Organ administracji publicznej zawieszający postępowanie administracyjne na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa i wzywający stronę do wystąpienia do sądu rejonowego o rozstrzygnięcie sprawy wstąpienia w stosunek najmu nie jest w żadnej mierze zobowiązany do podawania wyjaśnienia w uzasadnieniu tej treści postanowienia, przyczyn dla których powziął wątpliwości co do spełnienia przez stronę przesłanek

Tylko oddanie pisma procesowego w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu /art. 165 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa/.

1. Uprawnienie do wszczęcia postępowania podatkowego przeciwko czynnościom płatnika, nadane podatnikowi mocą art. 175 par. 1 Kpa jest ograniczone w czasie, czyli po upływie wyznaczonego terminu przestaje istnieć. Jeżeli zatem od dnia pobrania podatku przez płatnika minie jeden miesiąc, podatnik traci uprawnienie do żądania wszczęcia postępowania podatkowego na podstawie art. 175 par. 1 Kpa. 2. Obliczenie

Za zobowiązania powstałe przed podziałem Spółdzielni nowo utworzone Spółdzielnie odpowiadają solidarnie.

Pobór od przedsiębiorstw komunalnych dywidendy, stanowiącej dochód budżetu gminy, a także orzekanie o zwolnieniu od wpłacenia dywidendy, przeznaczeniu należnych dywidend lub ich części na fundusz założycielski, a także o ewentualnym jej umorzeniu na podstawie przepisów o zobowiązaniach podatkowych, należy do właściwości zarządu gminy zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca

1. Przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności przepisu art. 235 tego kodeksu nie stwarzają podstawy do ustalenia, by grunt zabudowany stanowiący własność gminy mógł być na ogólnych zasadach Kodeksu cywilnego oddany określonej osobie w użytkowanie wieczyste w całości, to jest bez jednoczesnej sprzedaży położonego na nim budynku. 2. Szczegółowe i wyczerpujące uregulowanie w ustawie z 29 kwietnia 1985

1. Na zasadzie art. 94 i art. 101 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny nie może orzec o nieważności bądź niezgodności z prawem uchwały organu gminy, stanowiącej akt normatywny, jeżeli uchwała ta została przez uprawniony organ uchylona lub utraciła moc prawną przed wydaniem wyroku. W wypadku utraty mocy prawnej

1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.

Pozostaje zatem do rozważenia, czy skutki procesowe wniesienia kilku skarg na jedną uchwałę organu gminy łączyć należy z chwilą wniesienia skargi i z pojęciem sprawy zawisłej w rozumieniu art. 199 par. 1 pkt 2 Kpc, czy też dopiero z chwilą wydania wyroku przez sąd administracyjny. W przypadku zastosowania instytucji sprawy zawisłej, to w takim wypadku skargi wniesione później niż pierwsza podlegałaby

1. Spór sądowy o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję z zajmowanego lokalu nie jest "zagadnieniem wstępnym" /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/, od którego zależy zameldowanie na pobyt stały, jeżeli w dniu dokonania zgłoszenia meldunkowego wnioskodawca odpowiada obu przesłankom zameldowania na pobyt stały, a więc również dysponuje tytułem do przebywania w lokalu w postaci umowy najmu. 2. Organ odwoławczy, rozpoznając

Od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej Prawo lokalowe, to jest od dnia 6 czerwca 1990 r. /ustawa z dnia 23 marca 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 32 poz. 190/, organy gminy nie dysponują uprawnieniem do ustalania wysokości miesięcznych stawek czynszu najmu za lokale użytkowe w formie stanowienia, przewidzianych w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

1. Obowiązek sprawowania opieki nad członkiem rodziny ma ze swej istoty charakter obowiązku alimentacyjnego, a zakres tego obowiązku według art. 129 par. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie obciąża krewnych w tym samym stopniu solidarnie, lecz w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. 2. W myśl par. 15 ust. 1

Ze sformułowania art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ wynika, że grunty stanowiące własność Państwa, użytkowane w dniu 1 stycznia 1983 r. przez spółdzielnie "przechodzą odpłatnie na własność tych spółdzielni" i że wydanie w tym zakresie pozytywnej decyzji nie zostało pozostawione uznaniu administracyjnemu, ale musiało nastąpić po stwierdzeniu

Stosując "odpowiednio" przepis art. 203 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 393 par. 1 Kpc sąd nie uwzględnił oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi albowiem zostało ono złożone już po rozpoczęciu rozprawy a strona przeciwna nie zezwoliła na cofnięcie skargi i umorzenie postępowania żądając wydania rozstrzygnięcia merytorycznego. Niezależnie od powyższej przeszkody cofnięcie skargi

1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie

Nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego dokument /orzeczenie/ Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych zawierający wyniki badań laboratoryjnych jakości towaru /art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych - Dz.U. nr 16 poz. 137 ze zm./.

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na nieudzielenie odpowiedzi na krytykę prasową służy zainteresowanej redakcji także wówczas, gdy pismo otrzymane od adresata krytyki w wykonaniu obowiązku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ nie spełnia prawnych wymogów odpowiedzi na krytykę, wynikających z par. 1 ust. 3 i par. 7 ust. 2 rozporządzenia

Skorzystanie z doraźnej pomocy lekarskiej w trakcie trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi sądowo-administracyjnej nie jest racjonalnie uzasadnioną przeszkodą do wniesienia tej skargi /art. 199 par. 1 Kpa w zw. z art. 168 par. 1 Kpc/.

1. W sprawach o przyznanie uprawnień, zasada uwzględniania własnego interesu strony do granic kolizji z interesem społecznym podlega istotnej modyfikacji; w razie wprowadzenia do dyspozycji przepisu, obowiązku kwalifikowania każdego przypadku jako "szczególnie uzasadnionego względami społecznymi". Taka klauzula wyznacza wówczas powyższą granicę oraz oznacza, że szczególny charakter względów uzasadniających

1. Celem wydawania zezwoleń rzemieślniczych nie jest bowiem stwarzanie osobom je otrzymującym potencjalnych możliwości uruchomienia zakładów rzemieślniczych w dowolnie wybranej przyszłości, lecz zaspokojenie społecznych potrzeb przez lepsze wykorzystanie możliwości gospodarczych rzemiosła jak to sformułowano w preambule ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983

Przy wydawaniu decyzji na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, nie jest możliwe orzeczenie o przekwaterowaniu małżonków do dwóch różnych lokali, jako prowadzące do faktycznego rozbicia rodziny, sprzecznego z art. 23 Krio.

Przez użytkowanie w pojęciu art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210/ należy rozumieć użytkowanie prawne. Nie będzie zatem uprawnioną do nabycia na własność nieruchomości państwowej rolnicza spółdzielnia produkcyjna, która wprawdzie w dniu wejścia w życie cyt. ustawy władała faktycznie tą nieruchomością, ale nie miała wobec niej uregulowanego stanu

1. Przymiot "prawomocności" wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy tylko sfery zgodności z prawem decyzji ostatecznej i nie stwarza przeszkód jej zmiany lub uchylenia w nadzwyczajnym trybie administracyjnym przewidzianym do wzruszenia decyzji prawnie niewadliwych. 2. Dopuszczalne jest wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną, co do której sąd administracyjny