protokołów rozpraw, które odbyły się przed podatkową komisją odwoławczą, i dołączenie tych protokołów dopiero na żądanie sądu, stwarza wątpliwości co do przestrzegania w postępowaniu administracyjnym zasad wyrażonych w art. 7, art. 8, art. 10 Kpa. 2. Nieprawidłowa jest praktyka łączenia w jednym protokole z posiedzenia podatkowej

Informacje zamieszczone w prasie nie mogą stanowić materiału dowodowego, wiążącej wykładni przepisów prawa, decydujących o rozstrzygnięciu sprawy, jeżeli organ administracji nie posiada równocześnie aktu albo dokumentu wydanego we właściwej formie, zgodnego z tą informacją prasową.

Jeżeli strona nie cofnęła odwołania /art. 137 Kpa/, co byłoby równoznaczne z wystąpieniem o umorzenie postępowania odwoławczego /art. 105 par. 2 Kpa/, brak jest podstaw do umorzenia tego postępowania jako bezprzedmiotowego tylko z tego powodu, że strona wykonała decyzję nieostateczną.

1. Wycofanie nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi ze sprzedaży /"skreślenie" jej z wykazu/ jest odpowiednikiem /korelatem/ uprawnienia naczelnika gminy do przeznaczania gruntów do sprzedaży osobom fizycznym. Z tego względu stanowisko w przedmiocie wycofania określonej działki ze sporządzonego wcześniej "wykazu" również nie jest decyzją administracyjną i w konsekwencji nie podlega sądowej kontroli

Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje skarg na decyzje organów administracji państwowej, co do ich celowości, słuszności lub sprawiedliwości, lecz tylko i wyłącznie bada te decyzje pod względem legalności czy dana decyzja jest zgodna z prawem. W myśl art. 196 par. 1 Kpa decyzja organu administracji państwowej może być zaskarżona do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem.

Żądanie powtórzenia w postępowaniu podatkowym wszystkich uprzednio przeprowadzonych dowodów byłoby niecelowe, naruszające zasadę szybkości i prostoty postępowania wyrażonej w art. 12 par. 1 Kpa. Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera przepisu bezpośrednio upoważniającego organ do wykorzystania jako dowodu protokołu przesłuchania świadka, sporządzonego w odrębnym postępowaniu, to jednak takie