Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po upływie terminu określonego w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ skutkuje jej odrzuceniem.

Z mocy art. 106 par. 6 Kpa do organu współdziałającego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36-38 Kpa, a więc jest on traktowany podobnie jak organ wydający decyzję w przypadku bezczynności. W przypadku bezczynności organu współdziałającego skargę do sądu administracyjnego może wnieść strona. Natomiast organ rozstrzygający może jedynie sygnalizować bezczynność organu współdziałającego, organowi sprawującemu

Zgodnie z treścią ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968/ wstrzymanie czynności egzekucyjnych na podstawie wystawionych tytułów egzekucyjnych nie należy do właściwości Sądu administracyjnego, lecz pozostaje we właściwości organu prowadzącego egzekucję.

Ustanawiając określoną osobę biegłym sądowym bądź odmawiając takiego ustanowienia prezes sądu okręgowego działa w podwójnym charakterze: jako organ administracji sądowej /biegły jest organem pomocniczym wymiaru sprawiedliwości/ i jako organ administracji publicznej uprawniony z mocy przepisów prawa powszechnie obowiązującego do wydawania decyzji administracyjnych w przedmiocie ustanowienia biegłych

Tryb i termin wniesienia odwołania od decyzji organów rentowych do właściwego sądu powszechnego reguluje art. 477[9] Kpc. Przepis art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów.

Normatywne skutki ustawienia znaku drogowego sprawiają, że orzecznictwo sądowe w kwestii niedopuszczalności orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny o zgodności z prawem nieobowiązujących już uchwał należy uznać za przydatne także w odniesieniu do czynności faktycznej, która utraciła moc i nie wywołuje już skutków prawnych.

Nie jest zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prowadzenie abstrakcyjnych rozważań teoretycznych i nie ma on kompetencji do "stwierdzania nieistnienia obowiązku przestrzegania norm powstałych jako efekt bezczynności".

Stosownie do regulacji art. 48 ust. 1 w zw. z art. 46 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 2 z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska /Dz.U. nr 62 poz. 627 ze zm./ uzgodnienie projektu budowlanego następuje w ramach postępowania o wydanie pozwolenia na budowę, to jednak uzgodnienie to następuje w odrębnym trybie, na podstawie odrębnej podstawy materialnoprawnej /przepisów ustawy - Prawo ochrony

Zgodnie z art. 160 par. 4 Kpa o odszkodowaniu przysługującym od organu orzeka organ administracji publicznej, który stwierdził nieważność decyzji z powodu naruszenia art. 156 par. 1. Jak wynika z powyższego rozstrzyganie w zakresie przyznania odszkodowania na podstawie art. 160 Kpa nie należy do kompetencji NSA, określonych w art. 16 i art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Przedmiotem skargi jest interpretacja Ministra Finansów wydana na podstawie art. 14 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, która stosownie do art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie podlega zaskarżeniu.

Przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie uprawnia radnego gminy do zaskarżenia uchwały podjętej przez radę gminy, jeżeli nie legitymuje się on własnym interesem prawnym jako osoby fizycznej, a jedynym uzasadnieniem skargi jest działanie w interesie mieszkańców gminy. Skarga wniesiona bezpośrednio po skierowaniu do rady gminy