Decyzja podejmowana na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./ nie jest wydawana na zasadach i w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i nastąpić może jedynie w przypadku, gdy łącznie spełnione zostaną wszystkie określone w nich przesłanki.

Obywatel niebędący stroną postępowania administracyjnego nie ma prawa żądania udostępnienia mu akt /dokumentów/ posiadanych przez organ administracyjny i dlatego skarga za bezczynność organu nie jest w tym zakresie dopuszczalna.

Sprawa wszczęta skargą na decyzję określającą wysokość straty w podatku dochodowym, wydaną na podstawie art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest sprawą, której przedmiot dotyczy należności pieniężnych albo prawa majątkowych. Od skargi na taką decyzję pobiera się zatem - zgodnie z par. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października

Orzeczenia wydawane w postępowaniu przed zespołami do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności są decyzjami w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Każde orzeczenie zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności niezależnie od tego, czy rozstrzyga sprawę co do jej istoty, czy też jedynie kończy postępowanie w sprawie, podlega zaskarżeniu do sądu powszechnego w drodze

W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę na akt administracyjny wnieść można po wyczerpaniu środków odwoławczych przysługujących w postępowaniu administracyjnym.

Postanowienie przewidziane w art. 37 par. 2 Kpa nie należy do aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, bowiem nie jest to postanowienie na, które służy zażalenie, kończące sprawę czy orzekające o istocie sprawy. Powyższe oznacza, że postanowienie takie nie podlegał zaskarżeniu do sądu administracyjnego

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzje wydaje wójt tej gminy. Gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnienie w tej sprawie do zaskarżenia do Sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego.

Zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w myśl art. 83 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./ przysługuje

Zawiadomienie o załatwieniu skargi w trybie postępowania skargowego wyrażone w formie uchwały przez radę gminy nie daje podstaw do złożenia skargi na taką uchwałę do tego Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Skarga taka jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust.

Rozpoznanie zażalenie, o którym mowa w art. 37 par. 1 Kpa nie następuje jednak ani w formie decyzji administracyjnej, ani w formie postanowienia na które przysługiwałoby zażalenie ale w drodze czynności nadzorczej która - gdyby nawet została ujęta w formę postanowienia - nie mogłaby być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ponieważ art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

Uchwała rady gminy w sprawie określenia zasad sprzedaż lokali mieszkalnych dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Uchwała rady gminy dotycząca określenia bonifikaty dla najemców oraz warunków jej uzyskania przy sprzedaży lokalu mieszkalnego /art. 67 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r

"Decyzja" marszałka województwa, o której mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem administracyjnym, w związku z czym nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na dokonaną w tym trybie odmowę umorzenia

Jeżeli określony podmiot, zasadnie lub też bezzasadnie był traktowany przez organy administracji jako strona postępowania, to przysługuje mu prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wydaną w tym postępowaniu decyzję.