Wstrzymanie wypłaty świadczenia emerytalnego na wniosek osoby ubiegającej się o świadczenie pielęgnacyjne stanowi podstawę usunięcia negatywnej przesłanki określonej w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych i nie wyklucza przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli osoba ta spełnia pozostałe wymogi do jego uzyskania.

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga stwierdzenia bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

W przypadku orzekania o prawie do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad osobą niepełnosprawną, decydujące znaczenie ma stwierdzenie faktycznego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodjęciem zatrudnienia a koniecznością opieki nad niepełnosprawnym, przy czym opieka ta winna być ustawiczna i uniemożliwiać podjęcie pracy zarobkowej przez opiekuna.

W sytuacji, gdy nie da się jednoznacznie ustalić daty powstania niepełnosprawności osoby wnioskującej o zasiłek pielęgnacyjny, za wystarczający dowód powstania niepełnosprawności przed ukończeniem wymaganego wieku można uznać przyporządkowany jej symbol chorobowy, który określa charakterystyczny okres powstania schorzenia, zgodnie z przepisami prawa określającymi procedurę orzekania o niepełnosprawności

Sąd administracyjny, rozpoznając zgodność aktu administracyjnego z prawem, powinien brać pod uwagę stan faktyczny i prawny istniejący w chwili wydania tego aktu, a nie zmiany, które nastąpiły po jego wydaniu. Kontrola legalności decyzji administracyjnej dokonywana jest wyłącznie na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego do daty jej wydania, bez uwzględniania okoliczności powstałych po tej dacie

Zgodnie z art. 17c ust. 3 i 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ustawodawca precyzując terminy na złożenie wniosku o świadczenie rodzicielskie, stawia wymóg terminowości, który nie narusza konstytucyjnych zasad ochrony rodziny, macierzyństwa i rodzicielstwa.

W celu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie wystarczy samo współwystępowanie rezygnacji z zatrudnienia i opieki nad osobą niepełnosprawną, lecz konieczne jest istnienie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego, gdzie konieczność sprawowania opieki jest przyczyną uniemożliwiającą podejmowanie pracy zarobkowej. W rozstrzyganiu

Przy ocenie, czy konkretna osoba ma uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie wystarczy samo stwierdzenie znacznego stopnia niepełnosprawności osoby będącej pod opieką zobowiązanego do alimentacji. Kluczowe jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy koniecznością opieki a rezygnacją z pracy zarobkowej, gdzie konieczność opieki musi

Podstawa do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga istnienia bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną a niemożnością podjęcia lub kontynuowania pracy zarobkowej przez opiekuna.

W przypadku ustalania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego krytyczne znaczenie ma ocena, czy zakres faktycznie sprawowanej opieki nad osobą z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wyłącza możliwość podjęcia przez opiekuna jakiejkolwiek pracy zarobkowej.