Wystąpienie przez małżonka z roszczeniem windykacyjnym w związku z nieważnością czynności prawnej dokonanej przez drugiego małżonka jest wykonaniem uprawnienia w zakresie zwykłego zarządu majątkiem wspólnym i tym samym, mimo sprzeciwu współmałżonka, nie ma potrzeby uzyskiwania przez niego zezwolenia sądu wydawanego na podstawie art. 39 k.r.o.

1. Zarząd gminy nie jest właściwy do podjęcia uchwały w sprawie wniesienia przez gminę skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy (art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym Dz.U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.). 2. W razie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego bez podjęcia przez właściwy organ gminy uchwały, o której mowa w art.

1. W przypadku, gdy strona skarżąca od paru lat działa jako czołowa firma i doskonale jest zorientowana w regulacjach obowiązującego prawa, a postępowanie toczyło się długo - miała więc możliwość składania dodatkowych wyjaśnień i kolejnych wniosków dowodowych - zarzut, że bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu jest zarzutem nie znajdującym potwierdzenia w stanie faktycznym /art. 145 par.

Nie jest możliwe złożenie - po ponownym rozpoznaniu sprawy przez izbę skarbową - wniosku do Ministerstwa Finansów o rozpoznanie słuszności decyzji /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych - Dz.U. nr 62 poz. 361/. Decyzja

1. Przepis art. 177 § 1 k.p.c. w zw. z art. 393 § 1 k.p.c. i art. 211 k.p.a. ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jeżeli treść orzeczenia tego sądu zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd, przed którym toczy się postępowanie cywilne. 2. W razie stwierdzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny naruszenia przepisu art. 97 § 1 pkt 4, art.

1. O dopuszczalności cofnięcia skargi orzeka sąd administracyjny /art. 211 Kpa w związku z art. 393 par. 2 Kpc/. 2. Po wydaniu decyzji ostatecznej organ administracji nie prowadzi już postępowania wyjaśniająco-dowodowego nawet wówczas, gdy zamierza w trybie art. 200 par. 2 Kpa zmienić lub uchylić decyzję.

Wyższe studia w zakresie nauk administracyjnych i uzyskanie dyplomu magistra administracji nie jest tożsame z ukończeniem wyższych studiów prawniczych w rozumieniu art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./.