Skoro zawieszenie prawa do emerytury skutkuje wstrzymaniem jej wypłaty, to uznać należy, że eliminuje się w ten sposób negatywną przesłankę wyłączającą nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r.).

Gdy bezpośrednią przyczyną braku podejmowania zatrudnienia przez rodzica jest nauka w szkole, a nie konieczność opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, nie przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne.

Reklama produktu leczniczego nie może wprowadzać w błąd co do wskazań do jego stosowania i musi odpowiadać zaleceniom zawartym w Charakterystyce Produktu Leczniczego, a w razie naruszenia tych wymogów organy mogą nakazać zaprzestanie jej emisji. Reklama nie może wprowadzać w błąd co do zakresu zastosowania preparatu.

Osoba, której przysługuje prawo do rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego oraz świadczenia pielęgnacyjnego, powinna mieć możliwość wybrania tego, które jest dla niej korzystniejsze.

Pojęcia „podmiotów kontrolowanych” w ramach antykoncentracyjnych przepisów prawa farmaceutycznego nie powinno się interpretować zbyt szeroko.

Wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostawałaby w sprzeczności z treścią art. 17 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu

Wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostawałaby w sprzeczności z treścią art. 17 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu

Wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostawałaby w sprzeczności z treścią art. 17 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na decyzję głównego inspektora farmaceutycznego, dotyczącą cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. Powodem była sprzedaż produktów leczniczych innej kontrolowanej aptece.

Obowiązek alimentacyjny może w wypadkach określonych w art. 144 k.r.o. obciążać również powinowatych, co jest podstawą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w razie wykonywania opieki, w warunkach określonych art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., między powinowatymi.

W sytuacji, gdy czas pobytu osoby wymagającej opieki w placówce zapewniającej całodobową opiekę nie przekracza okresu 5 dni w tygodniu, o jakim mowa w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy zbadać, czy okoliczności pozwalają opiekunowi osoby niepełnosprawnej na kontynuowanie lub podjęcie zatrudnienia.

Przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r. nie może stanowić podstawy do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie, która ma ustalone prawo do emerytury w wysokości niższej niż to świadczenie.