1. Po zmianach legislacyjnych wprowadzonych ustawą z 18 grudnia 2002 r. nie może budzić wątpliwości, że jedyny wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (sensu stricto) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym jako osoba prowadząca działalność pozarolniczą (art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej). 2. W przypadku ustalenia, że warunki

Wydanie przez organ rozstrzygnięcia na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych możliwe jest tylko wówczas, gdy decyzja w przedmiocie przyznanego zasiłku pozostaje w obrocie prawnym i nie została wykonana w całości. Dotyczy to sytuacji, gdy świadczenie zostało przyznane stronie bezterminowo, bądź wówczas gdy z chwilą wydania decyzji w trybie art. 32, nie upłynął jeszcze termin, na

Osoba, która nie osiągnęła wieku emerytalnego lub nie jest całkowicie niezdolna do pracy nie może być uznana za osobę, która nie może podjąć pracy lub innej działalności zarobkowej objętej ubezpieczeniem społecznym z powodu całkowitej niezdolności do pracy lub wieku (art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Szczególna podstawa skargi do sądu o wznowienie postępowania z art. 114 ust. 1 pkt 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS obejmuje jedynie przypadek przyznania świadczenia na skutek błędu organu rentowego, a zatem nie sytuację, w której organ rentowy wydaje decyzję odmawiającą przyznania świadczenia.

W rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej za „uzasadnione” można uznać nie tylko te przypadki, które wiążą się z osobą ubezpieczoną (jej zawinieniem, dotrzymaniem odpowiedniego miernika staranności w działaniu) lub sytuacjami, w której się znalazła, ale również te, które znajdują odzwierciedlenie w sferze „publicznej”, w jakiej ubezpieczenie społeczne zostało osadzone. Z tego punktu widzenia

Przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. nie może stanowić podstawy do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie, która ma ustalone prawo do emerytury w wysokości niższej niż to świadczenie.

Krąg osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym członkiem rodziny został ograniczony osób zobowiązanych do alimentacji. Tym samym osobie, której nie obciąża obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego członka rodziny legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu znacznym i która nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy

Aby można było mówić o opiece, o której mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r., musi ona być "stała" lub "długoterminowa". Określenia "stała" lub "długoterminowa" wskazują na to, że nie może to być opieka świadczona niecodziennie, a nawet jeżeli codziennie, to tylko przez część doby. Przepis art. 17 ust. 1 ustawy należy wobec tego stosować wyłącznie do takich stanów faktycznych, w których zakres opieki wyklucza

Istota ograniczenia prawa do zasiłku pielęgnacyjnego dla emeryta, wynikająca z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r., musi być interpretowana jako wiążąca się nie z samym prawem do emerytury, lecz z jego realizacją w postaci wypłaty świadczenia. Skoro zawieszenie prawa do emerytury skutkuje wstrzymaniem jej wypłaty, to uznać należy, że eliminuje się w ten sposób negatywną przesłankę wyłączającą nabycie