Spółka powstała w wyniku podziału innej spółki, obejmująca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które są związane z majątkiem przydzielonym jej w planie podziału. W konsekwencji spółka ma prawo dochodzić zwrotu nadpłat podatku dotyczącego okresu sprzed jej wydzielenia.

Spółka powstała w wyniku podziału innej spółki, obejmująca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które są związane z majątkiem przydzielonym jej w planie podziału. W konsekwencji spółka ma prawo dochodzić zwrotu nadpłat podatku dotyczącego okresu sprzed jej wydzielenia.

Spółka powstała w wyniku podziału innej spółki, obejmująca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które są związane z majątkiem przydzielonym jej w planie podziału. W konsekwencji spółka ma prawo dochodzić zwrotu nadpłat podatku dotyczącego okresu sprzed jej wydzielenia.

Zwolnienie od podatku akcyzowego dla alkoholu etylowego skażonego wykorzystanego do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi wymaga spełnienia ściśle określonych wymogów materialnych, przy czym kluczowe znaczenie ma rzeczywiste przeznaczenie wytworzonego produktu, a nie jedynie zastosowanie samego procesu denaturacji alkoholu etylowego.

Datą, w której doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia, jest dzień, w którym zastosowano środek egzekucyjny, a nie dzień, w którym o czynności tej zawiadomiono podatnika.

Unormowanie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) uznające za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług, nie dotyczy przypadku, gdy zapłata tego podatku dotyczy sytuacji, w której na gruncie podatku VAT stwierdzono, że z mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy

Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, musi mieć charakter oczywisty i prowadzący do wyraźnej sprzeczności z treścią przepisu; niejednolite orzecznictwo w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego nie przesądza samo w sobie o rażącym naruszeniu prawa.